When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Chapter 61

Aashni Blytte's POV

I'm just wondering, why me? Sa sobrang daming tao sa mundo ako pa ang may threat na natatangap sa kung kaninong tao? I try my best to change my whole life but I guess hindi ko magagawa iyon ngayon.

"You sure? Wala kang nakagalit?" Tanong ni dad.

"Yah, I'm pretty sure na wala. Since ng dito ako manirahan sa Pinas hindi na ako maattitude." Sagot ko.

Nag buntong hininga si kuya habang si mommy naman ay nasa tabi ko tila nagaala sa'kin o kung ano man pero nakatuon lahat ng atensyon ko sa mga pictures na nakuha nila mula sa event.

"Kung ito ang gusto nila or niya, I can give more than he or she want." Sambit ko at kinuyom ang aking kamao bilang pagpipigil sa galit na nararamdaman ko.

I can easily give what they truly want to me, pero hindi ko sinabi na mag papakamatay ako ng dahil lang dito, iyan ang malabong mangyari. Masamang damo ako kaya baka mauna siya sa'kin.

"Anak, calm down." Pagsasalita ni mommy.

"Tell me? How can I calm my self if I have a threat like that?" Tanong ko kay mommy.

"Iyan ang papatay sayo anak, ayoko ng ulit mawalan ng isa pang anak." Aniya at niyakap ako.

Mabilis kong tinanggal ang braso niyang nakapulopot sa'kin at hinarap siya.

"Walang mapapatay 'mmy." Sambit ko at tumalikod na sakanila.

"Aashni Blytte, come back here!" My brother demanded.

Tss.

Tigilan niyo nga ako sa mga ganap niyong ganiyan. Sanay na ako na walang pamilya kaya sigurado ako na kaya kong harapin ang bagay na ito na wala sila. Sinanay ko ang sarili ko na mag isa sa lahat ng bagay kaya kakayanin ko ang bagay na ito para sa'kin.

Sinend ko lahat kay Jin ang mga pictures at nag hihintay pa rin ako hanggang ngayon. Wala akong pakialam sa sarili ko pero sa mga taong nakapalibot sa'kin nag aalala ako, ayokong madamay sila lalo na sila Ania, I can protect my self to others but how about my friends? Paano sila e wala naman silang alam dito.

Ito ang kaya kong maipangako, sa oras na may isang madamay sa kanila, wala akong ititira na kasama sa plano nilang ito sa'kin. Hindi ako takot mamatay dahil alam ko na kasama iyon sa buhay ng mga tao, ano ngayon kung mamatay ka? Kung sa iyon ang nakatadhana sa'yo bakit hindi natin tanggapin? Tsaka ilang araw ka lang naman nila iiyakan pag lipas ka na wala ng iiyak sa'yo tulad noong unang araw na sabihin ng doctor na "Aashni Blytte del Fuego, time of death-" accept the fact that someday people gone easily.

Hindi ako pumayag sa gusto nila dad na may security na susunod sa'kin ultimong sa school pa, gagawin nila iyon mas lalaki ang tsansa na makahalata sila, act like a normal don't be threatened.

Before I left the house I bring a gun and some of my daggers. Just incase na biglang may umaligid sa'kin. Bumaba ako ng kotse na nasa likod ang baril ko, itinago ko iyon sa likod ng sando ko bago ako bumaba since maiksi ang damit at palda ko.

Wala akong balak na sabihin kila Dana ang tunggol dito gusto ko na maging ayos ang lahat para sa kanila, ayokong mag alala sila para sa'kin. I can clean this mess soon. I enter our classroom with a wide smile and trying to act like nothing happened.

Gaya lang ng dati, nakikihalubilo ako sa kanila at nakikipag asaran. Ayokong makahalata sila na may ganitong banta sa buhay ko, kakayanin ko ang bagay na ito. Tulad ng kahapon sila Janxel ay kinukulit ako na ituloy ko ang kwento ko sa kanila kahapon pero ang sabi ko ay wag na lang.

Kasabay ng pag pasok ng teacher namin ang siyang dating nila Midyz. Agad na sinabi ni sir na excuse na ako pero hindi ako pumayag. I'm one week absent tapos aalis pa ako?