The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

30ο κεφάλαιο

Πλευρά Ακη

Ο ιδρωτας κυλάει απο το προσωπο μου..

Η αγωνία μου έχει κορυφωθεί...

Μόλις βλέπω τον Μάριο χτυπημένο απο την σφαίρα με αίματα παντού θολωνω και στόχευσα σε όλα τα καθάρματα που μας κυνηγούσαν.

Τους αφήνω στην μέση του δρόμου και παταω γκάζι, αφότου καταφέρω να βάλω μέσα στο αυτοκίνητο τον Μάριο.

Κατευθύνομαι στο πιο κοντινό νοσοκομείο της περιοχής και λέω ψέμματα  στους γιατρούς πως τον χτύπησε ένας ληστής και εξαφανίστηκε. Αμφιβάλλω αν με πίστεψαν μα αυτό είναι το λιγότερο τώρα.

Η αναμονή είναι εφιαλτική και τα κορίτσια να μην μπορούν να πάρουν ανάσα απο το κλάμα, ειδικά η Ιρις που ειναι έτοιμη να λιποθυμήσει.

Πινω μια γουλια απο τον τρίτο μου καφέ, καθώς περιμένω τρεις ώρες χωρίς κανέναν γιατρό να με ενημερώσει.

[...]

Η Αννα μόλις αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά μου και η Ιρις πήγε στο κυλικείο για φαγητο και καφέ.

Την βλέπω που πλησιάζει και κάθεται στην κενή θέση που εχω αριστερά μου, ενω δεξια βρίσκεται η Αννα.

Με κοιτά με παράπονο και πόνο στα ματια.

Πραγματικά τον αγαπάει αυτό το κορίτσι.

"Ακη σε παρακαλώ πες τι συνέβη; Που, πως, πότε μπλεξατε σε αυτό; Απο πότε σας κυνηγάνε;"

"Κοίταξε Ιριδα αυτό είναι μεγάλη ιστορία που θέλει χρόνο"

"Τόσο χρόνο έχουμε μπροστά μας. Βλέπεις κανέναν να έρχεται να μας ενημερώσει;"

Και τοτε κάνει την εμφάνιση του ένας γιατρός.

Σας ελατήριο πεταγομαστε και οι τρεις καθως περιμένουμε να μιλήσει ο γιατρός...

"Είστε συγγενείς του νεαρού με την σφαίρα;"

"Ναι πείτε μας γιατρε"

"Το παιδι αυτο πριν λίγα λεπτα απεβίωσε. Κάναμε οτι καλύτερο μπορούσαμε..Λυπάμαι"

Πάω να χάσω την ισορροπία μου, μα η Αννα με κρατάει.

"Τι εννοειτε γιατρε; Δηλαδή τέλος;" ρωτάει η Ιρις και ξεροκαταπινει.

"Φοβάμαι πως ναι αγαπητή μου"

"Δεν ειναι δυνατόν. Δεν μπορώ να το πιστέψω" αναφωνεί η Αννα, ενω δάκρυα τρέχουν και στις δύο.

"Δεσποινίς μου, ποσο πιο καθαρά να σας το πω; Η σφαίρα τον πέτυχε στην καρδιά. Δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι να σωθεί μετα. Νοσοκομειο στην Κρήτη είμαστε, οχι στην Αμερική" λέει ο αγενεστατος γιατρός.