abC

Chapter Fifty Two

Camilla's POV   

It's 1:00am in the morning, hindi ata talaga ako dadalawin ni kumareng antok. Simula ng makatulog si Clay wala na 'kong ibang ginawa kundi ang titigan siya. "Ang tapang mo" bulong ko dito sabay halik sa noo niya.

I can't imagine myself being in her position, she's gone through a lot, she has all the right to be a monster but she chose not to. "Hang in there, love" matatapos mo na ang laban, makakasama mo narin ang kapatid mo.

I'm confident na mananalo sila sa laban na 'to, judging by the statements of two parties alam kong na kay Clay ang simpatya ng hukom. Mali man ang naging proseso sa pagkakakulong sa ate niya, may tiwala parin naman ako sa hustisya, may tiwala ako dahil sa dad ko.

"I love you, love" buong pusong hayag ko, I don't know what it is pero kinakabahan ako para sa trial mamaya. Siguro dahil ayaw kong makitang nasasaktan si Clay, I know sobra siyang masasaktan if the verdict is not in our favor.

Dear God, kayo na po bahala sa 'min bukas. I know everything has a reason, that whatever reason I know it will be worth it. Please guide us, I trust you dear God, we trust you.

'Di ko namalayan tumulo na pala ang luha ko. "Mio? Bakit?" Nag-aalalang tanong ni Clay, natataranta tuloy akong punasan ang mata ko.

"W-wala, I'm just so happy" sagot ko dito, saka niyakap ng mahigpit.

Narinig ko ang mahinhin na tawa nito. "Sleep na tayo, Mio" she said as she hugged me back and kissed me on my forehead. "Good night, Mio"

"Good night, love" I answered.

There something about this day that's making me anxious, lalo pa 'kong kinakabahan dahil sa katahimikan nagaganap sa loob ng korte habang inaantay ang hukom. Tanging pintig ng puso ko at tunog ng orasan ang naririnig ko, I close my eyes and took a deep breath, every ticking sound of the clock that I hear I followed with a prayer.

Nakapasok na ang judge, nagsimula narin magsalita ang clerk. Muling ipinatawag ni judge ang mga lawyers ng bawat kampo, magsisimula na ang trial.

"Prosecutor, please proceed with the evidence" instructed by the judge na siyang tinayo ng attorney.

"Exhibit A." Sabi nito sabay angat sa hawak nito. "The weapon used during the crime" pinakita niya rin ang knife sa judge. "May we call on the stand, Ms. Joana Cristomo for verification" sabi ng prosecutor.

Nagtungo naman sa stand ang tinawag na babae. "Do you swear to tell the truth, the whole truth and nothing but the truth?"

"Yes, your honor" sagot ng babae.

"Just for the record, please state your name, age, status and address" sabi naman ng prosecutor.

"Opo, ako po si Joana Cristomo, 52years old, married, forensic investigator, nakatira sa canelar Zambuanga" pagpapakila nito.

"Thank you for that, do you know why I called you here ms. Cristomo?" Tanong ng attorney.

"Yes po, I was called to verify the evidence captured last august of 2009" deretsong sagot nito.

"Very well, pwede mo ba sabihin kung kaninong finger print ang nakita niyo sa weapon na yun?" Sa totoo lang nababangasan ako sa attitude ng attorney na 'to, sobrang yabang, kung tanga ka nga naman maiintimidate ka sa taong 'to. Hell, ilang taon ba naman silang hinasa para maging abogado. Pero sorry attorney, you're messing with the wrong family.

"Opo, ang nag-mamayari po ng finger print na nasa kutsilyo ay walang iba kundi kay Kylie Aquino" siguradong sagot nito.

Kanya kanyang bulungan na naman ang nangyari sa loob ng korte. "Order"