abC

Chapter Fifty

Camilla's POV

I seriously don't know how to feel right now. May halong kaba, excitement, inis.

Inis dahil nabitin ka?

It's almost 9pm, we decided to head straight in to the hospital where Hannah's in. Hindi ko alam bakit kailangan ang presence ko dun, hindi dahil sa ayokong suportohan ang bestfriend ko. I mean look at me, hindi naman ako ang manganganak pero feeling ko matatae ako na ewan sa kaba.

And I don't like the idea being inside the hospital, I don't like what I'm seeing, I don't like the smell and it feels like puro bad news lang ang nandun.

Nahinto ako sa pagmumuni when the love of my life gently squeez my hand, her way of saying that it'll be okay. I smiled at her motion, minsan talaga sa buhay when you feel like everything is not working out you need to have at least one person, not to save you but to be with you, stand with you until you made it to the brighter side.

9:30pm na, lakad takbo ang ginawa namin ni Clay papuntang delivery room. The more closer we get, the heavier my feet are.

"Jusko, tatalon na ata puso ko" I nervously whispered.

Narinig ko ang mahinang pagtawa ng katabi ko. "Anong tinatawa tawa mo dyan?" Pagtataray ko, but deep inside natutuwa akong marinig ang tawa niya.

"Relax ka nga, dinaig mo pa ata si sir Richard" sabi niya sabay turo dun sa lalakeng kakalabas ng room.

It was Hannah's husband. "Rich!" Tawag ko dito, na agad naman ako sinalubungan ng yakap at halatang kabado din. "Ano? Lumabas na ba? Sperm or egg?" Tanong ko.

Natawa ng bahagya si Richard. "Wala pa, she's still in prep room, pwede pa kayo pumasok. A very good timing, wala kasi siyang kasama. Aasekasuhin ko lang yung room niya para less stress kay Hannah when she got out from the delivery room" he said.

I always admire the love that they have for each other, kitang kita mo ang concern and respect that they have sa isa't isa. Kaya nga nung nagproprose yan kay Hannah, hindi ako kumontra.

Pero teka, nilapit ko ang mukha ko kay Richi boy na tila may binabasa sa mukha niya. "Ah, Cam?" Ilang ni Mr. Montano.

"Hindi ka naman tatakas no?" Tanong ko dito na siyang ikinatawa niya.

"Haha well you got me" pagsakay niya sa tanong ko. "It'll be quick though, babalik din ako agad"

I gave Richard the sign na umalis na siya kaya naman nagmadali 'tong naglakad palayo samin, naniningkit naman mga mata ng bata na kala mo sinasakal ako sa tingin. "Problema mo?" I asked, feeling ko kasi effective ang nakakasakal niyang tingin.

"Don't do that again" she said.

"Ang alin?" I asked back pero 'di siya sumagot. Then I realized what I did, I smirked. "He's like a brother to me, walang malisya yun" sabi ko saka siya kiniss siya pisngi, ang cute mo!

"So.....tara?" Aya ko kay Clay papasok ng room.

Halos pikit mata kong tinungo ang prep room, gusto ko rin maging bingi at baka nagsisigaw sigaw na si Hannah sa sakit.

"Oh hi, Camy. Hi, Clay" bati ni Hannah habang naglalakad lakad sa room niya.

"Hello, Ma'am" sagot ng bata.

What? I'm confused. "Aren't you supposed to be dying in pain right now?" I asked.

"Oa mo, dying talaga?" Natatawang sabi niya. "Slow progress ang contraction ko, kaya from time to time ang pain--mmm!" She said na medyo nasasaktan pero pinipilit parin ngumiti. "Just like that" she added.