(كاور پارت : استايل سايا :] )
سايا براي هزارمين بار خودشو با اون دامن كوتاه و نيم تنه رسمي و كت چرمي روش و بوت بلند پاشنه دارش نگاه كرد و گفت: ليام من ميكشمت!
ليام نگاهي بهش انداخت و گفت: بجنب وقت نداريم!
س: من هنوزم نمي فهمم براي چي بايد اين كارو بكنم...!
ل: چون يه چيزي دستش دارم كه بهم نداده و اون مهمه و نميتونم جور ديگه اي ازش بگيرم. اينم براي هزارمين بار گفتم كه يادت بمونه..البته اميدوارم.
ليام دروغ دومش رو گفته بود و منتظر بود ببينه سايا چه ميكنه...
اون با يكم حك كردن گوشي باباش آدرس خونه ردكليف رو پيدا كرده بود.
رسيدن و همون لحظه ردكليف همراه پسرش دنيل از اون عمارت خارج شدن و دنيل بعد كمي حرف زدن رفت و حالا ردكليف تنها بود
سايا با غر گفت: ليام اين پيرمرده!!
ل: عه نه بابا!چشم بسته غيب گفتي گربه سگ!
سايا چشماشو ريز كرد و گفت: جبران ميكنم جيمز پين!
و بعد از ماشين خارج شد. ليام هم طبق نقشش بايد اونا رو همه جا تعقيب مي كرد و مراقب گربه سگش ميبود!
د.ا.ن سايا
از ماشين پياده شدم و پاهام به خاطر پاشنه سوزني كفشم كمي پيچيد اما بعد اوكي شدم.
رفتم سمت ردكليف: هي خوشتيپ!
ردكليف با تعجب به پشت سرش نگاه كرد و خنديدم: نه با خود توعم!
-: ببخشيد شما؟
يكم لوس گفتم: يه تنها! ببينم تو سرايدار اين خونه اي؟
كمي شاكي شد از حرفم و من كمي دور و برش چرخيدم و گفتم: هرچي! خيلي جذابي!
سرشو يكم بالا اورد و پوزخندي زد. دستمو دور گردنش حلقه كردم و با ناخنام پشت گردنشو قلقلك دادم.
خنده اي كرد و درگوشم گفت: و اين خانم جذاب اسمشون چيه؟
پوزخندي زدم ى دم گوشش گفتم: تو فكر كن اسمم تيلوره!
خنده ي ديگه اي كرد و كمي دستمو روي گردنش جابجا كردم و گفتم: افتخار يه شام رو باهات دارم؟
كمرمو از پشت گرفت و به خدمتكارش گفت ماشينو حاضر كنه.
حالم داشت از خودم به هم ميخورد و تمام وقت فقط به ليام لعنت ميفرستادم.
تمام طول راه سرش تو گردنم بود و حالمو بهم ميزد.
بالاخره رسيديم به رستوران دريايي بلك فيش كه كنارش هم يه نايت كلاب بود.
YOU ARE READING
Irresistible
Fanfiction[completed] حادثه های کوچیک... اتفاقات بزرگ... تغییرسرنوشت... یه دیدار ساده... یه اتاق با نور و در و دیوار سفید.... یه پرونده ی قتل... یا یه عشق ابدی.... اینا همش داستان زندگی من و توئه.... نمیدونم پایانش طناب دار دور گردنمه یا دستای گرم تو... ولی...
