The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

34ο κεφάλαιο

Προσοχή: Διαβάζετε το παρακάτω κεφάλαιο με δικη σας ευθύνη. Στο τέλος περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο(ελαφρού είδους) . Αν θελήσετε μπορείτε να το παραληψετε, αν και ξερω πως ολοι οι αναγνώστες ειναι τόσο ανώμαλοι που κανένας δεν θα το κάνει...😂😉😏😏😏Μουαχαχα😎😈

Πλευρά Αννας

Δεν το πιστεύω 11 Σεπτεμβρίου...Ξερετε ολοι τι σημαινει αυτό..

Καινούρια σχολική χρονιά. Οχι μόνο αυτό, αλλά η τελευταία μας σχολική χρόνια!

Κατεθυνομαστε η γνωστή τετράδα στο παγκάκι που είχαμε ορίσει για στέκι.

Παρατηρούμε τα φοβισμένα παιδιά της πρώτης Λυκείου να έχουν χαθεί και να τρέμουν σαν τα ψάρια εξω απο τα νερά τους... Τα δευτερακια έχουν βγει εκτός ελέγχου και συμπεριφέρονται σαν να είναι οι βασιλιαδες του σχολείου και τα ίδια πρόσωπα που θα ξαναέχουμε συμμαθητές...

[...]

Καθώς ο Ακης μιλά με κάτι φίλους του και το ζευγαρακι έχει παει στο κυλικείο, είναι η τέλεια ευκαιρία να σημειωσω στο ημερολόγιο μου...Εκεί γράφω τα πάντα, οτι έχει συμβεί την τελευταία χρονιά, καθώς αυτο είναι το τρίτο μου τετράδιο απο τότε που ξεκίνησα να γράφω.

Τα καλλιγραφικά γράμματα αποτυπώνονται στο χαρτι και το βλέμμα μου, καθώς θέλω να περιγράψω την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, σκαναρει τον χώρο.

Κακή ιδέα αυτή, ενώ στην είσοδο παρατηρώ την παλιά μου παρέα...Σοφία, Βιολέτα, Αγγελική, Μαρία (όχι η αδελφή του Ακη πάντως)...

Τα ψηλοτακουνα παπούτσια, το έντονο μπορντό κραγιόν, τα τοπακια με το βαθύ ντεκολτέ που με το ζόρι κρύβουν το στήθος τους και οι κολλητές φούστες καλύπτουν οτι μπορούν.. Οι ζεστές ακόμη μπούκλες τους απο την μηχανή πέφτουν με την ψαλίδα στους ώμους τους, ενώ η Αγγελική πλεον έχει αποκτήσει μπλε μαλλιά που παρόλο που μ αρέσουν τέτοια στυλ, μόλις τα απεχθαθηκα...

Το βλέμμα ολονων απο αυτές πέφτουν πανω μου, ενω ψάχνω τον Ακη τριγύρω μήπως βρω συμπαράσταση.

Κατευθύνονται προς το μέρος μου με τα ειρωνικά τους χαμόγελα και με το υπεροπτικο υφακι...Μια χαρά δεν ημασταν όταν αγνοουσαμε η μια την άλλη; Τώρα τι θέλουν; Να μου σπάσουν τα νεύρα;

"Γεια σου Αννα μου.. Τι κάνεις;"

"Καλά, εσείς;" φοραω ενα όσο πιο αληθινό μπορώ χαμόγελο.

"Μια χαρά. Πάντως δεν φαίνεσαι πολυ καλά; Μήπως είσαι άρρωστη; Και τι μαυροι κύκλοι και σακούλες είναι αυτοι κάτω απο τα ματια σου; Απαπαπα το δέρμα σου ξηρό... Να σου πω, εχω εναν γνωστό μου δερματολόγο θες; Ή...Βασικά εχω φίλο πλαστικό, πιστεύω είναι καλύτερα, που θα σου κανει και καλύτερη τιμή. Μια λιπαναρωφιση είναι τελικά αυτό που σου χρειάζεται χαχαχαχαχα"