His Wife's Cry

Chapter 45

Third Person's POV

ITINULAK niya si Gavin at lumayo siya rito. They were now standing in front of each other while the bed was in between.

            "Umalis ka na kung ayaw mong tawagin ko ang mga guards at sapilitan kang paalisin!" She shouted. The way his eyes darted to her, it's penetrating the guarded walls of her system.

"Aalis lang ako rito kung sasama ka sa'kin." He said in a controlled voice. Sinubukan nitong lapitan siya pero mabilis siyang umatras. He heaved a deep sigh as her eyes softened. "Elope with me, please..."

"Just go away, Gavin! Ano pa bang gusto mo? Tapos na tayo—"

"Ikaw ang gusto ko!"

Her heart pounded harder. She tried to say something, but the words were lost somewhere between her thoughts and her lips. Hindi niya na napigilan pa ang paglapit ni Gavin. Sinapo nito ang magkabila niyang pisngi at marahang inangat ang kaniyang mukha para magtama ang kanilang mga mata.

"I'll wait for you at the airport this midnight. Hindi kita pwedeng sunduin dito mamaya kasi paniguradong makakahalata ang pinsan mo." His thumbs were caressing her cheeks and it gave calmness to her. "I'll ask for help with Asher. Siya ang maghahatid sayo sa airport. Doon tayo magkita. I'll handle everything." His voice broke again. Mas lalo nitong inilapit ang mukha sa kaniya. It seems like he's finding assurance in her eyes. "All you have to do is to go with me, Ayana."

            "My parents won't like it if I go with you." Muling siyang umatras para mabitawan siya nito. Bigong mga mata ang sumalubong sa kaniya.

            "That's why you're going to sneak out, Ayana. We'll ask Asher's help. Your cousin trusted him. Kung siya ang kasama mo ay hindi sila magdududa." May dumaang iritasyon at galit sa mukha nito. "You don't have to bring so many clothes. I'll buy you there once we get there."

            She remained silent. Masyado ng kumplikado ang lahat. Hindi niya na alam kung ano ba ang dapat gawin. Gavin was waiting for her answer. Is this the right choice?

            "Saan... tayo pupunta?" Kita niya kung paano nabuhayan ang mukha ni Gavin. Umiwas siya ng tingin dahil hindi niya makayang tingnan ito. Nasasaktan lang siya at pagod na pagod na siyang masaktan.

            "We'll go to Scotland. We'll live in the countryside. No one will recognize us there. Hindi agad nila tayo mahahanap." He sounded so determined and certain. Tila planadong-planado na talaga nito ang lahat.

            Gusto niyang itanong kung paano si Sophia. Gusto niyang malaman kung bakit pinagkakaabahalan siya ng oras ni Gavin ngayon. Hindi ba't si Sophia ang pinili nito? Bakit siya nito niyayaya na tumakas at tumira sa Scotland na sila lang dalawa? Paano nga ba siya nakakasiguro na sila lang dalawa ang aalis? Baka naman nauna na si Sophia roon. And those thoughts made her remain silent. Napakatanga niya na talaga kung pagbibigyan niya ulit ang sarili niya.

            "Please, Ayana... for our baby?" Sa lalim at pagsusumamo ng boses ni Gavin ay tila kaya nitong lumuhod sa kaniya mapapayag lang siya.

            Marahan siyang tumingin dito kasabay ang pagtango. Akala niya ay matutumba siya dahil sa riin ng pagkakayakap sa kaniya ni Gavin. He whispered something on her ears pero hindi niya na iyon naintindihan. He lifted her chin and kissed her lightly. Mabilis lang iyon pero parang naubusan siya ng hininga.

            "Thank you, Ayana." He whispered. "Thank you for giving me another chance."

            Dahil siguro sa manhid na siya ay hindi niya na namalayan ang pagbuhos ng emosyon sa kaniyang mga mata. Ilang beses pinunasan ni Gavin ang kaniyang luha pero patuloy pa rin iyon sa pag-agos.