abC

Chapter Twelve

Camilla's POV

Nasa labas na ng cubicle si Clay, wala ni isa samin ang nagsalita pagkatapos ang nangyari.

Minadali ko naman ang pagbihis, at baka biglang lumabas 'tong batang 'to.

Lumabas ako ng hindi pa naisasara lahat ng butones ng polo ko, tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.

Round 2 Clay? Game ako dyan!

Naglakad siya palapit sakin, tanging pintig ng puso ko ang naririnig ko. Seriously? Puso pa ba ang nandito? Parang tambol eh.

Nagulat naman ako ng bigla niyang inayos ang mga butones ko, she's so sweet. I don't remember anybody helping me getting dress, always undress.

I smiled at her actions habang tinitignan ang mga kamay niya sa butones ko, she's so gentle.

Inangat ko ulo ko to meet her eyes, she's 2 inches taller than me.

What's wrong, love? Bakit ba ang lungkot ng mga mata mo?

Gusto kong malaman kung ano ang iniisip mo ngayon, gusto kitang makilala pa.

Please. Hayaan mo 'kong makilala pa kita, hayaan mo 'kong maintindihan kita.

Let me in, love.

"Love-I mean, Clay" basag ko sa katahimikan.

Nakatingin lang siya sakin at inantay na magsalita muli.

"P-pwede ba tayo magusap mamaya? After class?" I asked.

Please say yes, please say yes.

"May trabaho pa po ako, Ma'am" sabi niya saka yumuko.

"Ako ng bahala" nakangiting sabi ko.

Kumunot naman noo niya. "Anong ibig mong sabihin?" Tanong ng bata.

"Basta, ako ng bahala. Wag ka na pumasok mamaya" I assured her, pero parang hindi naman siya naniniwala.

"I'll explain everything to you later, right now you need to go back to your class" I told her while caressing her face.

She nod.

Why so cute, love? 😍

"I'll pick you up around 3?" I confirmed.

Kumunot ulit ang noo niya, maiinitin ata ulo ng batang 'to.

"Bakit alas tres? Diba may pasok ka pa till 4?" Takang tanong niya.

"Ah, nagpaalam kasi ako na uuwi ako at masama ang pakiramdam ko" pagdadahilan ko.

Lumambot naman bigla ang expression ng face niya."kaya ka ba umiiyak kanina? Kasi may sakit ka?"

Yes, love. May masakit sakin, masakit 'to.

Puso ko.

Mas lalong kailangan kitang makausap, we need to set things straight. Once and for all, masakit man o hindi.

"Medyo" tipid kong sagot. "Pero, okay na ako ngayon." Habol ko sa kanya.

Tumango lamang siya, ang tipid sa lahat ang babaeng 'to. Bitin ako sa reaksyon niya, bitin ako sa ngiti niya. Bitin ako sa kwento niya.

Naku, wag mo lang akong bibitinin sa ano Clay.

You really have ways, maisingit lang kahalayan mo.

"So, hintayin na lang kita sa labas mamaya?" Hiyang tugon niya.

Ang cute cute ng love ko, nakakagigil.