The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

41ο κεφάλαιο

Εκεί που βαφω ωραία και καλά, νιώθω ξαφνικά ενα παγωμένο υγρό να καλύπτει την πλάτη μου...

Μαντεψτε...

ΕΝΑΣ ΚΟΥΒΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΩΡΑΣ ΜΕΣΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΚΑΛΥΨΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΟΥ ΠΛΑΤΟΥΛΑ.

ΜΟΙΑΖΩ ΜΕ ΚΙΤΡΙΝΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΕΙ ΤΟ "FREEDOM" ...

"Ρε ζώον τι έκανες ρε υπουλο βλαχοποιημενο βλαχιδιον;"

"Τίποτα"

"Τώρα θα δεις τίποτα" λεω και με χαιρεκακο χαμόγελο κάνει την εμφάνισή του.

Αρπάζω τον κουβά με την καφέ μπογιά και τον κάνω να μοιάζει με το αρκουδάκι μου, τον Μπούμπι.

"ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ" ξεκαρδιζομαι στα γέλια και έκπληκτος με σηκώνει στον αέρα και με κάνει πέντε σβούρες.

"Ακη σταμάτα" βαραω δυνατά την πέτρινη πλάτη του με τους στίχους μυς. Ερε τι τραβάω η καημένη...

"Οοοχι μωρό μου. Να μάθεις να μην ξανακανεις κάτι τέτοιο"

"Ασε με γιατί σε λίγο θα έχουμε και ενα σετάκι εμετό σε απόχρωση λάδι. Καφέ, κίτρινο, λάδι... το καπέλο και η καραμπίνα μας λείπει για να πάμε να φυλαξουμε σκοπιά στην Σάμο από τους εχθρούς, σύντροφε"

"Αλήθεια; Εγώ μου μοιάζω για κορμό δέντρου"

"Απ ολα είμαστε" κουναω το κεφάλι προς τα κάτω.

"Μμμ ναι. Γι αυτό για ελα να ανακατεψουμε ολα τα χρώματα που έχουμε πάνω μας" με ξαφνικά φιλάει κτητικα.

Κι όλοι ξέρουμε τι ακολούθησε στο πάτωμα με τα χαρτόνια...

[...]

Διακοσμω και το τελευταίο σημείο απο το κτιριο μου με τα πράγματα που αγόρασα απο τα μαγαζιά και θαυμαζω το αποτέλεσμα.

Το ανοιχτο χρωμα στους τοίχους έχει αγκαλιάσει τέλεια το σκυρόδεμα. Το τζακι σβηστο λόγω ζέστης ομορφαίνει τον χώρο, καθώς το ξύλινο τραπεζάκι που έφερα με τα χίλια ζόρια το πρωί κουβαλώντας το μονη μου είναι στολισμένο με το αγαπημένο μου φυτό σε ενα ασορτι βάζο. Γύρω του δεν λείπουν τα κεριά και το φετινό γούρι μου. Τα λαμπάκια σε σειρα πανω στον τοίχο σχηματίζουν καμπυλωτές γραμμές, ενώ σε ενα σημείο αναγράφεται η λέξη "love".

Αυτο το στυλ του vintage ολοκληρώνεται με τα δερμάτινα καθίσματα και τον τριθέσιο καναπέ. Το κτιριο είναι ηδη παλιό οπότε προτιμώ να μην του προσθέσω κάτι μοντέρνο, παρόλα αυτά παραμένει όμορφο.