The FOOTBALL Princess

Chapter 127

ANGELA'S POV

"I am with someone." Nanlaki mga mata ko sa sinabi ni Aein. With someone? Damn huwag naman sanang si Stanley ang kasama niya.

"W-who?" Mahinang tanong ko, kinakabahan ako na nanlalamig, mahigpit kong hinawakan ang stick nang cotton candy. I prayed repeatedly na sana hindi si Stanley ang kasama niya.

"Gel."

Ang kaba at panlalamig ko biglang napalis nang marinig ang boses na iyon. Lumingon ako kung saan iyon galing, nanlaki mga mata ko nang makita si Nica.

Napatingin ako kay Aein.

"Kasama mo siya? How?" I asked. Ang alam ko sa Hongkong na siya maninirahan, bakit magkasama sila?

"Umuwi siya nang Pinas and she help me to find you." Anang Aein.

"Gel, I am so sorry." Nakalapit na si Nica at niyakap ako.

"Paano mo nalaman? Paano niyo nalaman na andito ako?" I asked them nang humiwalay si Nica sa akin. Nakakapagtaka.

Pinagmasdan nila ako na nakangiti.

Kanino ba nila nalaman?

"Sorry Gel, I accidentally heard it remember nung nasa hongkong? Nung paalis kami nila Mom, narinig kita. Sorry hindi ko dapat pinangunahan ka but I wanted to help Aein and others nag-aalala na kasi silang lahat sa'yo." Pangatwiran ni Nica.

Napabuga ako nang hangin. Akala ko pa naman habang buhay na akong mananatili dito nang walang nakakaalam maliban sa tatlo pero mali ako dahil heto ang dalawang 'to, hinanap at nakita ako.

"The truth is naiinis ako ngayon dahil nakita niyo ako, nahanap but what can I do, andito na kayo. And I want to tell you na hindi na dapat niyo ito ginawa, I want to stay here for life, ayokong bumalik don, ayoko nang maging part pa ako nang buhay niyo." Mariing sabi ko.

"Gel, why? Andoon kami, kaming mga kaibigan mo, mga kapatid mo, mga magulang mo, naiintindihan namin nung umalis ka dahil magpapagamot ka pero kasi ngayon magaling ka na, look magaling ka na talaga diba? at nang makabalik ka na don, we all waiting for you." Ani Aein, tinitigan ko siya nang mabuti.

"You don't understand Aein. Please after this umalis na kayo, umuwi na kayo don at huwag na huwag niyong sabihing andito ako, na nakita niyo ako. Gusto kong magpatuloy nang buhay dito." Pagmamakaawa ko. Nagkatinginan ang dalawa.

"I understand you, kasi ganyan din inisip ko nang magdisesyon akong umalis at sa hongkong manirahan but hindi ko naiwasang umuwi at makita ang mga taong naging part nang buhay ko." Nica said.

"Iba ang sitwasyon mo sa sitwasyon ko Nica. Kaya please Aein, just go home and forgot na nakita niyo ako." Mariing sabi ko.

Pinagmasdan ako ni Aein.

"Kung iyan ang gusto mo Gel, but please let us be with you for how many days, gusto naming makasama ka." Ani Aein. I stared at him. Maasahan ko si Aein at kapag nangako siya paniguradong gagawin niya.

I heave a sighed.

"But after this umalis na kayo, kalimutan ako at huwag na huwag niyong sasabihin kahit kanino kung nasaan ako." Sabi ko.

Napatingin si Aein kay Nica then muling tumingin sa akin.

"Oo, we promise."

I heave a sighed again then umupo.

"Ayokong malaman niyo ang kinaroroonan ko dahil ayokong katulad nito na bigla na lang may pupunta and worst baka pilitin akong bumalik don."

Nica sat down beside me.