Chapter 29

20.1K 320 31
                                    

Third Person's POV

AYANA'S tears were rolling faster down her face. If crying could erase the pain, she's willing to cry a thousand buckets of tears. If crying could erase the fact that Gavin left her, she's willingly to cry endlessly.

Nasa loob pa rin siya ng kwarto ni Gavin. Hindi niya kayang maglakad palabas sa kwartong iyon dahil alam niyang hindi siya matitigil sa pag-iyak. Pinaglaruan na naman siya ni Gavin. Akala niya magiging maayos na ang lahat. Akala niya matutupad na ang pangarap niyang pamilya kasama ito. Pero mukhang nagkamali siya. Hindi nga siguro siya kasama sa pamilyang pangarap nito.

Wala ba talaga siyang halaga rito? Paano iyong pinagsamahan nila noong college? Iyong pag-aalala nito sa kaniya at ang pagiging protective nito? Wala lang ba talaga iyon lahat? Pinasaya lang ba siya nito ng ilang araw bago siya nito tuluyang iwan?

Naalala niyang lasing si Gavin noong una siya nitong angkinin. Siguro ay ibang babae ang nasa isipan nito habang may nangyayari sa kanilang dalawa. Siguro ginamit lang nito ang katawan niya para maibsan ang init na nararamdaman nito at ng sa ganoon ay manahimik na rin siya bago siya nito iwan ng tuluyan.

Rinig niya ang pagbukas ng pintuan ng kwarto pero pinagpatuloy niya lamang ang pag-iyak at hindi iyon binigyang pansin. Paniguradong si Manang Belen lang iyon para sabihin sa kaniya na iniwan na talaga siya ni Gavin para puntahan ang totoong mahal nito.

Her heart fluttered so fast when that someone lifted her chin and wiped her tears. She froze. She can't find the words to say.

"Why are you crying?" Worriedness was written all over on Gavin's face. He cupped her both cheeks and gently kissed her on the forehead.

Awtomatikong tumigil siya sa pag-iyak at hindi makapaniwalang tumingin kay Gavin na ngayon ay nasa tabi niya na. Isiniil niya ito sa isang mahigpit na yakap tyaka umiyak sa matipuno nitong dibdib. Dahil sa bigat niya ay napahiga si Gavin sa kama habang nakapatong siya rito.

"I thought you left me." She tried to hide the sadness on her face but she can't help it.

Gavin looked at her, straight on, flashing a genuinely warm smile that made her insides melt. He chuckled. "I just went downstairs to cook our breakfast. You seemed in a deep sleep, that's why I didn't wake you up." Gavin wrapped his hands around her waist.

"Can you promise me one thing?" She pouted as she glanced up at him.

His stare was something unexplainable. It was suffocating and melting. He didn't answer but instead, he closed their gap and kissed her. She responded and he tried his best to kiss her passionately to show how much he loves her. As she was about to withdraw herself from the kiss, he tugged her back again for a hug. His grasp was so tight she couldn't move. She was a bit surprised. After a while, their lips parted and he lovingly looked at her.

I need you more than I need air, Mrs. de la Vega."  He closed the gap between them again. "You are my life."

Parang tinutunaw ang kaniyang puso ng marinig niya iyon. She felt tears rising, pressing hot and furious against her eyelids. Hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya ngayon. Buti na lang hindi siya sumuko. Mabuti na lang marunog siyang magtiis. Mabuti na lang hindi siya nanghinayang sa mga luhang naubos niya para sa asawa. Kasi kung sumuko siya agad, hindi niya sana mararanasan ang kasiyahang nararanasan niya ngayon.

"Let's eat now our breakfast before it gets cold," Gavin uttered.

She was about to stand up but she was startled when Gavin carried her in a bridal style while continually kissing her neck. She can't stop herself from laughing.

            "Put me down, Gavin! I can walk!"

            "Let me carry you because later, you probably can't walk." He meaningfully said.

Binaba siya ni Gavin ng makarating sila sa kusina. Wala roon sina Manang Belen. Naupo na sila at linagyan siya ni Gavin ng pagkain sa kaniyang plato.

"You need to eat more, Wife. Our baby should be healthy too." Abala ito sa paglalakagay ng pagkain sa kaniyang plato.

"Gavin, I am not yet pregnant." She snickered.

"One of these days, you will carry our baby, trust me." Then he winked at her that made her laugh.

"Silly!"

"You don't believe me?" Gavin pouted.

"How come you can impregnate me right away?" She was mocking at him. She crossed her hands in front of her chest.

A devilish smirk appeared on his lips. "You know I reserve my semen for you."

Her eyes widened as she grabbed Gavin's shirt and pinched his nose. "That silly mouth of yours!" Tumingin siya sa pintuan ng kusina, baka kasi may nakarinig sa sinabi nito.

"What? You're my wife. I should proffer all my semen to you." A goofy smiled tugged his lips. Lalong namula ang magkabila niyang pisngi dahil sa sinabi nito.

"Gavin!" Hindi niya akalain na nag-uusap sila ng ganoong bagay sa harap ng pagkain. Sabagay, halos araw-arawin nga siya nito, eh. Hindi niya akalain na sobra itong sabik sa kaniya dahil kahit saang sulok ng bahay nila ay inaangkin siya nito. Hindi man lang naisip nito na baka makita sila ng mga kasambahay.

Gavin laughed then stand up and gave her a reward kiss. "It wasn't a joke, Mrs. de la Vega. I will impregnate you." He was damn grinning from ear to ear like an idiot.

Tinitigan niya si Gavin. Kahit na marami pa ring tanong ang gumugulo sa kaniyang isipan ay kaya niya iyong isantabi dahil ganoon niya kamahal si Gavin. Lalo na iyong tungkol kay Sophia. Gusto niyang klaruhin ang lahat pero tyaka na lang siguro kapag matibay na talaga ang samahan nila.

*****

This story is still on going. Expect more chapters to come.

Minnie Hwang

His Wife's CryWhere stories live. Discover now