Unexpected

030

{ Liz Parker }

De volgende ochtend loop ik de school binnen en zie ik Louis met Eleanor praten. Een jaloers gevoel gaat door mijn lijf heen. Ik loop door naar mijn kluis en ontloop Louis. Rosa staat al bij de kluis en grijnst als ik aan kom lopen.

'Ik weet het, Louis is aan het praten met dat sinaasappel monster.' Zucht ik. Rosa negeert mijn zin en haar blik is op iets gefocust. Ik draai me om en vraag aan Rosa waar ze naar kijkt. Ze wijst naar Louis en Eleanor die het nogal gezellig met elkaar hebben. Als Eleanor opeens naar voren buigt weet ik genoeg. Ik pak mijn spullen gauw uit mijn kluis en loop zo snel als ik kan naar het lokaal waar we les hebben.

Ik loop stampvoetend het lokaal in en ga aan een tafel naast Niall zitten en ik smijt mijn spullen op de tafel.

'Jezus wat is er mis met jou?' Vraagt Niall.

'Eleanor zoende Louis.' Sis ik. Niall kijkt me verbaasd aan.

'Dat zou Louis niet doen en daar zie ik Eleanor niet voor aan.'

'Toch gebeurde het Niall. Louis is gewoon een klootzak.' Precies op dat moment komen Eleanor en Louis het lokaal binnenlopen. Eleanor heeft rode wangen en Louis een voldane grijns.

'Je hebt gelijk.' Mompelt Niall. 'Dit had ik niet zien aankomen.'

'Waarschijnlijk was dit al die tijd al gewoon zijn plan geweest.' Niall legt een hand op mijn schouder. '3 dagen Niall, en wat was de rest? Lucht ofso?' Zeg ik boos.

'Doe even rustig, hier los je niks mee op.'

'Ik ga terug, terug naar Australië en nu blijf ik er voor goed!' Alle ogen zijn op mij gericht en nu pas bedenk ik me dat ik dit volgens mij geschreeuwd heb. Ik pak mijn spullen bij elkaar, en loop zo snel als ik kan het lokaal uit.

—————-
Ik loop de begraafplaats op en loop naar de muur toe waar de urn van mama in staat. Papa en Josh vonden het te moeilijk om mama uit te strooien dus ze hebben haar hier neer gezet. Deze keuze is gewoon goed, als ik me rot voel, zoals nu. Dan kan ik gewoon naar mama toe gaan en met haar praten. Zo heb ik ook het idee dat ze bij me is. Ik ga op het muurtje zitten en leg mijn hand op de urn.

'Hallo lieve mama, ik ben weer terug uit Parijs. Ik heb aan je gedacht en ik het een iets af kunnen vinken van je bucketlist. Dit was een moeilijke stap voor mij, maar ik heb dit niet alleen gedaan. Rosa, Harry, Niall en Louis hebben me geholpen. Ik ben blij dat ik deze stap hebben kunnen zetten, ookal was het wel met een traan maar gelukkig ook met een lach.' Ik veeg mijn tranen weg en kijk voor me waar ik Niall zie staan.

'Hoe wist je dat ik hier was?' Vraag ik. 'Josh zag je weglopen, hij kwam de les bij ons in en ik ben met hem meegelopen.'

'Josh dacht dat ik dus hier was.' Lach ik. Niall knikt en komt naast me zitten op het muurtje. 'Wat je net vertelde was echt mooi, ik weet zeker dat je moeder naar je lacht.'

'Dit waardeer ik echt, dankjewel!'

'Het is de waarheid, Liz.'

'De waarheid is ook dat Louis een klootzak is.'

'Zo'n klootzak is het ook weer niet hoor, hij wilde je achterna maar ik liet het niet toe.' Ik geef Niall een duw en kijk hem lachend aan. 'Topper ben je ook!' Niall lacht en kijkt dan naar de urn die in de muur staat. Ik kijk er ook weer naar en ik glimlach breed.

'Je kijkt wel heel trots naar je moeder.'

'Ik ben ook onwijs trots, en ondanks dat ze er niet meer is blijf ik trots. Hoe gaat het met je oom trouwens?'

Niall slikt hoorbaar. 'Geen vooruitgang.' Zegt hij zacht. 'Hij is daar in goede handen, dus het komt wel goed!'

'Thanks Liz.'

—————-

'Ben thuis!' Ik hang mijn jas op en loop de woonkamer binnen. Mijn mond valt open en ik zie Louis op de bank zitten. Mijn humeur slaat gelijk over en ik loop naar de keuken. Louis staat op en loopt me achterna.

'Wat doe jij hier?' Sis ik. 'Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand was, je liep kwaad het lokaal uit vanochtend.'

'Goed opgelet, applaus voor jou.' Louis zucht en kijkt me aan. 'Kan je gewoon vertellen wat er is?'

'Is Eleanor beter dan ik?' Louis kijkt me niet begrijpend aan. 'Ik heb je zien zoenen met haar.'

'Ze bedankte me, Liz. We hebben helemaal niet gezoend.'

'Nee tuurlijk niet. Waarom kwam ze als een tomaat binnen en jij met een grijns op je gezicht? Wees gewoon eerlijk.'

'We hebben niet gezoend, Liz! Ik hielp haar en ze bedankte mij. Vertrouw me.' Ik zucht en kijk Louis boos aan. 'Rosa heeft je ook gezien.' Piep ik. Louis haalt een hand door zijn haar en kijkt me met een beteuterd gezicht aan.

'Als je me niet vertrouwt heeft dit allemaal geen zin..'

'Als jij liegt ook niet. Wees verdomme gewoon eerlijk!' Schreeuw ik. Mijn woede is inmiddels aan het koken en Louis pakt mijn handen vast. 'Laat me los.' Louis schudt zijn hoofd. 'Dit heeft geen zin Louis, laat me los en vertrek. Dan vertrek ik ook en is alles veel beter.' Louis zijn ogen worden groot en hij laat me los.

'Ik ga terug naar Australië, voorgoed. En wij zijn verleden tijd. Door een verdomde zoen.' Louis draait zich om en verlaat het huis en ik? Ik laat me vallen op de grond en staar levenloos voor me uit. Waarom kan hij niet gewoon eerlijk zijn? Waarom is de waarheid uitspreken moeilijk. Het leven hier is een grote fout. Ik schrijf vanavond nog een brief aan papa, Josh en Rosa en dan stap ik morgen op het eerste beste vliegtuig naar Australië. Of ik nou geld heb of niet, ik ga gewoon. Weg van hier, weg van Louis, weg van alles en iedereen.

—————-

1juni2018