When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Chapter 35

Aashni Blytte's POV

Nasilaw ako sa liwanag na tumama sa mga mata ko nang imulat ko ang mga ito. Arg, where am I?

"Finally!" Sabi ng kung sino at hinawakan ang kamay ko.

Nilingon ko ang taong 'yon at nakita ko si CJ. Tss. Now I know, kung nasaan ako, I'm in the hospital tulad ng dati. Umiling ako at binawa ang kamay ko sa kaniya. Tinalikuran ko siya at hindi, pinansin.

"Magugulat ka ba, kung sakaling sabihin ko sa iyo na lahat, kami gusto ka?" Sambit niya.

Pag amin niya.

"Iwan mo, na lang muna ako dito." Usal ko.

Narinig ko ang pag buntong hininga niya at walang nagawa kung 'di ang umalis. Hindi, sa galit ako sa kaniya dahil sa hindi niya sinabi na siya ang kababata ko, ang akin lang naman ngayon ay nag tatampo ako, at gusto ko ding mapag-isa muna, ngayong bumalik na ang mga alaala ko.

Ngayon halmeoni nauunawaan ko na ang nais mong ipahiwatig sa akin noong araw na 'yon. Na hindi, lahat ng taong nakapalibot sa akin, ay mag s-stay. Na dapat hindi ako masanay na lagi silang nasa tabi ko, na hindi lahat tapat sa iyo. Gets na kita ngayon la. Gets na gets.

Akalain mo 'yon, nagalit ako sa iyo kasi hindi mo tinupad 'yong hiling ko, na buong akala ko hindi ka totoo, ang tanga ko po pala noon time na iyon. Hope you can forgive me, for all the sin I've done before.

Pero parang hindi ko pa siya, kayang patawirin e. Natatakot ako na baka maulit muli ang nanyari dati saming dalawa. Kaya siguro wag na muna, iprove niya, muna sa akin na karapatdapat ko siyang patawarin.

Kahit na masakit ang katawan ko, ay tinakasan ko si CJ sa hospital. Ayoko doon, naalala ko lang 'yong araw na nawala sa akin, ang kakambal ko. Tsaka doctor lang pati sila, wala silang karapatan para sabihan ang isang tao kung kailan, siya mamamatay.

Pag dating ko sa bahay walang tao doon, kahit na ang maids na nakasanayan ko ay wala doon. Nasan ang mga tao? Baka nag day off lang, gano'n kasi si dad gusto niya sabay sabay ang day off, para kinabukasan may gagawa na ulit.

Huminga ako ng malalim bago tuluyang pumasok sa kwarto ko. Medyo masakit pa ang ulo ko, pero mamaya naman siguro ay mawawala na 'to, tulog lang ang katapa ng sakit ng ulo ko.

Nagising ako dahil sa may tumawag sa phone mo. Walangha naman o. Istorbo naman namamahinga ako dito.

"O? Sino to?" Tanong ko.

"What the hell? Where are you?" Sigaw niya, kaya naman bahagya kong nailayo sa tenga ko ang phone ko.

"Couz, nasa bahay na ako. Bakit ba?" Sambit ko.

"Anak ng p*ta! Hanap kami ng hanap sayo nakauwi ka na-" pinatay ko ang tawag niya dahil talagang inaantok pa ako. Pwede naman kasing umuwi muna e.

Ilang oras din pala akong tulog, kaya naman pala medyo ayos na ang pakiramdam ko e. Nag decide na lang ako na lumabas ng kwarto kahit na alam, kong kagagalitan ako ng matindi.

Wala na namang tao?

Saan ba mga nagpu-punta ang mga 'yon, at wala na naman? Imposible naman na umalis sila, e anong oras na. Napairap na lang ako sa kawalan at nag punta sa kusina.

Pag dating ko dito, ay nandirito pala sila. Kaya naman pala walang tao pag labas ko e.

"Couz, upo ka." Pag yaya sa akin, ni Xiang.

"Wala akong gana, kukuha lang ako ng tubig." Sambit ko at kumuha ng tubig. "Excuse nga." Sambit ko at muling nilapag ang tubig.

Nag bow lang ako sa kanila at umalis na. Hindi ako umiiwas, sadyang wala pa akong ganang kumain pero duh, trip kong manood ng TV, gayong exam na sa isang araw.