When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Chapter 51

Aashni Blytte's POV

Bakit kahit anong subok kong maging matigas, mag pretend na hindi ako nasasakatan, kahit anong gawin kong pag pa-panggap hindi ko pa rin maitangi sa sarili ko na mahal na mahal ko sila, sobra pa. Na ako pa rin 'yung prinsesa na kinilala nila, pero kahit ganoon may namumuno pa ring takot dito sa loob ko na baka maulit ang ginawa sa'kin ni kuya.

Gusto-gustong ko nang ibalik ang saya ng pamilya ko pero hindi ko magawa dahil sa simpleng takot ko, takot na kahit kailan ay hindi mawala sa isipan ko, na sana hindi na lang nangyari ang bagay na 'yon, na sana hindi na lang ako trinaydor ng kapatid ko, masama pa nito kinikilala ko bilang isang mataas na opisyal sa angkan ng ng mga del Fuego at Kang.

I know naman na ako ang mag papayaman sa angkan ko, I can do that easily but in their eyes, I'm useless. Almost five years I really really did my best just to prove that I'm the best, pero wala e I'm still stupid in their eyes.

How I miss my family, how I miss my brother, my mother, and also my dad, how I miss my king and queen. I miss them so much. Minsan sinasabi ko sa sarili ko, sana hindi na lang sa'kin nangyari ang bagay na 'to sana hindi na alang ako naging del Fuego.

My mood right now? I want to cry, badly.

Halos hindi ko alam ang gagawin nang may biglang nag bukas ng pinto at tinawag ako sa pangalan ko. I look at his eyes and suddenly my tears fall apart.

Lumapit siya sa'kin at niyakap ako kaya yumakap din ako sa kaniya. Ang hina ko talaga, sobrang hina ko pag dating sa pamilya ko. Ayoko na makita ako ng tao na nag kakaganito pero hindi ko mapigilan kusa silang tumutolo.

"Just cry sweetheart, I'm already here." He whispered.

I didn't make any response, I just cry on hin chest. Sometimes in my room I cry silence and that part was hard, because cry in silence way make me more sorrow, make me think my love for my family, I dont know how to explain it but I think it is a love in sadness.

Humiwalay ako sa kaniya at huminto sa pag iyak. Bakit parang hindi kita deserve, bakit parang hindi ako worth it para maging girlfriend mo? Feeling ko hindi ako sapat para sa'yo Chandra.

"I'll get your things and wait for me inside the car, arrasso (alright)?" He said.

I just nodded at him and for a while I wiped my tears and go inside Chandra's car. A minute past dumating siya dito dala-dala ang bag ko at ilang books. Hindi ko siya iniimikan kahit na nararamdaman ko na nakatingin siya sa'kin, kaya kahit naandar na ang kotse niya at sa bintana lang ako naka tingin hanggang sa,

"Thank you." I said it with my sincere voice.

"Ha? For what?" He responds.

"For comforting, for being my human pillow." Sabi ko at tumingin ng daretso sa mata niya.

"That's fine, I can be anything just to make you smile, princess." Sabi niya na may ngiti sa mukha. "In fact handa akong mag paka soimai pag may toyo ka." Dagdag niya.

Napalingon ako sa kaniya ng marinig ko ang huli niyang sinabi. Like what the F, nakakatawa 'yon Chandra? Nakakatawa?

Umiling na lang ako sa kaniya at binaling sa iba ang atensyon ko. Thank god, I have Chandra James. I have a guy who can manage my attitude.