The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

27ο κεφάλαιο

*Το τραγούδι παίζει να είναι λίγο άσχετο, μα μου αρέσει πολύ😄

Πλευρα Μάριου

"Μια ωραία πεταλούδα. Μια ωραία πεταλούδα. Μια ωραία πεταλούδα σε εναν κήπο μια φορά καμαρώνει και απλώνει τα γαλάζια της βρακια" τραγουδάει η Αννα

"Εμ... Αγαπη; Είμαι σίγουρος πως λέει φτερά το τραγούδι"

"Οχι οχι λέει βρακια"επιμένει

"Φτερά λέει"

"ΤΙ; Δηλαδή ζούσα μέσα σε ενα ψέμα;" ρωτάει έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

"Ωωω έλα ηρέμησε...Σιγά δεν έγινε και τίποτα" την παρηγορω στην αγκαλιά μου.

"Εγινε και παρά έγινε...Όλη η παιδική μου ηλικία καταστράφηκε...Οπως όταν έμαθα πως ο Τομ και ο Τζέρι στο τελευταίο επεισόδιο αυτοκτόνησαν" λέει με δάκρυα πλέον στα μάτια και πήγε να σκονταψει στα σκαλιά καθώς την ανεβαζα στο δωμάτιο μου.

Η ωρα πρέπει να είναι εννέα το πρωί. Το γλέντι του γάμου τελείωσε πριν μισή ώρα...Η Ιρις ήπιε το Βόσπορο ενώ εγώ κρατήθηκα επειδή οδηγούσα.

"Ωπα θα πέσω...Ενα και δυο και τρια και τέσσερα σκαλιά, πεντε και εξι και εφτά ανόητα σκαλιά χιχιχι"

"Σσσσσς κάνε ησυχία... Οι γονείς μου κοιμούνται."

"Σσσσσς κάνε ησυχία...Εσύ μου φωνάζεις οχι εγώ σε εσένα" λέει ενω βάζει το δάχτυλο της μπροστά απο το στόμα μου.

Την βάζω πανω στο κρεβάτι μου και της βγάζω τα παπούτσια, ενω της βολευω καλυτερα το μαξιλάρι.

Βγάζω τα ρούχα μου και τα αλλαζω με πιτζάμες ενώ πάω απο την άλλη μεριά του διπλού κρεβατιού να ξαπλωσω και εγώ.

"Μπα Μαριε; Κακό αγόρι. Ολο εκεί έχεις το μυαλό σου. Δεν θα σε αφήσω να με βιάσεις. Θέλω να το κάνω εγώ." λέει με ενα πονηρό χαμόγελο.

Αχ μην μου το κάνει αυτό. Θα ενδωσω και δεν θέλω αφού είναι μεθυσμένη.

Πλησιάζει κοντά μου και ενώνει με πολύ πάθος τα χείλια μας., ενω βρίσκεται απο πανω μου.

Την απομακρινω απο κοντά μου και της ψιθιριζω στο αυτί.

"Δεν θέλω να γίνει κάτι και αύριο να μην το θυμάσαι. Θα γίνει όταν πραγματικά είσαι έτοιμη και νηφάλια. Θελω να θυμασαι τα παντα. Την κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρειεα. Εντάξει;"λέω και μου γνέφει θετικά.

"Καληνύχτα ομορφιά μου"

"Καληνύχτα μωρό μου"

[...]