•50•
Breydon's POV
“Are you kidding me?”
“Bakit ako magpapatawa sa'yo? Lahat ng sinabi ko totoo Scherzy.”
T-totoo nga. F*ck! Hindi! Hindi niya ko pedeng kalimutan! No!
“Stop it! Hindi 'yan totoo! Wala siyang amnesia! Naaalala niya ko!” galit na sabi ko sa kanya.
“I'm d*mn serious here bro. Totoong nakalimutan ka niya. Nasa Korea siya ngayon kasama ang pamilya niya.”
Hindi ako naka galaw at nakatingin lang ako sa kanya. Lumapit siya sa akin at tinapik ang balikat ko. “If you really love her... Sundan mo siya.” sabi niya sabay alis at labas ng pinto.
I frozed for a moment.
D*MN!
“Nyx! What should I do now?!”
“Siguro umupo ka na muna?” I glared at him and do what he said. Umupo ako at tumungga ulit ng alak. Yeah, nasa bar ako.
“Kung totoo nga na nasa Korea siya at may... amnesia, then go, follow her. But—”
Napatingin ako sa kanya. 'Yan naman tayo sa but eh!
“You need to face the two sacrifices.”
“Two? Why the hell two?” I asked. Ugh! Gulong gulo na ako!
“Siyempre una, kapag sumunod ka kay Andrea sa Korea ay ibig sabihin nung magkaka ayos na kayo—uh no. May amnesia nga pala siya but! Pedeng maalala ka niya. And you will sacrifice your family because of that. Pangalwa, kung hindi mo naman siya susundan at magpapakasal ka kay H-haley then you will sacrifice your feelings.”
D*mn that sacrifices!
“Nyx. I don't know. I don't know what to do! I want to follow her, see her but—”
“Your parents right?”
“Yeah.” ininom ko ulit ang alak ko.
“Ikaw bahala bro. Basta ako taga advice lang ako.” tumayo siya at ininom ang alak niya. Lumapit siya sa akin and, “Just follow your heart.” then he leave. I remained speechless.
My heart.
My heart.
Andrea...
My heart.
Family.
My heart.
Andrea...
———
I
have my decision now. Susundan ko siya. I will follow her, I will follow my love. Tinigil ko ang sasakyan sa gilid at lumabas. Pumasok ako sa bahay namin at dumeretso sa kwarto ko. I packed all my things and looked at my watch. It's already 8:00 PM. I sighed loudly and change my clothes into a comfortable one.
Im ready.
Lumabas na ako sa kwarto at handa na sanang umalis when someone talked on my back.
“Where are you going?” Ow, it's my Dad.
I didn't answer kaya lumapit siya sa akin. Nasa likod niya si Mom na tahimik. “San ka pupunta?” tanong niya but hindi ako sumagot.
“It's none of your business.”
“It's my business Breydon. Aalis ka? San ka pupunta? Sa babaeng 'yun? Kay Andrea Zheon?” he laughed. “Remember my son, ikakasal ka na sa susunod na araw.”
“I don't f*cking care.” inis na sabi ko.
“Oh yes you do. Kompanya at pamilya ang inaalagaan ko dito. At hindi ako papayag na magsama ulit kaya nung—”
“I don't need your opinion. Aalis ako dahil gusto ko. Hindi na ako susunod sa gusto niyo. I will fight. Lalaban ako sa gusto ko.” tumalikod na ako at nagsimulang maglakad palayo.
“You're not going—”
“Stop it Brian!” nagulat ako nung sumigaw si Mom. Napaharap ulit ako and I saw my Mom, she's crying.
“Tama na Brian! Hayaan mo na si Breydon, hayaan mo na siya!” I'm shocked. I'm totally shocked. What happened to my Mom?
“Amanda, what are you say—”
“Can't you see it Brian? Hindi na masaya ang anak natin! Nung una akala ko na masaya siya dahil sinusunod niya ang utos natin pero look! Hindi na siya masaya! Wala siyang kalayaan, freedom! Freedom to choose, freedom to love!” naramdaman kong nagtubig ang mata ko. O-oh Mom.
Lumapit sa akin si Mom at niyakap ako. “Go on my son. Gawin mo ang gusto mo.” she said. I smiled. “Thanks mom, thank you.” I said.
“Amanda! Ano bang sinasabi mo?!” Dad asked her. My mom looked at him.
“Sinasabi ko lang na mali ka. Tama na Brian! Pakawalan mo na ang anak natin!” humarap siya sa akin and kissed my cheeks. “Go on, umalis ka na anak. Ako ng bahala sa Dad mo.” I smiled and hug my mom. Finally! D*mn it! Finally!
“Aalis na po ako.” sabi ko. Nginitian ako ni mom kaya naka ngiting umalis na ako. Wala na akong narinig kay Dad and I'm thankful.
Andrea... Wait for me.
