Unexpected

011

{ Liz Parker  }

'Dankjewel voor deze dagen Claire, ik ben je dankbaar. Dankbaar voor alles.'

'Ondanks de situatie was het leuk, succes met Louis he.' Ik grinnik en geef haar nog een knuffel. 'Ga nou maar voordat je vliegtuig vertrekt,'  Claire grinnikt en loopt dan naar de gate toe waar ze zo moet boarden. Ik zwaai naar haar en loop dan weg. Buiten staat Josh op me te wachten, hij glimlacht zoet naar me en gaat dan in de auto zitten. Ik volg zijn voorbeeld en al snel rijden we van de parkeerplaats af.

'Josh, wat zou jij ervan vinden als we mama uitstrooien op Australië,'  ik hoor hem slikken en hij kijkt me snel aan. 'Laat maar, slecht idee.' Mompel ik.

'Helemaal geen slecht idee Liz, alleen het is raar om er over na te denken, en ik denk dat papa haar de eerste maanden gewoon op de tafel laat staan,' Ik knik. 'Het is gewoon raar, heel raar. Ik kan het eigelijk nog steeds niet geloven dat ze weg is.' Ik draai mijn hoofd weg en kijk uit het raam. Als ik nu ga huilen dan moet Josh ook huilen. Het gaat nu net weer een beetje beter met hem. Hij is gisteren ook weer naar school geweest. En beetje bij beetje komt het allemaal wel weer goed, daar ben ik van overtuigd.

×××
Ik sta bij mijn kluis als ik opeens mee word getrokken als ik zie dat het Louis is trek ik mijn arm van hem los en kijk hem boos aan.

'Was mijn appje niet duidelijk?' Hij Grijnst naar me, en ik moet toegeven het ziet er toch lekker uit.

'Ik heb gehoord dat je me leuk vindt,' ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Heb je soms naar een romantische film gekeken Louis? Want het is niet waar. Sterker nog ik haat je.'

'Waarom hoor ik dan via via dat je kriebels in je buik hebt als je me ziet, je me onwijs aantrekkelijk vind? Ik weet het niet hoor Elizabeth maar dit wijst er allemaal op dat je me leuk vind.'

'Droom lekker verder Louis,' Hij grinnikt en loopt dan van me weg. Ik kijk om me heen en zoek naar Harry. Hij is de enige met Rosa die dit weet. Als hij dit door vertelt heeft gaan er koppen rollen. Als ik Rosa bij haar kluis zie loop ik op haar af. 'Rosa!' Schreeuw ik. Ze draait zich om en kijkt me aan.

'Heb jij rattenvanger 1 soms vertelt dat ik hem leuk vind?' Fluister ik. 'Nee? Hoezo dan?'

'Louis kwam net naar me toe om te vertellen dat hij gehoort heeft dat ik hem leuk vind, en omdat jij en Harry de enige zijn dacht ik dat jij het vertelt zou hebben.'

'Nee, zo iets zou ik niet doen. Ik zou het even aan Harry vragen als ik jou was, hij is buiten met de jongens.' Ik zucht en loop naar buiten, als ik de jongens heb gevonden hoor ik ze praten. Ik ga achter het muurtje staan en luister  wat ze zeggen.

'Harry even serieus heb jij haar vertrouwen gewonnen?' Hoor ik Niall zeggen. 'Ja, dat is maar goed Ook, zo kom ik er achter wat haar gevoelig ligt. Zo krijgen we haar heel makkelijk weer terug naar Australië.' Grijnst hij. 'Je bent geweldig,' lacht Louis. 'En jij bent geweldig voor haar,'

'Daarover gesproken weet je het zeker? Ik vroeg het haar vanochtend en er was geen enkele emotie te zien,' Hij zucht luid. 'Zakt de moed in je schoenen,' lacht Liam. 'Een beetje wel, ze is echt een onwijs lekkerding en ik wil haar.'

'Dan moet je je echt beter gaan opstellen,'

'Nee Niall, ze moet weg. Zo kan ik mijn gevoelens vergeten.' Ik loop terug naar binnen. Zo zijn ze dus. Harry is dus vrienden met me geworden om achter mijn gevoeligheid te komen. Niall en Liam doen er alles aan om me weg te krijgen en Louis? Die vind me leuk maar wilt me toch weg hebben. Ik snap het niet, ik snap niet dat ze me weg willen hebben. Oke ik snap het wel, maar dat terzijde. Ik loop de trappen op naar het lokaal en loop naar binnen, iedereen kijkt me aan en ik loop naar de tafel waar Rosa ook zit.

'Waar kom jij vandaan, Parker?'

'Van huis,' mompel ik. 'Pak je spullen maar en ga maar een telaat briefje halen,' ik zucht en pak mijn tas van de grond, ik loop de klas uit en op de gang kom ik Josh tegen. 'Joehoe,' Josh draait zich om en loopt naar me toe. 'Wat doe jij hier?'

'Ben eruit gestuurd,' lach ik. 'Hoezo dat?' Lacht hij. 'Drie minuten telaat de les in komen, zeggen dat je van huis komt en de klas weer verlaten.'

'Kom maar met mij mee pauze houden, want ik ken jou.'

'Nee ik ga de skeletten niet aankleden,' lach ik. We lopen de kantine in en Josh loopt naar een tafel waar 3 jongens aanzitten. De 3 jongens kijken me aan en ik haal mijn wenkbrauw omhoog. Josh kijkt me aan en lacht. Ik ga zitten op de stoel en kijk de jongens vragend aan. 'En wie zijn jullie als ik vragen mag?'

'Nick,'

'Adam,'

'Luc,'

'Leuk zeg, ik ben Liz. Ook wel Josh zijn leuke zusje.' De monden staan open van de jongens en ik kijk lachend naar Josh. 'Dachten jullie echt dat Josh mijn vriendje was?'

'Ja,' mompelt Luc. 'Stelletje sukkels,' lacht Josh. 'Trouwens Liz hoe gaat het met je liefdes leven?'

'Welk liefdes leven?'

'Weet ik het, je bent een lekkerding dus waarom heb jij geen jongens achter je aan lopen?' Lacht Luc. 'Genoeg, ik hoef dus niet te weten hoe mijn vrienden over mijn zusje denken,' Josh trekt een vies gezicht en ik geef hem een duw.

×××

Ik loop de school uit en ik loop naar Rosa toe, 'Jo heb je zin om af te spreken?' 'Sorry Liz, ik ga naar huis. Of nou ja ik moet naar huis.' De angst is af te lezen in haar ogen. 'Als er iets gebeurt bel me oke?' Rosa knikt en verlaat het schoolplein.

{ Rosa Winters}

Ik loop het huis binnen en trap mijn schoenen uit, Ik hang mijn jas op en loop de woonkamer in. In de woonkamer tref ik mijn moeder aan met drankflessen. Ik slik en ruim de drankflessen op. Ik hoor wat gemopper maar ik negeer het en ga weer verder met schoonmaken en opruimen. Elke dag als ik thuis kom zit mijn moeder op de bank met drank. Elke dag kan ik de zooi opruimen.  Elke dag als ik ermee klaar ben kan ik klappen krijgen.  

Ik sta in de keuken en schep eten op het bord, ik loop ermee naar de woonkamer en zet het bord op de tafel neer. 'Mam, je kan eten,' ik geef haar een duw en gelijk kijken haar donkere ogen mij aan. 'Ga weg jij!' Ik zucht laat mezelf op de bank vallen. 'Mam, kom op ga wat eten.'

'Nee! Geef me de flessen terug.'

'Dan moet je naar de buiten, daar ligt alles,' antwoord ik nuchter.

'Jij ondankbaar kind!' Ik sta op van de bank en loop naar de keuken toe, ik hoor voetstappen mijn kant op komen en ik draai me om. 'Wat ben jij van plan?' Ik kijk haar bang aan. 'Niks,' ik loop langs mama heen en voel een klap op mijn hoofd, ik draai me om en mama kijkt me grijnzend aan. De tranen vullen zich in mijn ogen en ik sprint zo snel als ik kan naar boven. En laat me op me bed vallen. Wat heb ik haar misdaan?  Ben ik de reden dat ze zo doet? Met dat in mijn gedachten val ik in een diepe slaap.

----------------------------------—————-
Oh oh oh 🙊🙄

26april2018