Unexpected

017

{ Liz Parker }

Rosa, Josh en ik zitten in de auto op weg  naar school. Ik ben net een half uurtje terug in Engeland en we gaan gewoon naar school, ik heb papa nog niet eens vertelt dat ik er weer ben. Ik draai mijn hoofd om naar Rosa en kijk haar met een strakke blik aan.

'Wat is er met jou?' Besluit ik te vragen. 'Ik voel me nogal schuldig, ik heb de jongens laten vallen,' ik kijk Rosa niet begrijpend aan. 'Dat is toch hun eigen fout? Ze hebben het zelf verkloot.'

'Weet ik Liz, maar ik het afstandelijke gedoe naar Harry toe is zo moeilijk,'

'Maak het goed, mij boeit het vrij weinig,' lach ik. 'Boeit Louis je nog wat?' Ik kijk haar vragend aan. 'Wie is Louis? Ik ken niemand die Louis heet.' Ik probeer zo serieus mogelijk over te komen wat me gelukkig lukt. 'Wat heb je allemaal in Australië uitgespookt man, je bent veranderd.' 'Dat was ook nodig Roos, ik moest even aan mezelf denken en dat is gelukt. Claire en Mike hebben me enorm goed geholpen.'

'Dat hebben ze altijd al gedaan Liz, zulke vrienden moet je koesteren,' antwoord Josh. 'Wow waar is de Josh gebleven die altijd kut reageert,' 'Hier.' Ik zucht en laat me zakken in de stoel. 'Ik heb jou dus niet gemist Josh,' lach ik. 'Ik jou wel Liz, het was zo stil zonder vrouw in huis,' mompelt hij zachtjes. 'Mama waakt over je lieverd, vergeet dat nooit.' Zeg ik.

///

'Liz fijn dat je er weer bent, ga je gauw zitten?' Ik kijk Woods verbaast aan en ga aan de tafel zitten waar Rosa ook zit. Louis zit een tafel voor en draait zijn hoofd naar mij toe. 'Fijn dat je er weer bent Liz,' zegt Louis, ik hoor dat hij het oprecht meent en ik glimlach naar hem. In die tien dagen dat ik weg was heeft niks geholpen, sterker nog ik heb veel meer gevoelens voor hem gekregen ondanks dat ik aan de andere kant van de wereld zat.

'Liz let je even op?' Ik knik en kijk naar meneer Woods. 'Het jaarlijkse uitje van alle derde jaars komt er weer aan, dus dat betekent een week lang weg van huis naar een mooie plek.' Vertelt Woods. Ik steek mijn vinger op en al gauw krijg ik de beurt. 'Waar kan je uit kiezen?'

'Parijs, Barcelona, Berlijn en Praag,'

Ik kijk Rosa met een grijns aan. 'Wij gaan naar Parijs,' schreeuwen we tegelijk door de klas. Meneer Woods wijst naar ons en seint dat we rustiger moeten doen. Ik geef Rosa een highfive.

'Meneer? Wanneer gaan we?' Roept Liam door de klas. 'Je kan je tot volgende week aanmelden, het geld betalen en dan gaan we op 16 juli, iedereen heeft ook andere tijden om te vertrekken,'

'5 weken en we zitten in Parijs,' grijnst Rosa. 'Als Parijs ons niet lukt gaan we naar Barcelona, lekker bruin bakken.' Rosa knikt en Woods komt naar ons toegelopen.

'Dames waar willen jullie heen?' Vraagt hij. 'Parijs,' zeggen wij tegelijk. 'Goed dames, €360,00 graag aan het einde van de week betalen.' Ik kijk hem met een mond vol tanden aan, zoveel geld? Papa gaat dit nooit van zijn hele leven goed vinden. Ik bedoel ik ben net terug uit Australië en dat kostte ook geen euro. Ik zucht en laat me onderuit zakken op de stoel.

'Ik kan dit uitje wel op mijn buik schrijven,' mompel ik. Louis draait zich om en kijkt me vragend aan. 'Wat moet jij nou weer?' Vraagt Rosa aan Louis. 'Hoezo kan je dit uitje wel op je buik schrijven?'

'Australië kostte helaas geen euro,' sis ik. Louis draait zich weer om en ik pak mijn spullen bij elkaar. De bel gaat en ik verlaat het lokaal en loop samen met Rosa naar buiten. We gaan op een bankje zitten en ik leg mijn hoofd op haar schouder.

'Ben je moe?' 'Ja, stomme jetlag,' gaap ik.

'Ga naar huis dan, dan kan je lekker slapen.' Lacht Rosa. 'Nee, dan slaap ik vanavond niet meer dus ik blijf, of je het nou wilt of niet.'

'Blij dat je weer terug bent, heb je enorm gemist,'

'Ik mis jou andere nog wel hoor,' Rosa en ik draaien ons om en Harry staat daar met Louis naast hem. 'Kun je gaan Harry?' Roept Rosa. 'Nee, ik wil dat het weer goed is tussen ons, ik voel me nu net iemand die geen vriendin heeft.' Ik grinnik en kijk Rosa aan die boos naar Harry kijkt. 'Dat is dan jou probleem Harry, ik ben nog steeds boos om het geen wat jullie geflikt hebben.' Ik zucht. 'Rosa, jij hoeft niet boos te zijn. Ik hoor boos te zijn op hun, dus klaar met dit gedoe.' Sis ik.

'Luister maar naar Liz,' zegt Louis. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Als ik jou om je mening vraag Louis, sla ik je eerst wel even.'

Louis komt voor me staan en trekt me mee naar de achterkant van de school. Hij duwt me tegen de muur aan en komt tegenover me staan. 'Wat nu weer,' zucht ik. 'Ik vind je leuk Liz, heel leuk, en ik wil je.' Antwoord hij op mijn vraag. 'Je moet echt van betere huizen komen, hoe graag ik je vriendin ook wil zijn kan ik het niet.'

'Hoezo kan je het niet?'

'Echt waar Louis? Je hebt zoveel verkeerde dingen gedaan, je hebt me terug gestuurd naar Australië wat je zo graag wilde, je bent op komen dagen op de crematie van mama, moet ik nog even doorgaan?' Louis schud zijn hoofd en komt met zijn hoofd naar mij toe. 'Dit wil ik gewoon even doen,' hij drukt zijn lippen op de mijne en ik ga mee in de zoen, vlinders komen uit hun nest gekropen en gaan te keer in mijn buik. Deze zoen voelt beter dan die zoen met Bruce, en ik wil deze zoen wel vaker overdoen.

Hij haalt zijn lippen van de mijne af en kijkt me aan. Zijn ogen glinsteren en ik kan alleen maar glimlachen. 'Weet dat ik dit wel vaker wil,' mompelt Louis voor hij weg loopt. Ik pak zijn arm vast en kijk hem aan. 'Dit wil ik ook wel vaker,' glimlach ik. 'Alleen dit is niet het goede moment, je moet bewijzen dat je het kan, en dat je om me geeft.'

'Ik ga mijn best doen Liz.'

———————————————————-
Ja ja ja ze hebben even lekker gezoend met elkaar 🤤😂🤭

6mei2018