Unexpected

001

{ Liz Parker }

Ik zit op mijn koffer te wachten op het vliegveld in Engeland. Mijn ouders hadden besloten om het leven in Australië achter te laten en een nieuw leven te beginnen hier in Engeland. Josh mijn oudere broer en ik waren hier dus niet mee eens. Maar zoals mijn vader zei: "zolang jullie onder mijn dak wonen hebben jullie te luisteren naar het geen wat ik en je moeder willen."

We hebben dat zovaak aan moeten horen en nu zit ik hier op het vliegveld te wachten totdat die pretbedrevers komen met hun koffer en zodat we naar ons 'nieuwe' huis kunnen.

Na zo'n 10 minuten komen mijn ouders aanlopen.

'Hoe was de vlucht Elizabeth?' Vraagt mijn vader aan mij.

'Pap voor de zoveelste keer, noem me alsjeblieft Liz.' Ik hoor mijn vader zuchten.

'Liz, kom op. Wees is wat vrolijker,' Josh kijkt me aan en ik trek mijn wenkbrauw omhoog. 'Waarom zou ik, ik heb alles achter moeten laten voor die twee daar. Ze houden nooit is rekening met ons Josh, ik ben er klaar mee om steeds behandelt te worden als een kind van 3.' Roep ik fel.

'Pap en mam hebben het beste met je voor!'

'Als ze het beste met me voor hebben dan waren we gewoon in Australië gebleven.'

'Liz, we hebben het daar al zovaak over gehad.' Ik zucht en ga in de auto zitten. Ik leg mijn hoofd tegen het raam aan en kijk naar buiten.

'Je bent een eigenwijs meisje.'

'Echt waar Josh? Dat wist ik nog niet. Dankjewel daarvoor.' Zeg ik sarcastisch.

'Elizabeth, doe normaal.'

'Doe zelf normaal.' Mok ik.

'Je bent jezelf niet meer, hoe komt dat toch?'

'Hoe zou dat toch komen? Niet door mij hoor.'

Mijn vader kijkt mij via de binnenspiegel aan en ik haal mijn schouders op. Zijn blik gaat weer naar de weg en ik sluit mijn ogen, niet veel later val ik in slaap.

×××

'Liz wakker worden, we zijn er.' Hoor ik iemand roepen. Zachtjes word ik heen en weer geschut. Ik open mijn ogen en ik zie dat het Josh is. 'Ga weg.' Sis ik.

'Nee, ik moest je wakker maken.'

'Zal jou ook is wakker maken als je heerlijk ligt te slapen,' ik hoor Josh lachen en hij loopt mijn zijn koffer het huis binnen. Ik stap ook uit de auto en pak mijn koffer waarna ik ook het huis binnenloop.

Ik zet mijn koffer in de gang neer en loop naar de woonkamer. Ik laat mezelf op de bank vallen en pak mijn mobiel uit mijn zak.

'Joe, weet iemand wat de WiFi code is.' Ik krijg geen gehoor, dat betekent dus dat ik het van mijn mobiele data moet doen. Ik ontgrendel mijn telefoon en stuur Claire een appje

U: goedemiddag ochtend avond, weet ik het. Ik ben hier in het oh zo leuke Engeland. Ik mis je, laten we snel even bij kletsen, als ik überhaupt de WiFi code krijg hier in dit huis 😂

Claire 🙊: het is hier 10u in de avond, maar fijn dat je er bent! Heb je een goede vlucht gehad? Liefs xxx

U: was echt super man 😎

Claire: wat klink je weer vrolijk zeg 😂😝

U: ben ik, ik wil hier gewoon weg vind het nu al kut.

Claire: als je school niet overleeft pak je het eerste beste vliegtuig en kom je bij mij wonen!

U: afgesproken 😄

'Liz, ga je even met Josh boodschappen doen?' Mijn moeder staat voor me en ik kijk haar aan.

'Ik lig net zo lekker op de bank, kan het even wachten.'

'Nee Elizabeth! Je gaat nu.' Ik zucht en sta op van de bank. Ik haal mijn zonnebril uit mijn haar en zet die op. Josh staat buiten al te wachten.

'Zo zusje, laten we maar eens goed verdwalen.' Ik haal mijn schouders op en ga naast hem lopen. Hij slaat zijn arm om me heen.

'Hoe voel je je nu? Vanochtend was je niet echt blij.'

'Dat ben ik nu nog niet, ik mis Australië gewoon, in een keer is het leven voorbij. En moet je opnieuw beginnen, ik vind het gewoon irritant.' Zeg ik in een teug.

'Aan alles komt een einde, dus ook aan ons leven in Australië.'

'Ik weet het Josh, maar het is gewoon lastig te bevatten. Ik mis het leven nu al daar, en morgen op school moet ik ook opnieuw beginnen, met een jetlag.' Lach ik.

'Wat moet ik dan wel niet.'

'Je vervelen op school denk ik.'

'Hahaha grapjas.'

'Nee heb ik niet aan, je moet echt van betere huizen komen Parker.'

×××

Na 15 minuten wat wel een uur leek te duren lopen we de supermarkt binnen. Josh loopt verder de winkel in en ik kijk om me heen. Ik loop de bocht om bij pad 3 en loop tegen iemand op.

'Kijk is uit je doppen kut.' Ik haal mijn zonnebril van mij gezicht en zet die op mijn hoofd.

'Pardon?' Ik kijk recht in de ogen van een jongen. Hij kijkt me strak aan.

'Dat je uit je doppen moet kijken, kut.'

'Scheld even met je eigen geslacht alsjeblieft.' Mompel ik. Hij pakt mijn arm en kijkt me dodelijk aan.

'Niemand praat zo tegen mij. Begrijp je dat?'

'Je lijkt eigenlijk een beetje op een rat.'

'Ophouden. Ik meen het, hier zullen consequenties aan vastzitten.'

'Moet ik nu bang worden? Want het werkt niet. Kan je trouwens je hand van me afhalen, ik wil geen bacteriën. Vies rioolbeestje.'

'Houd je kop eens verdomme, je irriteert me dodelijk.'

'Misschien moet je me dan loslaten? Dan hoef ik je rattenkop niet te zien en jij hebt geen last meer van me.'

Hij laat mijn arm los en verlaat zo snel als hij kan de winkel. Josh komt aan lopen met de boodschappen en kijkt me aan.

'Wat was dat?'

'Een rat,' zeg ik simpel.

'Jij hebt overduidelijk nou al vrienden gemaakt.'

'Met die rat? Nou nooit van mijn leven.'

'Zeg nooit, nooit Liz.'

'Nooit.'

×××
Het is half 10 en ik lig in bed, vandaag was de eerste dag in Engeland en nog steeds vind ik het stom. Ruzie met een jongen in de supermarkt om niks, ik hoop dat morgen de nieuwe start echt kan beginnen.

---------------
Eerste deel van het nieuwe verhaal! Wat vinden jullie ervan?

1april2018