Unexpected

037

{ Liz Parker }

'Kijk ze nou eens,' hoor ik een stem roepen. 'Niet zo hard, zometeen maak je ze nog wakker.' Sist iemand. Hoe graag ik op dit moment mijn ogen ook wil openen om te kijken wie mijn rust verstoord ben ik daar simpel weg te moe voor.

'Ze moeten echt wakker worden, het is half 12.'

'Ik doe het wel op de Josh manier.' Mijn ogen schieten open en ik ga recht op in bed zitten. 'Denk het niet, Josh.' Sis ik.

'Zo de schone slaapster is wakker hoor, nu nog de prins.' Lacht Harry. 'Het is zondag wat doen jullie hier?'

'Je meenemen naar de kerk maar daar is het telaat voor.' Ik laat me achter overvallen en kijk Rosa niet begrijpend aan. 'Nee oke, We wilde wat leuks gaan doen vandaag, Liam en Niall wachten beneden al.'

'Veel plezier, ik ga verder slapen.' Ik ga tegen Louis aan liggen en ik sluit weer mijn ogen. 'Liz kom op! Maak Louis wakker en kleed je aan. Naakte molrat.'

'Ik ben al wakker,' mompelt Louis. 'He he eindelijk!' Roept Josh.

'Pleur op.' Sis ik. 'Nee wij blijven.' Ik zucht diep. Ik kan echt twee dingen doen, gaan gooien met spullen, of ze kei hard gaan slaan. 'Ga weg, en wel nu!' Josh zijn ogen worden groot en trekt Rosa en Harry de kamer uit. Louis kijkt me lachend aan en drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Josh weet echt wanneer hij weg moet.'

'Weet ik, ik ga dan altijd gooien met spullen of hem slaan. En het maakt echt niet uit wie er dan bij is.' Louis schudt zijn hoofd en stapt uit bed. Hij trekt een broek met een trui aan en ik staar hem aan. Waar heb ik Louis aan te danken? Ik ben zo gemeen geweest en toch heeft hij voor mij gekozen en blijft hij bij me, ik ben er trots op dat wel, maar toch snap ik zijn keuze niet helemaal.

'Liz je staart.' Ik kom uit mijn trans en ik haal mijn schouders op. 'Mag ik een trui van je aan?'

'Welke trui wil je aan?'

'Maakt niet uit, als ik er maar een heb.' Louis gooit een trui naar mijn hoofd die ik vang en gelijk aantrek. Ik stap vervolgens uit bed en pak mijn broek van de grond die ik aan trek.

'Jij hebt echt een lekkere kont.' Fluistert Louis in mijn oor. 'Jij bent goed in bed.' Louis kijkt me aan en zijn wangen hebben een blos. 'Awh je bloost gewoon.'

'Niet waar.'

'Nee tuurlijk niet.' Louis loopt de kamer uit en we lopen samen de trap af naar beneden waar Josh en de rest zitten. Ik loop door naar de keuken en pak een appel van de fruitschaal. Ik ga op het aanrecht zitten en iedereen kijkt me aan.

'Liz kom met je dikke reet van dat aanrecht af en kom mee.' Zegt Josh. Ik schud eigenwijs mijn hoofd. 'Ik ga niet met jullie mee, dus ga lekker zelf. Het was jullie idee niet het mijne.'

'Je bent vervelend.' Zegt Josh. 'Ga met Rebecca, maar laat mij met rust asjeblieft man.' Josh kijkt me boos aan en de rest ook. 'Je bent een pretbederver, we hadden iets leuks voor je in petto, maar omdat je zo eigenwijs bent kunnen we dat wel afzeggen.' Ik spring van het aanrecht af en loop weer naar boven toe. Als ik boven ben pak ik het foto lijstje met mama en ga ik aan mijn bureau zitten. Ik kijk naar de foto en ik glimlach zwakjes.

De foto met mij en mama was echt de mooiste dag van mijn leven. Papa en mama waren toen 15 jaar getrouwd en we hadden een zaal af gehuurd waar we lekker gingen feesten en eten. Josh wilde zo graag dat mama en ik op de foto gingen, mama en ik haten het beide om op foto's te gaan maar ik ben zo blij dat we het allebij gedaan hebben. Het is niet onze mooiste foto samen maar ik heb er wel een, en ik kan er naar kijken wanneer ik wil. Ik ben zo trots op haar, ze merkt het wel niet meer maar ik ben en blijf haar dochter en ik ben en ik blijf trots op haar. Wat er ook gebeurd, de deur gaat langzaam open, Niall en Louis lopen mijn kamer binnen en gaan op mijn bed zitten.

'Gaan jullie nu vertellen dat ik mee moet gaan?' Ze schudden allebij hun hoofd en ik kijk ze niet begrijpend aan.

'Wat dan wel?'

'We wilde gewoon weten hoe het met je gaat.' Zegt Niall. 'Het gaat goed.' Mompel ik zacht. Mijn vingertoppen strelen de foto voordat ik het terugzet op zijn plek. Ik knipper de tranen die in mijn ogen verstopt waren weg en draai me naar de twee jongens om.

'Heel zeker?' Vraagt Louis. Ik knik. Hij drukt een kus op mijn hoofd en trekt me mee naar beneden. Het voelt niet goed om tegen ze te liegen, maar ik wil geen medelijden.

————————————-
😋

20juni2018