When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Chapter 19

Aashni Blytte's POV

"Grabe no? Halos patayin na no'ng Yago 'yong Ex ni Aash."

"Kaya nga. Best friend pa lang 'yon ha. Paano na kaya kung do'n sa kuya niya."

"Oo nga no? Pero in fairness ang swerte niya don sa mga taga section F na kaibigan niya."

"Sa trueeeee. Hahaha, sana all."

"Pati kaya ko nasabi na mag kakaibigan sila kasi kilala sila ng dean. E di ba si dean, hindi pala tanda ng pangalan?"

"Yah, buti ng siya malapit sa boys e. E tayo kunting dait isyu."

Arg! Bakit ba ang lakas nilang mag bulungan? Pwede naman mamaya na pag wala na ako? E hindi e. Lantaran besh? Hahaha pero tama sila. Swerte ako do'n sa mga 'yon. Kasi parang sila na 'yong tumayo na kuya para sa akin e.

Last subject na naman 'to e, kaya for sure pupunta dito 'yong apat para siguraduhin na hindi na makaka lapit sakin si Ken. Hayss, padami ng padami problema ko a.

*kringggg!*

Time na! Hahaha.

"O, siya. Gawin niyo na lang 'yong activity 8 sa libro ha." Sabi niya pa at umalis na.

Hays, I'm not ready pa e. Hahaha.

"Tara gagala." Yayaya sa'kin ni Chandra.

"Uhmmm-"

"Mag iisip pa tara na." Singit ni baks sabay buhat ng bag ko.

"Aash!" Sigaw ni Yiro.

Tumingin na lang ako kay Dana, at nag kibit balikat sabay kuha na ng bag ko. Hahaha. Bakit ba takang taka sila kila Yiro. May dapat ba akong malaman? O talagang hindi lang nila kilala sila Yiro.

"Next time, sasama ako." Sabi ko at umalis na.

Pinauna nila akong mag lakad para daw if lumapit ulit sa akin si Ken e mabilis nilang masusuntok.

'Di ba, ang tatapang ta's mamaya kay lolo mukha silang angel dahil sa tahimik. Well, lahat naman kami ginagalang si lolo e. Hahaha.

Nang makarating kami sa parking lot ay nag kanya kanya na kaming liko dahil kukunin na namin 'yong kotse. Una akong umalis, kaya naman binilisan ko ang pag da-drive.

Na miss ko to, promise. Two years. Two years kung hindi ginawa ang ganitong pag papatakbo ng sasakyan. Dalawang taon ako hindi sumali sa mga tournament. Hayss, pero kahit na miss ko 'to. Hindi, pa rin ako sasali kasi ayoko na ulit maalala na si Brylle ang numero unong tagahanga ko.

Binigla ko ang pag preno ng sasakyan ko ng makarating ko sa bahay. Hahaha. Ang sayang balikan ang nakasanayan kong gawi pero at the same time nakakalungkot din dahil wala na yung number one fan ko na nanghihingi ng autograph ko.

"Whoa!" Sigaw ko ng makalabas ako ng kotse ko.

As far as I know, every june 30 may tournament dito sa Pinas, then Ber months naman ginaganap ang finals. Doon na mag haharap lahat ng magagaling sa larangan ng racing. Lahat ng na-nalo pasok na agad sa finals.

Ako nag start akong mag racing when I was 12 years old, then when I enter my first game I won. And after that sunod sunod na panalo ang ginagawa ko. Every time na may tournament at every year ginagawa ko ang pag ra-racing, but I stop when my twin brother died, At the age of 15.

Ang lupit ng ni tadhana e. Namatay si kambal ng December 25. Tang*na kinabukasan birthday na namin e. Pero wala. Tapos na ang buhay niya. Kaso simula no'ng araw na 'yon. Ang birthday namin naging normal day na for me. 'Yong Christmas naging normal day na lang din at pati 'yong new year normal day na lang para sa akin. Imagine, Christmas day binawian siya ng buhay, then after chirstmas birthday naman namin, pero wala e. He left me because of his unconditional love for me. Kaya galit na galit ako sa pasko. Kung pwede nga lang hindi daan 'yong araw na 'yon, matagal ko ng ginawa. I hate Christmas. I really really hate that occasion.