Unexpected

008

{ Liz Parker }

Het is donderdagochtend en ik sta met Josh op het vliegveld te wachten tot dat Claire komt. Josh loopt naar een bankje toe en gaat erop zitten in volg zijn voorbeeld en leg mijn hoofd op zijn schouder.

'Gaat het wel met je Josh?' Besluit ik naar een lange stilte te vragen.

'Nee, mama is weg en komt nooit meer terug. Ik wil en kan dit niet Liz, en ik snap ook niet dat jij zo nuchter bent.'

Je moest is weten.

'Praat je er wel genoeg over?'

'Nee, ik kan het niet. Doe jij het wel dan?'

'Niet bepaald met plezier maar ik doe het wel.'

'Met wie dan?'

'Louis,' zucht ik.

'Die jongen uit je klas die eerst aardig doet en je dan haat?'

'Ja die jongen, en ik snap hem echt niet. Hij is alleen heel lief en zorgzaam maar wanneer zijn vrienden er zijn veranderd hij compleet.'

'Laat hem gaan Liz, hij is het niet waard.'

'Mama zei dat maandag ook tegen me, en ik wilde haar niet gelijk geven. Maar nu jij het ook zegt moet ik het maar gaan doen.'

'Ik ben trots op je!'

'Ik ook op jou,' en ik druk een kus op zijn wang.

×××

'Claire!' Schreeuw ik als ik haar zie lopen, ik ren als een idioot op haar en knuffel haar als ik voor der sta.

'Liz, ik heb je zo gemist!'

'Ik jou ook!' We laten elkaar los en we lopen naar Josh toe die nog steeds op het bankje zit. Josh staat op en loopt naar Claire toe om haar een knuffel te geven.

'Gecondoleerd,'

'Dankjewel Claire,'

Hij lacht bescheiden en ik loop naar hem toe.

'Kom we gaan naar de stad en we gaan er met z'n drieën even wat drinken, en proosten op mama!'

'Gaan jullie maar, papa en ik gaan nog even naar mama en dan sluiten wij alvast de kist tot morgen. Wil je daar niet bij zijn?'

Ik slik en kijk naar Claire.

'Nee Josh, doen jullie dit maar, ik ga morgen al praten.'

Josh rijdt weg terwijl wij het café inlopen, we lopen naar de kassa en bestellen een koffie met iets lekkers, ik zie Claire al naar een tafel lopen bij het raam. Ik loop haar achterna en ga op de stoel zitten. Ik sla mijn handen om de mok heen.

'Liz, even eerlijk gaat het wel goed met je? Ik bedoel Josh ziet er niet uit en het lijkt of jij er geen problemen mee hebt.'

Ik zucht. 'Ik krop alles op Claire, ik ben al dagen van huis en als ik thuis kom van weet ik veel wie, zijn papa en Josh alleen maar aan het huilen. Ik kan er niet tegen.'

'Ik ben hier nu, je kan me alles vertellen.'

Ik knik dankbaar naar Claire. 'Laten we toosten op je moeder!'

'Hoe wil je dat doen met een kop koffie,' lach ik.

'Slecht plan,'

'Nogal ja.'

'Trouwens hoe zit het met die Louis van je,'

De bel van de winkel gaat af en ik kijk naar de deur, Louis loopt naar binnen en kijkt om zich heen. Als zijn ogen de mijne hebben gevonden loopt hij naar de tafel toe.