The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

33ο κεφάλαιο

Πλευρα Ακη

Είμαι τόσο ανακουφισμένος που τελείωσε όλο αυτό...

Πλέον ελεύθεροι απο όλα! Βέβαια είναι λίγο ειρωνεία γιατί δίπλα μου έχω τους δύο ανθρώπους που μας εμπλεξαν σε όλα αυτά...

Ο Μήτσος ακόμα μας μιλά απότομα που μόνο με την Βασιλίνα ασχολείται και η ίδια βρίσκεται στην μέση. Είναι και με τους δύο η καημένη όπως ακόμη και με το μωρό.

[...]

Χαλαρός με τα πόδια μου στο τραπεζάκι του σαλονιού και με μια μπύρα στι χέρι, παρακολουθώ το ματσάκι.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ 0-0

"Ελα παιχταρα μου, έλα αγορινα μου, παίξε μπάλα...ΝΑΙΙΙΙΙ ΓΚΟΛ" πανηγυριζω καθώς χυνω λίγο ποτό στο ξένο χαλί.Ποιος χεστηκε όμως; Εδώ νίκησε η ομαδαρα...Η μια και μοναδική!

Μπαίνει μέσα ο Μήτσος με ενα άγριο βλέμμα και μου λέει να σταματήσω αφού η μπεμπα κοιμάται. Καλά αυτό το μωρό ψοφιμη είναι; Οπου και να την βάλεις κοιμάται όρθια πάντα.

"Ναι μισό να χαμηλωσω και την ένταση της φωνής"τον ειδοποιω.

"Μπράβο."λέει και με κοιτάει επίμονα.

"Εγίνε κάτι και με κοιτάς έτσι;" απορω.

"Θέλω να μιλήσουμε"

"Οκ. Γιατί;"

"Θα δεις. Ελα σε μια ώρα στην αυλή" λέει και φεύγει

[...]

Με υπομονή τον περιμένω κάτω από την παλιά μηλιά και το φθαρμένο παγκάκι...

Βήματα ακούγονται σε κοντινή απόσταση και την εμφάνιση του κανει ο Μήτσος.

"Ελα τι ήθελες;"

"Να μιλήσουμε για κάτι που ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία"

"Οπως;"

"Οπως το γεγονός πως--"παει να πει και τον διακόπτει το κινητό μου.

Τα μάτια μου γουρλωνουν όταν βλεπω τι συγκεκριμένο όνομα στην οθόνη.

"Μητσο, να τα πούμε καποια άλλη στιγμή; Πρεπει να απαντήσω" λέω και φεύγει, μάλλον εκνευρισμένος.

Παταω το πράσινο κουμπί και ακουω την φωνη που είχα καιρό να ακούσω...

"ΕΛΑ ΑΚΗ! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ? ΤΙ ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ? ΑΝΗΣΥΧΩ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ! ΕΛΑ Μ ΑΚΟΥΣ?"

"Ναι καλη μου αδερφουλα σε ακούω και ΠΩΣ εισαι σπίτι μου;"

"ΗΡΘΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΕΚΠΛΗΞΗ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ"