His Wife's Cry

Chapter 6

Third Person's POV

PUMASOK siya sa kusina na parang walang nangyari. Sumandal siya sa mesa para sana bawiin ang lakas niya. Masyado siyang nanghina sa nakita niya. Ang singsing na iyon ay mas maganda pa sa wedding ring na may roon sila pero wala roon ang pake ni Ayana. Nakapokus ang isipan niya sa pag-iisip kung kanino iyon ibibigay ni Gavin.

Natigil siya sa pag-iisip nang itaas ni Manang Belen ang sleeves ng kaniyang damit. Nanlaki ang mata nito ng makita ang nagkukulay ubeng mga pasa sa braso niya.

"Jusko! Iyan ba ang normal na pag-aaway? Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin na namamasa ang braso mo?!"

Ngayon niya lang din napansin na may pasa pala ang braso niya dahil sa mahigpit na paghawak ni Gavin dito at ilang sugat dahil sa bumaon na kuko nito.

"Hindi naman po ganoon kasakit," pagsisinungaling niya. Umawang ang kaniyang labi dahil sa naramdamang hapdi.  Pinisil pa ni Manang Belen ang magkabila niyang braso kaya  napadaing siya sa sakit.

"Iyan ba ang hindi masakit, ha? Tingnan mo't kulay ube na 'yang mga pasa mo! Ano ka ba namang bata ka! Bakit lagi mo na lang tinitiis ang sarili mo?" Bakas ang pag-aalala sa mukha nito. Tipid niya lang itong nginitian.

"H'wag niyo po akong intindihin. Ayos lang po ako."

"Sa akin ay hindi ayos 'yan. Masakit sa aking makita kang puro pasa dahil wala man lang akong nagawa." Kaunti na lang ay tutulo na ang luha nito. "Para ko na kayong anak ni Gavin, kaya kung maaari ayokong may masasaktan sa inyong dalawa."

"Manang, ayos lang po talaga ako." She smiled at Manang Belen. "Wala lang po ito." Kumikirot ang mga pasa niya pero hindi niya pinahalata ditong nasasaktan siya.

They were about to continue what they're doing when Gavin entered the kitchen. Why Gavin is so early today?

"Bakit na paaga naman yata ang uwi mo, hijo?" Natatarantang tanong ni Manang Belen dito.

Gavin's face was blank and there's no emotion written in his face. "I want to rest." He coldly said. Halata niya ang pagsulyap nito sa kaniyang braso. Bahagya niyang binaba ang manggas ng kaniyang damit para itago ang kaniyang sugat doon.

"Ganoon ba? Magpahinga ka na at tatawagan na lang kita kapag luto na ang hapunan."                 Halip na sundin nito ang utos ni Manang Belen, nanatili lang ang mga mata nito sa kaniya. She's not comfortable with his stare that's why she turned. Nervous was covering her body when Gavin walked towards her. He held her arm and slowly pulled her chin up to met his gaze. 

"Hijo, umakyat ka na sa taas," ulit ni Manang pero hindi pa rin ito nakinig.

They were staring at each other seriously. Different electricity running down in her chest. She quickly looked away when pain flashed in her eyes. She tried to escape from his touch, but Gavin was stronger.

"Let me go." She said but Gavin was just staring at her. "Are you deaf? I said, let go of me."

"What if I don't want to?" His baritone made her shiver.

"What do you want?" Linabanan niya ang titig nito kahit na bahagya ng naginginig ang kaniyang mga kamay.

No words were coming from his mouth but instead, he lifted her sleeves like what Manang Belen did earlier. She was startled and gasped. Gavin stared at her wounded arms. She tried to escape from him but he won't let her. He touched her wounds gently and different heat covered her body. She felt a stronger hypnosis from his touch.

Suddenly, Gavin dragged her upstairs. Kumakawala siya pero patuloy parin ito sa paghigit sa kaniya. Maging si Manang Belen ay nakasunod na rin sa kanila.