" မွဴးေလး.... ဒီေန႔ေတာ့ သၾကၤန္မလည္ပဲ နားေနခဲ့ပါလား... ေနလဲမေကာင္းဘဲနဲ႔.... ျပီးေတာ့ ကိုႀကီးကိုေျပာပီး ေဆးခန္းသြားရမယ္ေနာ္...."
ကၽြန္ေတာ္သည္ အိပ္ယာထဲတြင္ေခြေခြေလး အိပ္ေနေသာမွဴးေလးအား .... ေခ်ာ့ေျပာေနရင္း ဆံပင္အားဂ်ယ္ျဖင့္ေထာင္ေနရသည္....
" ဟာ.... အကိုကလဲ.... ကၽြန္ေတာ္သက္သာေနပီကို... ကိုႀကီး ကိုစိတ္ပူေအာင္မေျပာပါနဲ႔.... ေနမေကာင္းဘူးသြားေျပာရင္... အိမ္ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္လိမ့္မယ္... ကၽြန္ေတာ့ေၾကာင့္ က်န္တဲ့လူေတြ မလည္ရပဲျဖစ္သြားမယ္....
ျပီးေတာ့... ကၽြန္ေတာ္ဒီႏွစ္မွ သၾကၤန္လည္ဖူးတာ...
မလည္ပဲမေနပါရေစနဲ႔... ဘာမွမစားေတာ့ဘူးေလေနာ္... ေျပာစကားလည္းနားေထာင္ပါ့မယ္...."
ေခါင္းတခါခါျဖင့္.... မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သၾကၤန္မလည္ရမွာစိုးလို႔ ... ပ်ာပ်ာသလဲ ရွင္းျပေနေသာမွဴးေလးအားၾကည့္ရင္း... ခ်စ္စိတ္ေတြ တရစ္ရစ္တိုးလာရသည္... ကၽြန္ေတာ္တစ္ဆင့္ေလွ်ာ့လိုက္ပီး...
" အဲဆိုကိုယ့္စကားနားေထာင္ရမယ္ေနာ္.... ကိုယ္ဝတ္ခိုင္းတာဝတ္ရမယ္... အဲဆိုကိုႀကီးကို မေျပာဘူး"
" အင္းအင္း... နားေထာင္မယ္"
ေပ်ာ္သြားေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ... ကၽြန္ေတာ့အားရီျပလာေလသည္.... ဗရမ္းဗတာ ခုန္ေနေသာရင္ဘတ္အား လစ္လွ်ဴရႈရင္း....
" ထ... အဲဆိုေရသြားခ်ိဳး.... ကိုယ္အဝတ္အစားထုတ္ထား ႏွင့္မယ္...."
ခဏေနေတာ့ အဝတ္အစားေတြထုတ္ထားခဲ့ပီး.... ေဆးေသာက္ရန္အတြက္ အစာနဲနဲေတာ့ စားမွျဖစ္မွာမို႔ Hotel ကေကၽြးေသာBreakfast အားယူရန္ ဆင္းခဲ့လိုက္သည္....
" ညီ... ငယ္ေလးေရာ... ကိုယ္ကေစာင့္ေနတာ... မလာေတာ့လို႔ လာေခၚမလို႔လုပ္ေနတာ.."
" သူအိပ္ယာထေနာက္က်ေနလို႔ ကိုႀကီး....ကၽြန္ေတာ့ကို ေပါက္မုန္႔ယူလာခဲ့ရင္ရပီတဲ့...."
ကၽြန္ေတာ္... ညာလိုက္ရသည္...
" ဒီေကာင္ေလး ေနေရာေကာင္းရဲ႕လားမသိဘူး... ေဆးတိုက္ထားမွ...."
" သူေသာက္ေနပါတယ္... စိတ္မပူပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲရွိေနတာပဲ.... ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါမယ္....."
