Chapter 21

12.9K 189 9
                                    

Third Person's POV

WALANG tigil sa pagtunog ang phone ni Ayana. Masama na ang tingin sa kaniya ng mga katrabaho niya dahil hanggang ngayon ay wala siyang balak gawin para matigil iyon. Tapos na ang pagpapahinga niya kaya ngayon ay nagtatrabaho na ulit siya sa kompanya. Ganoon din si Gavin. She doesn't know how to explain to her officemates why she vanished for three days. Ayaw niya rin malaman ng mga ito ang aksidenteng kinasangkutan niya.

            She put her phone and answered it.

"Hello?" Her voice almost a whisper as she doesn't want to disturb her officemates that working right now. Evan's name was registered in a caller ID.

Evan sighed and chuckled a little. "It's nice to hear your voice again, Ayana."

Mabilis namula ang magkabila niyang pisngi dahil sa sinabi nito. Hindi kasi siya sanay na pakitunguhan ng ganoon ng mga lalaki dahil nasanay siya sa treatment sa kaniya ni Gavin.

Evan chuckled, even more, when she didn't answer. "Are you free tonight?"

She cleared her throat. "Bakit?"

"I... want to see you." Evan timidly uttered. Rinig niya ang sunod-sunod nitong pagbuntong hininga na tila parang kinakabahan. "Kung okay lang sayo." 

"Why do you want to see me?" Hindi niya namalayang nakangiti na pala siya. Mabait na tao si Evan. Hindi naman siguro masama na makipagkaibigan dito, 'diba? 

"I... I just..." Evan was stuttering and it made him cute. Why a handsome man was stuttering because of her?

Kumawala ang halakhak sa kaniyang labi pero bigla niya rin iyong tinikom dahil sa matalim na tingin sa kaniya ng mga katrabaho niya. Hindi niya namalayang maingay na pala siya.  "Why are you stuttering?"

Evan heaved a loud sigh but laughed after. "I don't know either. I am nervous."

"Why? I don't understand." She giggled and her face reddened even more.

"Siguro dahil... gusto kita." He straightforwardly said. Agarang nawala ang ngiti sa kaniyang labi nang marinig niya iyon. A startled expression registered. She suddenly can't find any words to say. "Hello? Ayana? Are you still there?"

"Uhm... Yeah, I'm still here."

"So, can you meet me tonight?" Evan asked her again.

"But..."

"Please?" He beggingly said.

Talaga bang umamin ito ng nararamdaman sa kaniya? Sinabi ba talaga nitong gusto siya nito? Hindi niya maintindihan. Hindi pa sila ganoon katagal na magkakilala kaya imposibleng magustuhan agad siya nito.

"Do you... realy like me?" Hindi niya agad pinag-isipan ang tinanong niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil sa kahihiyan. 

"Every man will fall in love with you, Ayana. I can't explain but I... I always mesmerized to your beauty." Evan answered, explain how he feels.

"Are you kidding? I don't even wear makeup. I don't wear fashionable clothes. I am just so simple—"

"Exactly!" Evan exaggeratedly said. "Your simplicity makes you attractive more. You're beautiful, Ayana. No man will oppose that."

Hindi niya nabilang kung ilang beses siyang bumuntong-hininga. Ngayon ay siya naman ang kinakabahan. "Pero..."

"Please, Ayana. I want to see you tonight. Allow me, please." His voice was desperate.

"Fine."

"I'll fetch you thereafter your work—"

"May kotse ako, Evan. Hindi mo na ako kailangang sunduin." 

His Wife's CryDonde viven las historias. Descúbrelo ahora