Unexpected

023

{ Liz Parker }

'Liz wakker worden!' Ik open mijn ogen en zie Josh voor me hangen. 'Vervelend rot jong laat me slapen, dus maak dat je weg komt,' mompel ik.

'Nee, je gaat over 2 uur naar Parijs met school, en omdat jij je koffer nog in moet pakken, maak ik je nu wakker.'

'Ik heb niks betaald, dus ga weg, ik ga niet mee.' Zucht ik. 'Oh jawel! Dat ga je wel, dus kom me je dikke reet uit bed en pak je koffer in.' Lacht Josh. Ik stap uit bed en kijk Josh boos aan. 'Heb jij voor me betaald ofso? Ik heb dit niet tegen papa gezegt omdat ik al naar Australië ben geweest.'

'Ik heb geen idee, pak nu maar je koffer in dan breng ik je zo naar school!' 'En papa dan?'

'Die slaapt nog,' zucht Josh. 'Wat een luilak,' lach ik. Ik pak mijn koffer onder mijn bed vandaan en pak de kleren uit mijn kast, die ik vervolgens in mijn koffer gooi.

///

Het is half 4 en Josh en ik staan op school, over iets minder dan drie kwartier moeten wij de bus in en gaan we naar Parijs. Ik laat me vallen op een stoel en Josh doet het zelfde. 'Ik snap het nog steeds niet, wie heeft dit voor me gedaan?' Alles is op dit moment een raadsel, ik heb papa niks vertelt. Josh wist het niet eens en alleen Rosa en de jongens wiste het, alleen die zouden zo iets nooit doen. Ik laat mijn hoofd op de tafel vallen en sluit mijn ogen.

'Liz wel wakker blijven,'

'Josh donder op, ik wil slapen en niet mee naar Parijs.' Mok ik. 'Ook niet met mij?' Ik draai mijn hoofd om en zie Rosa staan. 'Nee ook niet met jou,' lach ik. 'Leuke vriendin ben jij!' Zegt ze boos. 'Ik ben de leukste,' niall komt ook aanlopen en kijkt mij verbaast aan. 'Wat doe jij hier? Je ging toch niet mee?' Vraagt hij verbaasd. 'Iemand heeft voor me betaald, maar ik weet niet wie.' Niall heeft een grijns op zijn gezicht en loopt zo snel als hij kan weg.

'Horan hier komen!' Gil ik door de aula. 'Mevrouw Parker, kan het wat stiller!' Meneer Woods kijkt me streng aan en ik ren zo snel als ik kan naar Niall toe.

'Zeg op!'

'Wat?'

'Wie heeft mijn reis betaald?'

'Ik!' Ik draai me om en zie Louis staan, met een verbaasd gezicht kijk ik hem aan. 'Jij bent echt knettergek man!' Gil ik. Ik laat me zelf op de grond vallen en nog steeds kijk ik verbaasd naar Louis. Louis komt voor me zitten en pakt mijn handen vast. 'Ik weet hoe graag je dit wilde Liz, dit is iets kleins.'

'Iets kleins? Doe normaal man!' Josh komt aanlopen en lacht naar me. 'Jij wist dit of niet soms?' Josh knikt en ik sta op, ik loop naar hem toe en geef hem een klap op zijn arm. 'Ik haat jou echt heel erg, vervelend jong. Blij dat ik een week van je af ben man man,' ratel ik aan een stuk door. 'Je gaat me missen!' Zingt Josh. 'Je kan niet zingen, dus stil jij!'

Als Josh zijn mond opentrekt om wat te zeggen komt meneer Howard aangelopen. 'Hup naar de bus! Jullie gaan vertrekken,' Howard geeft ons een duw en wij lopen naar de bus toe waar meneer Woods staat te wachten. Ik geef Josh een knuffel en dan loop ik de bus in, ik loop helemaal naar achteren en ga bij het raam zitten. Louis komt met Niall aangelopen en ze nemen plek naast mij.

'Ga weg man, ik wil jullie niet bij me hebben,' grijns ik. 'Wij blijven, of je het nou wilt of niet.' Brult Niall door de bus. 'Horan nog een waarschuwing en je blijft hier!'

'Ja Horan, luisteren,' lach ik. 'Je bent irritant, heel irritant.'

'Weet ik, maar soms verdien je dat ook.' Harry, Rosa en Liam komen aanlopen en Liam stopt met lopen als hij mij ziet. Zijn gezicht betrekt en ik er nou niet in aflezen wat hij wilt. Rosa en Harry komen voor ons zitten en Liam pakt de stoelen rechts. Ik leg mijn hoofd tegen het raam en pak mijn telefoon uit mijn broek zak, ik plug mijn oortjes in en sluit mijn ogen. Kort daarna val ik in een diepe slaap.

///

'Laat ze nou slapen!' Hoor ik iemand roepen. 'Nee, ik moet met Louis praten, dus maak hem wakker.'

'Liam laat het, een tussenstop betekent niet dat je iedereen moet wakker maken,' sist Rosa. 'Oh dus jij vind het normaal wat Louis allemaal doet?'

'Ja! Laat hem gelukkig zijn, dat jij en Liz het nou niet kunnen vinden oke. Maar laat Louis gewoon, hij heeft jou ook nooit weerhouden van een vriendin.' Ik open mijn ogen en kijk verward naar Rosa en Harry die hun hoofden boven mij hebben hangen. 'Bevalt het uitzicht,' lach ik. 'Ja hoor, was echt schattig hoe jullie twee lagen te slapen,' lacht Harry.

'Ik ben alles behalve schattig,' ik haal Louis voorzichtig van me af en stap de bus uit, als snel word ik gevolgd door Rosa. 'Wat is er met je?'

'Ik hoorde jullie net praten, Liam is er zo niet mee eens, en gelijk heeft hij. Ik pak Louis van hem af.' Ik laat me vallen op een bankje en tranen vullen zich in mijn ogen.

'Hee wat is er nou?' Vraagt Rosa bezorgt. 'Alles speelt mee, mama haar dood, dit, ik weet het gewoon niet meer. Alle emotie die ik weken vast gehouden heb komt er nu uit.' Rosa veegt alle tranen onder mijn ogen weg en ik kijk haar dankbaar aan.

'Het is goed om alles eruit te janken, Louis heeft je hier voor gewaarschuwd.'

'Ik weet het, het voelt ook goed.' Louis komt de bus uitlopen en kijkt me geschrokken aan. Hij komt naar mij en Rosa gelopen en komt naast me zitten.

'Wat is er?' 'Alle emotie komt los, ik mis mama, de ruzie met jullie komt naar boven. Ik ben tot het punt gekomen dat het niet meer gaat,' alle tranen lopen nog steeds over mijn wangen en ze zijn gewoon niet te stoppen. Ik moet toegeven het is fijn, heel fijn dat alles eruit komt. Maar waarom moet dat uitgerekend nu gebeuren?

Ik leg mijn hoofd op Louis schouder en kijk strak voor me uit. Ik zie vanuit mijn ooghoek Niall en Harry lopen. Ze kijkt me vragend aan en Rosa gebaard dat er niks is. Een zucht verlaat hun mond en ze komen bij ons op het bankje zitten. Ik veeg mijn tranen weg en haal diep adem.

'Gaat het weer?' Vraagt Rosa. 'Het kan altijd beter, maar het gaat, dankjewel.'

'Dames en heren opschieten! We gaan weer verder rijden!' Roept mevrouw Adams over het plein waar iedereen zit. Ik zucht en loop de bus weer in. Ik ga op de zelfde plek zitten al net zitten en kijk weer strak voor me uit. Louis komt met Niall weer aangelopen en gaan weer naast mij zitten. Ik leg mijn hoofd op Louis zijn schouder.

'Ligt mijn schouder lekker?' Lacht Louis. 'Heerlijk, weet dat ik dit elke keer doe als we weg gaan met de bus of wat dan ook.'

'Slijmbal,' ik kijk Liam zijn kant op. 'Kan je niks beters verzinnen dan dat?' Liam kijkt me aan en zegt niks meer. Dit gaat nog een lange week worden, vol gezelligheid maar ik denk ook vol ruzie...

—————————————————————
Ja ze zijn naar Parijs, en wat houd Liam achter 😏🤭 ik weet het ook niet joe! 😝

17mei2018