လုပ္စရာရွိသည္မ်ားလုပ္အပီးတြင္ေတာ့.....
US ကိုျပန္ဖို႔ရာျပင္ရေတာ့သည္....
မျပန္ခင္ကေလးကို တိတ္တိတ္ေလးသြားေတြ႕ခ်င္
ေသးသည္မို႔..... ရန္ကုန္သို႔အရင္သြားရန္အတြက္
ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ရသည္.....
ျပင္ဦးလြင္မွ အျပန္လက္ေဆာင္မ်ားအားထုတ္ပိုးရင္း
ကိုမိုးအား Hotel အတြက္မွာစရာရွိသည္မ်ား ထပ္ခါ
ထပ္ခါမွာကာ...ေလဆိပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္....
ဟိုဒီေငးေနရင္း လက္ထဲက ဖုန္းေလးတုန္ခါလာသည္
မို႔ျကည့္လိုက္ရာ
" ဟယ္လို.... ကိုေအာင္ေလး...... ဘာမွာစရာရွိလို႔
လဲဗ်...."
ကိုေအာင္ေလးတို႔လဲ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ျပန္မယ္ နဲ႔
မျပန္ျဖစ္ေပ....ေလာေလာဆယ္ Grace အလုပ္က
ဝင္ေငြအရမ္းေကာင္းသည္ကတစ္ေျကာင္း.......
US ရံုးက အလုပ္မထြက္ဖို႔ရာ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုင္
ထားသည္ကတစ္ေျကာင္းမို႔.... ဆက္ေနေနရေလ
သည္.... ဒီနွစ္ကုန္ေလာက္ေတာ့ျပန္ျဖစ္မယ္ထင္ပါ
ရဲ႕..... ကိုေအာင္ေလးလဲ Grace နဲ႔အတူ အလုပ္ဝင္
ရင္း စာခ်ဳပ္ျပည့္မဲ့အခ်ိန္မွ အတူတူျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထား
ျကသည္ေလ.....
" မွာစရာမရွိပါဘူးညီ..... အေမက မျပန္ခင္ အိမ္လာခဲ့ပါဦးတဲ့.... ညီ ဖုန္းမရွိေတာ့ အေမကဆက္သြယ္လို႔မရ
ဘူးေလ.... အစားအေသာက္ေတြထည့္ေပးခ်င္လို႔တဲ့"
" ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္သြားလိုက္ပါ့မယ္ အခုေတာင္ ရန္
ကုန္သြားမလို႔ေလဆိပ္ဆင္းေနတာ......"
ကၽြန္ေတာ္ကေလးနဲ႔ေတြ႔ရေတာ့မည္ဟု ေတြးတုန္းရွိ
ေသး.... ကိုေအာင္ေလး ေျပာစကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္
စိတ္ပ်က္သြားမိသည္....
" တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ညီ....အေမက လာခါနီးရင္ ဖုန္းဆက္
ပီးမွ လာခဲ့ပါတဲ့..... ငယ္ေလးမရွိခ်ိန္မွ အဆင္ေျပမယ္
ေျပာတယ္.... "
"အဟမ္း..... အေမကို နားလည္ေပးပါညီ..."
ကိုေအာင္ေလးလဲ ေျပာသာေျပာေနရတာ အားနာ
တယ္ထင္ပါရဲ႕....
" ဟုတ္စိတ္ခ်ပါ ကၽြန္ေတာ္မွဴးေလးကို သြားမေတြ႔ပါဘူး
... ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ပီးမွသြားလိုက္ပါမယ္.... Viber
ကေန ဖုန္းနံပါတ္ေလး ပို႔ထားေပးပါ...."
လိုရင္းပဲေျပာရင္း ဖုန္းခ်လိုက္သည္....
ကေလးကိုမေတြ႔ရဘဲနဲ႔ ငါဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ျပန္
ရမလဲကြာ...... ေခါင္းငံု႕ကာ မ်က္နွာအားလက္ဖဝါး
ျဖင့္ ခပ္ျကမ္းျကမ္းပြတ္ရင္း..... မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေန
သည့္စိတ္အား ေျဖေနရသည္......
