Hotel ထဲကထြက္လာပီး ကန္ေတာ္ႀကီးေမွ်ာ္စင္ကြ်န္း
ထဲမွ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ဝင္ထိုင္သည္အထိ အကိုက
ၿငိမ္ေနေလသည္....
လူဆိုတဲ႔အမ်ိဳးက လိုက္စရင္လည္းမႀကိဳက္ျပန္ ...
မစဘဲ ၿငိမ္ေနျပန္႐င္လည္း မေနတတ္နဲ႔...
လူ႔အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္ဆိုတဲ့အတိုင္းပင္...
" အကိုေနမေကာင္းဘူးလား... ေခါင္းကိုက္လို႔လား"
AD တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကန္ေရျပင္အား ၾကည့္ရင္
ဘာမွမၾကားေလာက္ေအာင္ပင္ အေတြးေတြက ႏွိပ္
စက္ေနေလသည္...
ငါ.. မွဴးေလးကို ႀကိဳက္တာမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး...
ဟုတ္တယ္... ငါမခ်စ္ဘူး...ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔...
ကေလးတေယာက္လိုမ်ိဳးခ်စ္တာ...ဟုတ္တယ္
" အကို...အကို"
လက္အား ကိုင္လႈပ္မွ သတိဝင္လာပီး
" ဟင္...ဘာလဲ"
" ဟာအကိုရာ... ေနမေကာင္းဘူးလားလို႔ေမးေနတာ
အခါတရာမကေတာ့ဘူး"
"ေကာင္းပါတယ္...ဘာမွမျဖစ္ဘူး... ဘာမွာထားလဲ"
"ေျမအိုးျမည္းရွည္ မွာထားတာ....
စေတာ္ဘယ္ရီ ေဖ်ာ္ရည္ ႏွစ္ခြက္နဲ႔ တျခားဘာ
မွာဦးမလဲ"
" အင္းရပါတယ္... အဆင္ေျပတာသာမွာလိုက္
ဘာျဖစ္ျဖစ္စားပါတယ္"
" ေကာင္မေလးကိုလြမ္းေနတာလား အကို"
မွဴးေလးေမးလိုက္ေတာ့ AD တစ္ေယာက္အသံ
ထြက္ေအာင္ပင္ရယ္မိသည္...
အင္းရည္းစားဆိုမွ ကိုယ့္မွာ အတည္တက်တြဲတဲ႔
ေကာင္မေလးဆိုတာ မရွိခဲ့ပါ.... ဒီအတိုင္းတြဲလိုက္
တာပဲရွိသည္...ခ်စ္လားလို႔ေမးရင္ေတာ့ NO ပါ
ကိုယ္ကခ်ည္းကပ္စရာမလို......
သူတို႔က တြဲၾကရေအာင္
လာေျပာရင္ေတာ့... လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ႔အတိုင္း
အတာဆို လက္ခံပီးတြဲလိုက္တာပဲရွိသည္....
" ဘယ္လိုထင္လို႔လဲ... ကိုယ္ကအဲေလာက္သိသာ
တယ္ေပါ့"
" အကိုက ဘာစကားမွမေျပာဘဲ ေတြေတြႀကီး
ျဖစ္ေနေတာ့ ရည္းစားကိုမ်ားလြမ္းေနတာလားလို႔"
"ဟုတ္မွာေပါ့..."
အခုေလာေလာဆယ္ မွဴးေလး အဲလိုသိထားမွ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္မွာမို႔...
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔အရာေတြကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ
အမွန္တိုင္း ေပးမသိခ်င္မိေပ... ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္
ေဝခြဲမရျဖစ္ေနေတာ့လည္း...ဟူး...
