The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

47ο κεφάλαιο

Κάθομαι στην θέση μου δίπλα απο το παράθυρο και φοραω τα ακουστικά μου...

Τι όμορφος που φαίνεται ο ο ουρανός, τόσο ήρεμος, γαλήνιος, φωτεινός...

Σε λίγο ο πιλότος ανακοινώνει πως απογειωνομαστε και όλα έχουν μπει στην τελική ευθεία...

Μακριά απο τα πάντα και κοντά σε μια νέα αρχή...Αυτό το μικρό κι εγώ...Χαμογελαω και χαιδευω την κοιλιά μου.

Ομως δεν θα ήθελα να οδηγούταν έτσι η ζωή μου...Ξερω εχω καταντήσει βαρετή, αλλά ο άνθρωπος που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο έφυγε...

Στο μυαλό μου έρχονται μερικές στιγμές μαζί του που θα έδινα τα παντα να τις ξαναζουσα...

Κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι πως είμαι ξανά μαζί του σε αυτές τις σκηνές που ποτέ δεν θα ξεχάσω.

Ανυπομονουσα για αυτό το κεφάλαιο γιατί οι σκηνές που ακολουθούν ηταν γραμμένες τόσο καιρό στις σημειώσεις. Για να καταλαβετε είναι βγαλμένες στην ώρα της φυσικής στο σχολείο, όταν παραλίγο να μου έρθει ο ύπνος μου ήρθε έμπνευση (δώδεκα τα μεσάνυχτα), όταν έγραφα έκθεση κ.α. Οπότε είναι καινούργιες που δεν εχετε ξαναδιαβασει στο βιβλίο και εχω πολύ χαρά για αυτό...❤

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Αχ..αυτό είναι..

Κάτι τέτοια λατρεύω...Αυτήν την στιγμή έχω δίπλα μου την Ιρις και κάνουμε μασκες ομορφιάς...

Το πράσινο χρώμα τσιτωνει το δέρμα μας και τα αγγούρια αναζωογονουν τα μάτια μας. Στο κεφάλι κάναμε μια φυσικη μασκα μαλλιών με μπανάνα, αυγό και μέλι και έχουμε τυλίξει την μπλε πετσέτα γύρω απο τα κεφάλια μας. Η πράσινη μάσκα τραβάει το δέρμα μας και δεν είναι εύκολο να μιλήσουμε... Ρουφαω τον γαλλικό καφέ με το καλαμάκι απο την κούπα και παρακολουθώ ξανά την Ιρις που λέει για μια καινούργια εταιρία καλλυντικών, αφού πρώτα κουτσομπολευσαμε μέχρι και την κυρία Τασία με το ψιλικατζιδικο απέναντι.

"Μάλιστα έχει και μια σειρά με αρώματα των λουλουδιών" συνεχίζει τον μονόλογο της.

Εκείνη την στιγμή ακούω κλειδιά και γυρνάω το βλέμμα μου προς την πόρτα... Μέσα μπαίνουν ο Ακης και ο Μάριος, ενώ μας κοιτάνε παγωμένοι σαν ξαφνιασμένοι...

"Γεια σας αγόρια, ήρθατε;" λεει η Ιρις με βαριά φωνή και τα χείλη της σε σχήμα όμικρον...

"Βλακα, άμα τις έχουμε δει κι έτσι και δεν τις έχουμε χωρίσει, τότε είμαστε άγιοι" σκουνταει ο Μάριος τον Ακη.