ESVED

25. Bebek~

Selamlar :) 

İlk olarak hikayemi okuyan herkese çok teşekkür ederim. Aldığım mesjlar sonrası bu açılamayı yapmak zorunda hissettim kendimi. 

Biliyorsunuz hikayemiz iki kişi üzerinden devam eden bir hikaye değil. Kendi açımdan bütün karakterlerin hikayelerini bir arda ilerleme taraftarıyım ama bazı arkadaşlar ana karakterin ihmal edildiğini düşünüyorlar. 

Açıkcası bu konuda okuyucaların düşünceleri merak ediyorum. Esved'e devam kitabı yazmak gibi bir niyetim yok tek kitap yazacağım. 

Şimdi sizlere soruyorum: Hikayenin gidişatından memnun musunuz?? 

                                                                                

                                                                                        <~~~~~>

Karanlık odada yuvarlak masanın etrafında oturmuş adamların yüzlerinden orada olmaktan duydukları sıkıntı bütün harfleriyle okunuyordu. Her biri yüzünden anlaşıldığı üzere tavizsiz bir hayat sürüyorlardı. Masanın uç noktasında Esved gözlerini sırayla her bir adamın üzerinde gezdiriyor birazdan yapacağı konuşma için kendisini hazırlamaya çalışıyordu. Onun konuşmasına fırsat kalmadan kısa boylu küçük kısık gözlü bir adam ayağa kalkarak elinde tuttuğu kağıdı masanın ortasına fırlattı.

“ Baransel! Bu ne demek oluyor. Senin Sado’yla ne alakan var. Ve neden Sado senin birlikten çıktığını bize bildiriyor.”

“Sakin ol Mahmut!  Elinizdeki kağıtların ne olduğu belli. Ben artık bu işlerden çekiliyorum. Tek başıma gelmek yerine Sedat Ağabey’den rica ettim arkamda durmasını.”

“Lan burası oyun bahçesi mi ? Ne demek ben çekiliyorum!?  Sen bilmiyor musun buraya giren ancak kefenle çıkar?”

“Ben kefensiz çıkacağım Mahmut! Sizinle ilgili konuşmayacağımı biliyorsunuz. Benim arkamdan bildiğiniz gibi devam edin işlerinize. Ama ben artık yokum.”

Esved’i sözleri üzerine kalabalıktan homurtular yükselmeye başladı. Diğerlerine göre daha yaşlı görünen beyaz saçlı bir adam konuşmaya başladı:

“Bak Baransel… Bu işleri bıraktığında bizi polise ötmeyeceğini nereden bileceğiz?”

“Hikmet Abi… Ben dünkü çocuk değilim. İşinize karışmayacağım diyorum. Zaten sizi ispiyonlasam aynı zamanda kendimi de yakmış olmaz mıyım?”

Bir süre kimse konuşmadı, herkes kafasında ihtimalleri tartıyordu. Tüm düşünceler sonunda aynı noktada toplanıyordu “Kimse Sado Sedat’ı karşısına almak istemez…” Gergin geçen bir saat sonunda Esved ve Mansur masadaki herkesle tokalaşıp mekandan ayrıldılar.  Arabaya bindiklerinde  ikisi de derin bir nefes aldılar.