တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာပဲ ငိုထားတာေၾကာင့္လားမသိ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးက နီရဲမို႔အစ္ေနျပီး သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးဟာ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ … က်ေနာ့္ကိုျမင္မွသာ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရသြားသလိုပံုစံ။
တစ္ခုေတြးမိတာ သူက စိတ္ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေကာင္းပါရဲ႕။
အခုျမင္ေနရတဲ႔ပံုစံက စိတၱဇဆန္လြန္းေနခဲ႔သည္။
" Kyung Soo…ဘယ္လိုျဖစ္ "
စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ သူက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာျပီး ခါးကိုသိမ္းဖက္လိုက္တာေၾကာင့္ လူကထိတ္ကနဲ လန္႔သြားမိေပမဲ႔ အခုထိ အငိုမရပ္ေသးတာေၾကာင့္ သူ႕ စိတ္ေတြမတည္ျငိမ္ေသးခင္ အခ်ိန္အထိ ဒီတိုင္းပဲ ျငိမ္ေနေပးမိသည္။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ ကိုယ့္ကို ေျပာျပေလ"
သူက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကေနျပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာခဲ႕တယ္
" ေပ်ာက္သြားျပီထင္ေနတာ
Layကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ျပန္သြားျပီတဲ႔
အိမ္ကို လာၾကည့္ေတာ့လည္း Jonginက ျပန္မေရာက္ေသးဘူး"
ဒါက ငိုစရာလား…လူတစ္ေယာက္ကို မေတြ႔ရတာနဲ႔ ဒီေလာက္ထိ ေျခာက္ျခားသြားရေလာက္ေအာင္ Do Kyung Soo က တစ္ကယ္ပဲ Pyscho ေဖာက္ေနတာလား။
"ကိုယ္က ဘယ္ကိုေပ်ာက္ရမွာလဲ Kyung Sooရယ္…အခ်ိန္တန္ အိမ္ပဲျပန္လာမဲ႔ဟာ"
" စိတ္ပူသြားလို႔ပါ ေက်ာင္းထဲမွာလည္း တစ္ေက်ာင္းလံုးႏွံ႕ေနျပီရွာတာ မေတြ႔လို႔
အခုေရာ ေျခေထာက္က သက္သာလား "
"အင္း…အခု သက္သာသြားျပီ "
သူ႔ပါးျပင္ထက္က မ်က္ရည္ေတြ လက္ႏွင့္ဖယ္ရွားေပးေနမိရင္းက သူ႔ဆီ ဖုန္းဝင္လာေတာ့ သူ အခုထိ ဖုန္းသံျမည္ေနတာကို သတိထားမိဟန္မတူ။
စိတ္ေတြက ဘယ္ဆီေတြလြင့္ေနသည္မသိ။
" ကိုင္လိုက္ေလ " က်ေနာ္ သတိေပးလိုက္မွ သူက ဖုန္းသံကို ဂရုျပဳမိျပီး ကိုင္လိုက္သည္။
"Ah…Hunnieလား… အခု အိမ္နားမွာပဲရွိေသးတာ ဆိုင္ကို အခုလာျပီေနာ္"
တစ္ဖက္က ဘာေတြေျပာတယ္မသိ … သူက ဆိုင္ကိုလာမယ္ေျပာျပီး ဖုန္းခ်လိုက္သည္။
YOU ARE READING
RED TEAR ( Completed )
Fanfictionအတၱဆိုတာ မီးေတာက္တစ္ခုလိုပဲ ကိုယ္တိုင္လည္းပူေလာင္ေနရသလို တစ္ပါးသူကိုလည္း ကူးစက္ေစတယ္...အဆံုးသတ္မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုး ပ်က္စီးၾကရတာပါပဲ DIKA-CHANSOO VERSION
