Unexpected

024

{ Liz Parker }

'Ja we zijn er!' Niall staat op van zijn plek en danst als een idioot door de bus. Meneer Woods komt deze kant opgelopen en kijkt boos naar Niall. 'Sorry meneer je kan me nou niet meer terug sturen, dus je moet het maar doen met geschreeuw en mijn mooie dansjes,' ik proest het uit van het lachen en meneer Woods loopt boos weg. Louis geeft Niall een tik op zijn achterhoofd.

'Waar was dat voor nodig?' Bromt Niall. 'Dat je gewoon moet doen,' zegt Louis serieus. 'Louis we kennen Niall al 4 jaar, hij kan dat niet,' lacht Rosa. Ik loop ze voorbij en loop de bus uit. Meneer Woods en mevrouw Adams staan buiten te wachten.

'Is iedereen er? Dan gaan we even wat dingen uitleggen,' zegt mevrouw Adams. 'We verblijven in een hotel, twee op een kamer. Jongens en meisje gescheiden! Alleen smiddags mag je bij elkaar zijn, slapen doe je apart van je vriend of vriendin!'

'He wat jammer nou,' zegt Rosa. 'Zei je wat Winters?' 'Nee hoor,'

'Mooi, dan mag iedereen nu zijn sleutel komen halen en naar zijn of haar kamer gaan, vanavond hebben we vrij af dus doe wat je niet laten kunt, maar meld wel even waar je naar toe gaat!'

Rosa en ik halen onze sleutel op en lopen dan het hotel in. Als we bij de lift staan komen Niall en Louis ook aan lopen.
Rosa en ik komen in onze kamers aan en ik laat me meteen in het bed vallen. Louis loopt ook deze kamer binnen en kijkt ons aan.

'Lui wezen dat je bent.'

'Jij bent een lui wezen, Tomlinson.'

'En je hebt me nog niet eens in bed gezien.' Hij grijnst en ik voel mijn wangen roder worden.

'Heb ik wel.' Rosa kijkt me verbaasd aan. 'In het ziekenhuis.' Louis rolt met zijn ogen. Harry komt de kamer ook binnen en loopt meteen naar Rosa toe.

'Mag ik een teiltje?' Zegt Louis als ze al langer dan vijf minuten klef doen.

'Als ik die had, had ik het gebruikt.' Hij steekt zijn hand uit en ik neem hem aan. We lopen door naar zijn kamer en we gaan samen op zijn bed liggen.

'Slaap je eigenlijk met Harry op de kamer of met iemand anders?'

'Harry,' antwoord hij enkel. Ik knik en voel wat beweging naast me, maar ik negeer het. Ik ben te druk bezig met het kraken van de WiFi code. Als ik opeens Louis' gezicht voor me zie, leg ik mijn telefoon weg.

'Wat ben jij van plan?'

'Dat weet je dondersgoed.' Ik glimlach even. Hij drukt zijn lippen op die van mij tot de deur open gaat. Harry, Niall, Rosa en Liam verschijnen in de deuropening. Liam kijkt chagrijnig de andere kant op terwijl Rosa grijnst.

'We dachten eraan om met z'n allen naar de stad of een van die dorpjes te gaan.' Louis kijkt me even aan en ik knik meteen. We staan op en lopen met ze mee. Nadat we hebben aangegeven waar we naartoe gingen, zijn we nu bijna bij die plek. Achter me hoor ik Louis en Harry smoezen. Rosa hoort het ook en kijkt me aan. Opeens voel ik twee armen om me heen en word ik opgetild.

'Louis! Laat me los!' Gil ik.

'Wij hadden een goed idee.' Vertelt Harry opeens. Ik trek mijn wenkbrauw op.

'Als ze alle kamers hebben gecontroleerd en dan ga ik naar jullie toe en ga jij naar Louis. Of andersom, kan ook.'

'Gadver, ik breng wel wat tijd door met Rosa in plaats van stomme tienerjongens.'

'Ach houd je kop.' Lacht Louis.

'We zijn er.' Zegt Liam nors.

'Wat heeft hij?' Vraagt Rosa.

'Geen goed humeur.' Antwoord ik. 'Wat zei je Liz?' Zegt Liam nog bozer. 'Dat ik geen zin heb in een jongen die steeds boos doet,' antwoord ik kil. 'Het was toch leuker geweest als je thuis was gebleven.'

Ik stop met lopen en ik kijk hem boos aan. 'Vuile rat,' sis ik. Mijn woede is aan het koken en ik moet echt oppassen om hem niet aan te vliegen. 'Ga naar je moeder, alsjeblieft.' Ik schrik van zijn reactie en mijn ogen vullen zich met tranen. Ik geef hem nog een laatste blik en ren dan weg van de groep.

Na 5 minuten gerend te hebben kom ik uit bij de Eiffeltoren, ik ga in het gras zitten en kijkt naar de lucht. Tranen rollen over mijn wangen en ik denk terug aan de tijd die ik met mama had. Mama wilde altijd al eens naar Parijs en ze wilde dat graag samen met mij doen. Nu ben ik hier, maar wel zonder mama en dat gevoel is niet te beschrijven. Ik maak als waren haar bucketlist af, dingen die ze graag wilde ga ik voor haar waar maken. Alleen, met papa en Josh en zeker ook met Rosa en Louis.

'Liz?' Ik draai mijn hoofd een kwartslag en zie Louis staan. Louis komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Gaat het een beetje?'

'Ja hoor,' lieg ik. 'Je hoeft niet te liegen, ik weet heus wel wat het niet met je gaat.'

'Ik voel me kut, heel kut. Ik moet alles nog een plekje geven en elke keer als iemand over mama begint houd ik het niet meer,' zucht ik. 'Weetje Liz, je hart is een kamer. En die kamer zit op slot, jij zelf moet hem openmaken om je goed te voelen, en als die kamer nou eenmaal open is. Dan komt alles vanzelf.'

'Dat weet, ik wil mama haar bucketlist af maken. En het begin is er,' Louis kijkt me niet begrijpend aan. 'Mama wilde altijd al eens met mij naar Parijs, en nu ben ik hier. Voor haar!' Louis drukt een korte kus op mijn wang. 'Je bent een topper, en ik ga je helpen, ik weet alleen niet hoe, maar dat komt wel.'

'Ik weet wel hoe je me kan helpen.'

'Ohja?'

'Je gaat me helpen om mama haar bucketlist af te ronden, daar heb ik jou, Rosa, papa en Josh bij nodig.'

Louis staat op en glimlacht naar me, hij rijkt zijn hand uit die ik vast pak. 'Kom, we gaan terug de rest is op ons aan het wachten,' ik knik en samen lopen we terug naar de rest..

——————————-
Fijne pinksterdagen!

20mei2018