The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

25ο κεφάλαιο

Είναι Παρασκευή απόγευμα και βαριεμαι...

Εχω τελειώσει τα μαθήματα μου για το σαββατοκύριακο ύστερα απο πιέσεις της μαμάς

Κάθομαι ανασκελα στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι ποσο έχει αλλάξει η ζωή μου την τελευταία χρονιά...

Ημουνα εγκλωβισμένη σε κάτι ψεύτικες φίλες, δεν είχα κανέναν. Γνώρισα τον Μάριο, τον Ακη, την Ιρις, εκανα σχεση με τον Μαριο, χωρισα με τον Μάριο και τωρα είμαι με τον Ακη. Χώρισαν οι γονεις μου και ξαναμενουν μαζί που υποτίθεται πως τώρα τους χωρίζει και το διαζύγιο (δηλαδή είναι σαν να έχουν απλή σχέση, είμαι κάτι σαν...εξώγαμο παιδι), έμαθα πως εχω αδελφό και ο περίπτερας απέναντι δεν φέρνει πια τις αγαπημένες μου τσίχλες. Πως θα ζήσω χωρίς τις τσίχλες μου;

*Τώρα τελευταία εχω χασει το χιούμορ μου σαν συγγραφέας😂

Απο την βαρεμαρα θα κοιμηθώ σε λίγο οπότε αποφασιζω να πάω μια βόλτα στην πόλη.

Καθώς προχωραω βλέπω δυο ανθρώπους στο τέλος του διαδρόμου. Σαν να τους ξέρω απο κάπου... Με πιο γρήγορο βήμα κατευθύνομαι προς εκεί και σαστιζω...

Κανω περιστροφή να φύγω και σιγά σιγά το περπάτημα γίνεται τρέξιμο..

Δεν θέλω να με προλάβει. Δεν θέλω και να τον ξαναδώ..

Τον γελοίο που μου ήθελε και αλλες μαζί.

Εγω φταιω που πίστεψα πως το πιο δημοφιλής αγόρι του σχολείου θα ήταν σε σταθερή σχέση...

Αντέχουν τέτοιου είδους μονο με μια κοπέλα; Φυσικά και οχι...

Παει να με προφτάσει ο Ακης και τα καταφέρνει.

Με πιάνει απο το μπράτσο και με σταματάει.

Γαμώτο είδε και τα δάκρυα στα μάτια. Δεν ήθελα να με έβλεπε ουτε να έκλαιγα. Και κερατου και ρεζίλι...Ε οχι παει πολύ...

"Ασε με ήσυχη"του φώναξα

"Οχι μέχρι να με ακούσεις" φώναζε και εκείνος

Μα το είδα ξεκάθαρα ο Ακης και η Πόπη αγκαλιά..

"Γιατί στραβη είμαι και δεν είδα τι έγινε;...Την αγκάλιαζες...Μου ήθελες και διπλό ταμπλό..."ειρωνεύτηκα μέσα στα νεύρα..

"Γαμώτο άκουσε με"

"Οχι Ακη" είπα και πήγα να φύγω ώσπου βρέθηκα στον αέρα

Με είχε σηκώσει και με είχε βάλει σαν σακί στον ώμο του ενω κοίταζα την άσφαλτο και το αίμα μου πήγαινε στο κεφάλι μου κυριολεκτικά.