The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

6ο κεφάλαιο

Ξυπνησα σήμερα το πρωί και μετα απο κανα δεκάλεπτο χουζουρι, αποφασισα να σηκωθώ.

Οχι, φυσικά και δεν ήθελα, αλλά η μαμά μου όπως και κάθε αλλη μητέρα, έρχεται στο δωμάτιο μου και μου ανοίγει τα εξώφυλλα. Το αποτέλεσμα; Ο ήλιος να καίει τα μπιρμπιλωτα μου ματάκια.

Πηγα στο μπανιο, εκανα τα απαραίτητα, βαφτηκα ελαφρά και ετρεξα στην ντουλάπα μου για να διάλεγα τι ρούχα θα έβαζα.
Δεν ξέρω, αλλά σήμερα ένιωθα λες και ηταν ξεχωριστή μέρα και έπρεπε να είμαι πολύ όμορφη. Κάτι ευχάριστο θα γινόταν, είχα προαίσθημα. Τελικά, κατεληξα σε ενα γκρι τζιν με σκισιματα και μια ροζ μπλούζα που είχε στυλ νυχτερίδας στα μανίκια.
Κατεβηκα κάτω στην κουζίνα και έβαλα το καφέ μου να γίνεται. Οσο περίμενα βρήκα ευκαιρία να συζητήσω με την μεγάλη μου αδερφή.

" Είσαι πλεον καλυτερα Αννα μου;" με ρωτάει η αδερφή μου.

"Ναι γιατί να μην είμαι;"

"Τίποτα απλα χθες, μόνο φόνο που δεν έκανες με τοσα νεύρα που είχες. Τι συνέβη με την μαμά; Ξέρεις πως οτι προβλημα προκύψει, εγώ είμαι εδώ για να μου μιλήσεις " μου είπε γλυκά.

"Το ξέρω Εύη, απλώς χθες η μαμά έκανε κάτι χωρίς να με ρωτήσει και τώρα έχασα κάτι πολύτιμο"

"Δεν σε πιεζω να μου πεις τι έχασες, αλλά νομιζω πως το θέμα είναι γκομενικό. Επεσα μέσα;"

"Ρε, μήπως με παρακολουθείς; Τέτοια μαντεψια ουτε ο αστυνόμος Σαΐνης. Σε λίγο θα βγάλεις και τα μηχανικα χέρια απο το καπέλο σου."

"Μπα...που τετοια τυχη, μακάρι να παλευα με τους κακους. Ας όψεται η μαμα που δεν με αφησε να γινω αστυνομικος και ξεπεσα στην δημοσιογραφία.
Ελα τωρα, για πες! Καλός καλός;"

"Κούκλος. Αν δεις τα μάτια του απο κει θα καταλάβεις."

Μονο που δεν θα τα ξαναδώ...Αμάν ρε μάνα...

"Μα εσύ καιγεσαι για εκείνον. Αντε πες πως τον λένε; Πώς, πού, πότε γνωριστηκατε;"

"Τον λένε Μάριο, γνωριστήκαμε την ημέρα που μας ανακοίνωσαν οι γονείς μας το διαζύγιο. Είχα παει μια βόλτα στην παραλία, εκλαιγα, ήρθε κοντά μου και με καθησύχασε χωρίς καν να ξέρει το πρόβλημα μου."

"Τι ρομαντικό. Κοιτά σύμπτωση το όνομα του σημαίνει θαλασσινός και γνωριστηκατε στην θάλασσα. Λές να είναι η μοίρα;" και έκανε μια γκριματζα μαζί με χαριτωμένα ματάκια.
Την έπιασε παλι η τρέλα της. Εεεε, που είστε ρε παιδιά τα χάπια της, μην την ξανά κλείσουν στο Δάφνη. Την χάνουμε πατριώτη....