"သားႀကီး...သမီးနဲ႔သားကိုျခံထဲလိုက္ျပလိုက္.... သားငယ္ေလးကထမင္းဝိုင္းသိမ္းေပးေနာ္"
"ဟုတ္ေမ"
မွဴးေလး ထမင္းပန္ကန္မ်ားစေဆးပါသည္...
ေအာင္ေလးကလဲ ျခံထဲသို႔ Grace တို႔ေမာင္ႏွမအားေခၚပီးလိုက္ျပေပးပါသည္....
ျခံထဲလဲေရာက္ေရာ
" Grace ငါအစားမ်ားပီး ဗိုက္နာလာလို႔ နင္အကိုနဲ႔ေနခဲ႔ေတာ့ .....ငါသြားပီ"
ဆိုပီး AD တေယာက္...မီးဖိုခန္းထဲသို႔လာခဲ႔ေလသည္...
"အကိုတို႔ျခံထဲမွာ စံပယ္ပန္းပင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲေနာ္....
အဲဒါေၾကာင့္ျခံထဲဝင္လာလာခ်င္း စံပယ္ပန္းအနံ႔ရေနပါတယ္လို႔"
"ဟုတ္တယ္ Grace ရဲ႕ ေမေမနဲ႔ငယ္ေလးလက္ရာေလ... အားေနရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဆိုတာေျပာမရဘူး..,
ဟိုအပင္စိုက္...ဒီအပင္စိုက္နဲ႔ အခုေတာ့ အိမ္ပါဖံုးေနပီ အဲပန္းပင္ေတြေၾကာင့္"
"စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတယ္ေလ အကိုရယ္....
Grace ဆိုျပန္ေတာင္မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
ေအာင္ေလးအလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လာပီး
"တကယ္လားဟင္"
ဘာ...ဘာကိုလဲ Grace ကမ်က္ႏွာေလးနီရဲပီး စကားေတြပါထစ္ကုန္ေတာ့သည္...
" ဟိုေလ... အန္...ဟိုဟာေလ" နဲ႔ ေအာင္ေလးတေယာက္ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနေလသည္....
"ဘာလဲဟင္"
"ေမေမတို႔ေျပာတဲ႔ကိစၥေလ...အဲဒါ Grace ဘယ္လိုသေဘာရလဲသိခ်င္လို႔"
အေတာ္ႀကိဳးစားပီးေျပာေနရဟန္ျဖင့္ ေအာင္ေလးတေယာက္ ေခါင္းမေဖာ္ေတာ့...
အတန္ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္ ေနပီးမွ Grace ထံမွ ရယ္သံသဲသဲၾကားရေလသည္...
"ကြ်န္မကမရွက္ရဘူးေနာ္...အကိုပဲရွက္ေနတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး.....အားနာလို႔ပါ... ပီးေတာ့
ျငင္းမွာစိုးလို႔"
"ရွင္.... အကိုက အဆင့္ေတြေက်ာ္ေနပီေနာ္
အကိုက Grace ကိုသေဘာက်လား မက်လားေတာင္ေသခ်ာမသိရေသးဘဲ Grace ကဘယ္လိုအေၾကာင္းျပန္မလဲ"
" ေျဖဖို႔အတြက္ေစာလြန္းေနေသးတယ္.... ေနာက္မွေပါ့"
ေအာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အေျပာသက္သက္မဟုတ္တာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳမွလက္ခံလိုက္ရတယ္ေလ....
