The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

1ο κεφαλαιο

Ηταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.Ολα κυλούσαν ήρεμα, τίποτα διαφορετικό, τίποτα το ιδιαίτερο...

15 Μαρτίου
Η ώρα ήτανε 7:10 το πρωί, άκουγα το ξυπνητήρι, αλλά τα μάτια μου παρέμεναν κλειστά. Δυστυχώς ήταν Παρασκευή και σε 1 ωρα χτύπαγε το κουδούνι του σχολείου, έπρεπε να σηκωθώ απο το ζεστό μου το κρεβατάκι που με τράβαγε όλο και περισσότερο να καθήσω μαζί του. Ευτυχώς αύριο Σαββατοκύριακο και δεν θα ξυπνούσαμε νωρίς. Είμαι πολυυυ υπναρού, τι να κάνουμε;

Μετά απο πέντε λεπτά αφού πλεον άκουσα και την μαμά μου να με φωνάζει δυο φορές, το πήρα απόφαση και σηκώθηκα.

Σε ένα τέταρτο ήμουν έτοιμη και έτρωγα πρωινό. Μετα απο λίγο έφυγα απο το σπίτι, αφού πρώτα χαιρέτησα την μητέρα μου και την αδερφή μου, που είναι 20 χρονών και σήμερα δεν είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο .

Πήγα στην στάση και περίμενα το λεωφορείο. Ώσπου να έρθει μπήκα λίγο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και είδα ενα μήνυμα απο τις φίλες μου, συγκεκριμένα απο την Βιολέτα, σε μια ομάδα που έχουμε δημιουργήσει. Το διαβάζω και λέω κοροϊδευτικά "τέλεια παλι στην απ έξω", δεν κατάλαβα αν το είπα φωναχτά γιατί δύο άτομα που βρίσκονταν στην στάση με κοίταξαν απότομα σαν να ήμουνα τρελή.

Τέλος πάντων, το μήνυμα έλεγε
" Καλημέρα κορίτσια, θυμάστε για την σημερινή συνάντηση μετά το σχολείο στο καφέ δίπλα απο το εμπορικό;Μην το ξεχάσετε"
Η σκέψη που έκανα ήταν να ρωτούσα τον εαυτό μου, όχι γιατί δεν με κάλεσαν, αλλά για ποιο λόγο μου το έκρυψαν ΞΑΝΑ. Πάντως δεν υπήρχε περίπτωση να το είχαν ξεχάσει να μου το πουν.

Για να καταλαβετε τέτοια γεγονότα έχουν ξαναγίνει, απλώς δεν είχα δώσει τόση βάση διότι την μια λέω θα ξέχασαν να μου το πουν, την άλλη θα νόμιζαν ότι το ήξερα, την τρίτη ότι δεν ξέρω κι εγώ τι, την τέταρτη τι να υποθέσω;

Το μήνυμα που έστειλε η Βιολέτα, πάω στοίχημα πως δεν το εκανε εσκεμμένα, απλώς ξέχασε ότι ήμουν στην ομάδα.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά το λεωφορείο είχε έρθει και έφτανα στο σχολείο.

Αποφάσισα πως δεν θα πω τίποτα για να δω πως θα αντιδράσουν. Οταν πέρασα την πόρτα του σχολείου για να μπω μέσα άκουσα μια φωνή να φωνάζει το όνομα μου, τότε είδα πως ήταν οι φίλες μου.

Πήγα κοντά χαιρετησα και η Σοφία αμέσως άρχισε όπως συνήθως "Αντε ρε Άννα, που είσαι πια. Καθόμασταν και οι τέσσερις και σε περιμέναμε."
"Καλά ηρέμησε λίγο, κάθε φορά παραπονιέσαι πως αργώ. Τι σου φταιω γω αν εσύ έρχεσαι από τις 8 παρα; Απορώ πως βρίσκεις το κουράγιο πρωι πρωι να γκρινιάζεις κιόλας."
Τότε πετάχτηκε η Μαρια, αφού προέβλεψε πως αυτό το...καυγαδακι θα αργούσε να τελειώσει και άρχισε να μας μιλάει για τα καινούργια της παπούτσια που πήρε, για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα που είχε γίνει βαριά.

Σε λίγο είχε χτυπήσει το κουδούνι για μέσα και πρώτη ώρα είχαμε γυμναστική και ήταν μια καλη ευκαιρία να ψαρέψω και κάποια. Το καλό σε αυτό είναι οτι στο τμήμα μαζί μου είναι και η Βιολέτα με την Σοφία οπότε περνάει γρήγορα η ώρα. Η Μαρία με την Αγγελική είναι σε άλλη τάξη, συγκεκριμένα στο Β3.

Ναι, καλά καταλαβατε... είμαστε 2α λυκείου. Δεν πιστεύω πως είναι εύκολη αλλά ούτε και δύσκολη, όμως αρκετή για να έχω ελεύθερο χρόνο τα σαββατοκύριακα και λιγάκι και τις καθημερινές για να βγαινω έξω.

Μετά το μάθημα
Ποιος με καταράστηκε πρωι πρωι;
Δεν το πιστεύω αυτό που ζω. Τώρα βρήκε να γίνει άσκηση σεισμού; Ελεος!
Την ώρα που είχα πλησιάσει την
Βιολέτα, χτυπάει ξαφνικα το κουδούνι και ηταν τόσο δυνατός ο θόρυβος που μου κόβει το αίμα. Τοτε μας ειδοποιούν για την άσκηση σεισμού και οι πάντες τρέχουν σαν τρελοί τις σκάλες, ειδικά τα αγορια. Λίγο ακόμα και θα γινομουν ενα με το πάτωμα.
Δίκιο έχουν, όσοι λένε οτι τα αγόρια είναι πεταμένα λεφτά.
Το θέμα είναι οτι τώρα έχασα την ευκαιρία μου να μάθω τι συμβαίνει. Δεν μπορω να πω τίποτα παραπανω, γιατί αλλιως θα καταλάβουν οτι θέλω να μάθω για κατι και μετα... θα αρχίσει ανάκριση τρίτου βαθμού. Αντί να ρωτησω εγώ για ποιο λογο θα συναντηθούν χωρίς εμένα, θα πέφτουν οι ερωτήσεις βροχή σε μένα. Ας το καταπιώ για πολλοστή φορά. Ουφ!

[...]

Επιτέλους παει και αυτή η μέρα σχολείου. Γιουπιιι!!!
Μμμμ, τώρα ήρθε η ώρα.
Φαντάζομαι δεν θα καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα μιλάω.
Τελικά το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να μην το προσπεράσω ξανά το θέμα με το μήνυμα, αλλά... να τις παρακολουθήσω.

Αντε να δουμε τι θα δούμε...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Το πρώτο μου κεφάλαιο! Ποσο μεγάλη χαρά έχω δεν περιγράφεται!😄)

Ναι, το ξέρω πως είναι μικρό και βαρετό, αλλά είναι ακόμα αρχή! 😄😇

Μετά απο λίγα κεφάλαια θα δείτε μεγάλες εξελίξεις!!!😎

Υπομονή!

Σχολιάκι💬 και αστεράκι⭐
(δεν το ξεχνάμε😉)

Τα λέμε στο επόμενο :)