His Wife's Cry

Chapter 23

Third Person's POV

BINALOT sila ng katahimikan hanggang makarating sila sa kanilang bahay. Hinid niya na nagawa pang makapag salita. Sino ba ang magkakaroon ng lakas ng loob matapos ang nangyari? Talaga bang hinalikan siya ni Gavin at sinambit ang mga katagang iyon? Nananaginip lang ba siya? Pero alam niyang hindi. Nangyari talaga iyon dahil ramdam pa niya ang mainit nitong labi sa kaniya.

Akma na siyang aakyat papunta sa kaniyang kwarto para sana makapagpahinga pero isang malaki at malakas na kamay ang humigit sa kaniya. He pinned her on the staircase's railing. Sinubukan niyang kumawala rito pero hindi sapat ang kaniyang lakas para itulak ang asawa. Masyado na siyang nanghihina.

            A trembling began inside Ayana.

            "Are you out of your mind, Ayana?" He closed their gap. "How could you set a dinner date with that fucking asshole?!" He blows out a deep sigh, a glimmer of condescension flickered in his eyes. "What's your relationship with him?"

            Tiningnan niya ito pabalik. Kitang-kita niya sa mga mata nito ang galit, iritasyon at emosyon na hindi niya mapangalanan.  Emotion tightened her chest.

            Hindi niya sinagot ang tanong nito bagkus ay binalik niya ang tanong nito sa kaniya.  "What's your relationship with Sophia?" Her tears were rolling faster down her face. "Since when did you become close with her?"

            Natigilan si Gavin at bahagyang lumuwag ang pagkakahawak sa kaniya. Hindi niya inaksaya ang pagkakataon para makawala rito. Itinulak niya ito at nagpaubaya naman si Gavin sa gusto niyang mangyari. Slowly, he let her go. Ayana ignored the twinge of jealousy.

            "Why you can't answer me?" She bravely asked. Gavin looked skeptical that made her heart even in pain. It seems like Gavin doesn't have any intention to answer her.

            Their eyes met for a second and she felt the familiar flutter in her chest. She quickly turned away and pain flashed in her eyes. She entered her room and shut her door in Gavin's face. 

A sob caught in her throat, and her knees buckle. She sinks to the floor, tears already spilling down her cheeks.

Kailan ba siya matitigil sa pag-iyak? Iyon lang ba ang role niya sa buhay na ito? Ang iyakan ng iyakan ang lalaking kailanman ay hindi masusuklian ang pagmamahal niya?

THE NIGHT came out and the daylight came in. She was scratching her eyes while still yawning. She got off her bed and immediately went to her toilet. After she fixed herself, she went downstairs.

"Good Morning, Manang Belen." She smiled.

"Good morning, Ayana. Eat now." Bati nito pabalik habang inaayos ang pagkain sa hapag.

"Late na ako, Manang, eh. Mamaya na lang ako kakain." She said as she bit goodbye to her. She's forty-five minutes late now!

Inutusan ni Gavin kagabi ang driver nila na kunin ang kaniyang kotse sa restaurant kaya ngayon ay may gagamitin siya papunta sa kompanya. Nang makarating siya sa loob ng kanilang department, halos lahat ng mga matang nakatingin sa kaniya ay masama ang tingin. Kumawala ang isang impit na tawa. Alam niya kung ano ang ikinagagalit ng mga ka-officemates niya. Halos isang oras na siyang late at paniguradong ang mga ito ang gumawa ng proposal na dapat ay siya ang gagawa. She timidly smiled.

"You're so early for tomorrow, Ayana." Stacey sarcastically said.

            "Why don't you have a cup of coffee first since you're early today?" Mica sarcastically said.

            She pouted. "Look who's talking, as if she never been late." Then she rolled her eyes.

            Tumawa ang ilang officemates niya sa kaniyang sinabi. Lalong nagusot ang mukha ni Mica dahil inaasar na ito.