အဲဒီညက ကၽြန္ေတာ္ အလဲအကြဲျဖစ္ကာ အိပ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္... အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိုးသည္းထံစြာ ရြာခ်လာေလသည္....
အကို.... အဆင္ေျပရဲ႕လားဗ်ာ.... ေကာင္းကင္ႀကီးအားေမာ့ၾကည့္ကာ ေတြေတြႀကီးရပ္ၾကည့္ေနမိသည္...
ကၽြန္ေတာ့္ကားသံၾကားေတာ့ ေမသည္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲမသိ.... အသက္အရြယ္ကိုမွအားမနာ ေျပးထြက္လာပီး ကၽြန္ေတာ့အားႀကိဳေလသည္....
ေမ့အား ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာျပရင္း
" ေမ ....စိတ္မပူပါနဲ႔ေတာ့ သားအကိုနဲ႔လမ္းခြဲခဲ့ျပီ.. အဲဒါေၾကာင့္ေမ့ဘက္က အေပးအယူအေနနဲ႔ အိပ္ေရးဝေအာင္ အိပ္ရမယ္... အစားမွန္မွန္စားရမယ္ေနာ္... ဒါမွ ကိုႀကီးမဂၤလာေဆာင္မွာ အလွဆံုးျဖစ္ေနမွာ..."
ေမသည္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းျပံဳးျပရွာသည္...
ကၽြန္ေတာ့ေနာက္ကိုေက်ာ္ၾကည့္ကာ ဟိုဒီပတ္ရွာေနေသာေၾကာင့္
" အကို႔ကိုရွာေနတာလား.... ရွာမေနနဲ႔ ေမ... သူလမ္းမွာဝင္စရာရွိလို႔ ေနခဲ့တယ္..."
" လိုက္ပို႔လိုက္တာမဟုတ္ဘူးသားရယ္.... AD ေလးက ရန္ကုန္မွာ သိပ္ျပီး လည္လည္ဝယ္ဝယ္သြားလာတတ္တာမဟုတ္ဘူး...."
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာျဖစ္လိုက္ေပ.... ေမသည္ အကို႔ကို ခ်စ္ေပမယ့္ မိဘတိုင္းက သားသမီးနဲ႔ပက္သက္လာရင္ အတၱကိုယ္စီရွိၾကတာပဲမို႔.... ကၽြန္ေတာ့အား ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေသာ ပါးစပ္ေသနပ္ေတြလက္ထဲမွ ကယ္တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္.....
" သားငယ္... ထမင္းစားရေအာင္လာ...."
ေမေက်နပ္ေအာင္ မစားခ်င္ေပမယ့္ ႀကိတ္မွိတ္ကာၿမိဳခ်ေနရသည္....
ခဏေနေတာ့ အကို ထမင္းစားအခန္းထဲသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မျမင္ဟန္ျဖင့္ဝင္လာေလသည္.... တကိုယ္လံုးလဲေရေတြရႊဲစိုေနေလသည္.... ဒီေလာက္မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး ႂကြက္စုတ္ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ အကိုသည္ ၾကည့္ေကာင္းေနတုန္းပင္....
ေရခဲေသတၱာအားဆြဲဖြင့္ကာ ေရကိုအငမ္းမရေသာက္ပီး ေရခဲေသတၱာ တံခါးေပၚ လက္ေထာက္ကာ အၾကာႀကီးရပ္ေနေလသည္....
ေမ ကၽြန္ေတာ့ဘက္လွည့္လာကာ ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနေလသည္....မေနသာေတာ့ပဲထသြားကာ....
