The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

35ο κεφάλαιο

Πλευρά Αννας🎄

Είμαι τοσο ευτυχισμένη που αυτην την στιγμή ταξιδεύω με τον Ακη στην πόλη που πάντα ήθελα να πήγαινα και ειδικά Χριστούγεννα... 26 Δεκεμβρίου σήμερα...

Ο πιλότος ανακοινώνει πως απογειωνομαστε σε πέντε λεπτά και ο Ακης μου κρατά το χέρι. Λεει πως ειχε μια τραυματική εμπειρία με το αεροπλάνο όταν ήταν μικρός και απο τότε φοβάται απίστευτα κάθε φορά.

"Αννα μήπως να παμε κάπου πιο κοντά με το αυτοκίνητο; Αν πεσει το αεροπλάνο; Αν παθουμε κάτι και μείνουμε απο βενζίνη; Αν βυθιστιυμε στον Ατλαντικό ωκεανό; Αν μας φαει κανένας καρχαρίας; Αν κάνουμε παρέα με τον Τιτανικό; Αν...αν..."

"Ακη, ηρέμησε σε παρακαλώ. Δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα. Ελα αγάπη μου...Αν μείνεις ψύχραιμος σου υπόσχομαι εμ..να...σε ευχαριστήσω κι εσένα αργότερα..με..κάτι, όπως εσύ στο μέρος μας" τραυλιζω απο ντροπή.

"Οπα Αννα; Κατάλαβα καλά; Θες να μου πάρεις--"

"Ναι ναι αυτο" τον διακοπτω πριν προλάβει να ολοκληρώσει.

Τότε το αεροπλάνο ύστερα απο τους γυρους που έκανε για να πάρει φόρα, απογειώνεται και το χέρι του σφίγγει το δικό μου όσο πιο πολύ μπορεί...

[...]

"Δεν το πιστεύω αγαπη μου. Είμαστε ζωντανοί" φωνάζει λες και κέρδισε το τζοκερ.

"Δεν το πιστεύω πως βρισκόμαστε στην Νεα Υόρκη"

"Ναι κι αυτό" λέει αδιάφορα.

Λοιπόν, ετοιμάσου για τις καλύτερες γιορτές που θα περάσεις ποτέ" ανακοινώνει και ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο ειναι παρκαρισμένο που θα οδηγήσει ο Ακης αυτές τις μέρες.

[...]

"Ουαου" αναφωνω με το μέγεθος και τον στολισμό του ξενοδοχείου που δεν αφήνει γωνία χωρίς λαμπάκια.

"Σ αρέσει;" ρωτάει το ίδιο ενθουσιασμένος με εμένα.

"Είναι φοβερό"

"Που να δεις και το δωμάτιο μας" λεει καθώς έψαξε πολύ για να κλείσει δωμάτιο, βλέποντας τις εγκαταστάσεις στο διαδίκτυο.

[...]

"ΑΑΑΑΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ" τσιριζω καθώς δεν μπορω να παρω τα ματια μου απο την σουίτα.

Το κρεβάτι είναι μεγαλύτερο από υπερδιπλο και τα φώτα μαζι με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια γεμίζουν τον χώρο, δημιουργώντας μια ζέστη ατμόσφαιρα.