CAN I............(Completed!)

PART-4

''လ်ွမ္းဆက္ ျပန္ေရာက္ျပီလား
ဆိုင္ကယ္လည္းယူမသြားေတာ့ ေဒၚႀကီးကခုဘဲဦးညိဳကိုသြားႀကိဳခိုင္းေတာ့မလို႔''

ေဒၚႀကီးကေျပာလည္းေျပာရင္းလြယ္အိတ္ကိုလာကူသယ္ေပးသည္။

''ေဒၚႀကီးကလည္းဗ်ာ က်ေနာ္ကေလးေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ ငရဲႀကီးမွာေပါ့''
ငယ္ငယ္တုန္းကလြယ္အိတ္ေရာထမင္းခ်ိဳင့္ေရာကိုင္ကာေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးတဲ႔ကေလးပိစိေလးမဟုတ္ေတာ့ေႀကာင္းမဏၬပ္တိုင္တက္ျပရေသးသည္။

လ်ွမ္းဆက္အိမ္ျပန္ေရာက္ခိ်န္တိုင္းေဒၚမာလာပိုးထည္ဆိုင္မွ
ျပန္မေရာက္ေသး......
လ်ွမ္းဆက္ငယ္ငယ္ထဲကလ်ွမ္းဆက္ကိုထိန္းေပးသူလည္းျဖစ္;ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ေပးသူလည္းျဖစ္သည့္ေဒၚႀကီးကထမင္းအဆင့္သင္ျပင္ထားေပးေသာ္လည္း စားခ်င္စိတ္မရွိ။
လိုခ်င္တာဒီလိုအဆီေတြအသားေတြနဲ႔ဟင္းေကာင္းေတြမဟုတ္ဘူး။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာထမင္းဝိုင္းေလးတစ္ခုသာ......

''လ်ွမ္းဆက္ ထမင္းမစားေတာ့ဘူးလား ေဒၚႀကီးျပင္ထားတယ္ေလ ''

''မစားေတာ့ဘူး ေဒၚႀကီး''
ဟုေျပာ၍သာအခန္းထဲဝင္လာခဲ႔သည္။ဂစ္​တာ​ေလးကိုခုတင္​​ေျခရင္​းဘက္​နံရံတြင္​ကပ္​ကာေထာင္ထားလိုက္သည္။
ထို႔​ေနာက္​
အဝတ္အစားမလဲေသးဘဲ ခုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ ပစ္လွဲလိုက္​ေတာ့သည္။

တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနေသာအခန္း
အိပ္ယာေဘးညမီးအိမ္မွ မွိန္ျပျပအလင္းတစ္ခု
လြယ္အိတ္ထဲမွစီးကရက္​တိုတခိ်ဳ႕ ခုတင္ေျခရင္းတြင္ပ်႕ံက်ဲကာ
အခန္းနံရံမွဂစ္တာေလးလည္းအသက္မဲ႔လ်က္....

''ဟူး...............ပင္ပန္းလိုက္တာ''
မ်က္စိကိုမွိတ္ကာေရရြတ္မိေတာ့
အလိုက္မသိစြာဗိုက္ထဲကအသံထြက္လာသည္။
ခုတင္ေပၚမွထထိုင္ကာစိတ္မရွည္စြာ
ဆံပင္ကိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားနွင့္ထိုးဖြလိုက္သည္။
ျပဳတ္က်ေနေသာစီးကရက္​တိုတစ္လိပ္ကိုယူမီးညွိလိုက္သည္။

ျပတင္းတံခါးမွႀကယ္ေတြကိုေမာ့ႀကည့္ရင္း
မြန္းၾကပ္လာသည္။
တစ္ေယာက္ထဲရွိေနေသာ္လည္းအသက္ရွဴ မဝျဖစ္လာသည္။
နီးလ်က္နဲ႔ေဝးေနတာမ်ိဳး.....................
လက္ထဲမွစီးကရက္​တိုိအားျပာ​ေႁခြခြက္​ထဲသို႔မီးၿငိမ္​းသည္​အထိဖိ​ေခ်လိုက္​ရင္​းတဖန္အိပ္ရာထပ္သို႔......
လ်ွမ္​းဆက္​ တစ္​​ေယာက္​နာရီကိုၾကည္​့​ေတာ့ ည ၇ နာရီခြဲ​ေနၿပီ..စားပြဲခံု​ေပၚတြင္​တင္​ထား​ေသာphကိုယူ၍ ဒီေရ ကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
ဒီ​ေရ႕၏ helloထူးသံကိုမေစာင့္ေတာ့ဘဲ..