Unexpected

035

{ Liz Parker }

'Rosa!' Schreeuw ik door de school. 'Waar ben je!' Rosa loopt bij baar kluis vandaan naar mij toe. 'Ah hier ben je,' lach ik.

'Ja hier ben ik, niet zo schreeuwen. Wat is er?' Ik trek Rosa mee naar buiten en ik ga zitten op het bankje. Rosa gaat ook zitten en ze kijkt me doordringend aan. Ik haal mijn haar aan de kant zodat de zuigzoen in mijn nek te zien is. Rosa slaat haar handen voor haar mond.

'Jij en Louis heb-'

'Ja, dat hebben we, en het was zo niet gepland eigelijk,'

'Ik wil details.'

'Pak Harry maar weer dan heb je details. Oke nee. We waren aan het praten met papa gisteren en we hadden het over mama en ik had het er moeilijk mee dus Louis en ik gingen naar boven. Ik zat op bed en hij pakte het foto lijstje van mij en mama en toen gebeurde het.'

'Nu kunnen we met elkaar onze verhalen delen.' Lacht Rosa. Ik trek een vies gezicht. Rosa is gek dat wist ik, maar nu komt eindelijk de waarheid boven drijven, ze kan gekroond worden tot mafkees.

'Grapje Liz, maar welkom bij de club.'

'Joe, wat leuk. Dankjewel he.'

'Maar vertel nou.. Was het goed? Fijn?'

'Rosa!'

'Kom op, ik ben je beste vriendin.'

'Het was oké.' Mompel ik terwijl ik mijn wangen voel gloeien. Rosa trekt haar wenkbrauw op en ik zucht. 'Het was goed, nou blij?'

'Wat was goed?' Ik draai me om om vervolgens Louis te zien. Ik kijk naar Rosa die grijnst en daardoor Louis ook. 'Was ik goed?' Mijn wangen worden nog roder en ik besluit weg te lopen.

'Parker! Terugkomen!' Schreeuwt Rosa. Ik draai me om en zie haar naar me toe rennen. Ik ren van haar weg en sluit me op in een wc. Als ik besef dat ik in de jongens wc zit verlaat een zicht mijn mond. Waarom moet ik uitgerekend nou weer op de jongens wc terecht komen? Ik open de deur van de wc en loop eruit, een jongen staat zijn handen te wassen en als ik zie dat het Liam is wil ik heel graag het toilet verlaten.

Liam draait zich om en kijkt me boos aan. 'Wat doe jij hier?'

'Wachten op Louis, nu goed?' Sis ik. 'Ben je soms aan het vluchten voor Rosa?'

'Ja, dat irritante kind.'

'Hier doe op,' Liam geeft een pet aan mij en ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij wilt me helpen? Sinds wanneer is dat mogelijk en sinds wanneer kan hij dat?

'Als je hier weg wilt zonder dat iemand je Betrapt, moet je doen wat ik zeg oke?' Ik knik en zet zijn pet op, ik bedek mijn haren onder de pet en ik kijk in de spiegel. Er mist nog iets. Liam trekt zijn jas uit die hij aan mij geeft. Met een boos gezicht pak ik de jas van Liam aan en trek ik dat stinkende ding aan.

'Zo, nu lijk je net een jongen,' lacht Liam.

'Zie je mijn gezicht?' Liam knikt. 'Vormt er zich een lach rondom mijn lippen?' Liam schudt zijn hoofd. 'Dan is het niet grappig, het is al erg genoeg dat ik jou kleren aan moet.'

'Kom nou maar, je gaat me dankbaar zijn.' Ik knik en Liam en ik lopen de wc uit. Sommige mensen kijken ons aan maar het lijkt te werken ik word voor even gezien als jongen. Ik sta bij mijn kluis en geef de pet en de jas weer terug aan Liam. 'Dankjewel rat.'

'Graag gedaan brownie.'

———————
'Liz!' Ik draai me om en Louis komt naar me toegelopen, hij drukt een kus op mijn lippen en ik glimlach zoet naar hem. 'Wat is er?'

'Wij gaan wandelen door het park, ik heb geen zin meer in school.' Ik pak Louis zijn hand vast en ik trek hem letterlijk mee de school uit. 'Jij dus ook niet,' lacht hij.

'Nee, sinds Woods weg is, is het allemaal niet meer leuk, ik wil Woods terug oke.'

'Jij bent raar.' Zucht Louis. 'Jij bent normaal wil je zeggen.' 'Wij sporen allebij niet, daarom passen wij zo goed bij elkaar.' Grijnst hij.

'Niet grijzen, viezerik.'

Na twintig minuten door het park gelopen te hebben plof ik in het gras en ga ik lang uit liggen. Louis volgt mijn voorbeeld en komt naast me liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en ik luister naar zijn hartslag. Ik sluit mijn ogen, zijn hartslag geeft zoveel rust. Het is altijd fijn als je naar een ding kan luisteren, zoals een hartslag van iemand. Muziek en nog wel veel meer dingen. Ik moet eerlijk zeggen iets waar van je houdt bijvoorbeeld een leuk nummer, het hoeft je niet rustig te maken het kan ook het tegen over gestelde zijn.

'Liz?'

'Mmh?'

'Ik hou van je,' ik grinnik. 'Waar komt dit opeens vandaan? Je bent nooit zo.' Lach ik. 'Ik heb dit allemaal van Harry gehoord oke, je weet hoe die is.'

'Mmh ik ook van jou hoor!'

'Dat heb je van Rosa,'

'Niet,' zeg ik onschuldig. 'Die twee proberen alles uit ons te krijgen, vooral als we zuigzoenen in onze nek hebben.' Ik krijg een lach op mijn gezicht. 'Ach hou op, het betrappen van haar en Harry staat nog steeds op mijn netvlies gebrand, zo blij dat papa en Josh niet zo zijn.'

'Ik was daar bang voor gisteren,'

'Bange poeperd.' Lach ik. 'Nou ja zeg,' moppert Louis.

'Je bent wel mijn bange poeperd.'

—————————————
Even een lief stukje tussen Louis en Liz 😍 voor iedereen die geslaagd is, gefeliciteeerd! Ik wacht nog even af 😋😵

13juni2018