CAN I............(Completed!)

part 4(Unicode)

''လျှမ်းဆက် ပြန်ရောက်ပြီလား
ဆိုင်ကယ်လည်းယူမသွားတော့ ဒေါ်ကြီးကခုဘဲဦးညိုကိုသွားကြိုခိုင်းတော့မလို့''

ဒေါ်ကြီးကပြောလည်းပြောရင်းလွယ်အိတ်ကိုလာကူသယ်ပေးသည်။

''ဒေါ်ကြီးကလည်းဗျာ ကျနော်ကလေးလေးမှမဟုတ်တော့တာ ငရဲကြီးမှာပေါ့''
ငယ်ငယ်တုန်းကလွယ်အိတ်ရောထမင်းချိုင့်ရောကိုင်ကာကျောင်းလိုက်ပို့ပေးတဲ့ကလေးပိစိလေးမဟုတ်တော့ကြောင်းမဏ္ဋပ်တိုင်တက်ပြရသေးသည်။

လျှမ်းဆက်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တိုင်းဒေါ်မာလာပိုးထည်ဆိုင်မှ
ပြန်မရောက်သေး......
လျှမ်းဆက်ငယ်ငယ်ထဲကလျှမ်းဆက်ကိုထိန်းပေးသူလည်းဖြစ်;ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ပေးသူလည်းဖြစ်သည့်ဒေါ်ကြီးကထမင်းအဆင့်သင်ပြင်ထားပေးသော်လည်း စားချင်စိတ်မရှိ။
လိုချင်တာဒီလိုအဆီတွေအသားတွေနဲ့ဟင်းကောင်းတွေမဟုတ်ဘူး။
ပျော်ရွှင်စရာထမင်းဝိုင်းလေးတစ်ခုသာ......

''လျှမ်းဆက် ထမင်းမစားတော့ဘူးလား ဒေါ်ကြီးပြင်ထားတယ်လေ ''

''မစားတော့ဘူး ဒေါ်ကြီး''
ဟုပြော၍သာအခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ဂစ်​တာ​လေးကိုခုတင်​ခြေရင်းဘက်​နံရံတွင်​ကပ်​ကာထောင်ထားလိုက်သည်။
ထို့​နောက်​
အဝတ်အစားမလဲသေးဘဲ ခုတင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် ပစ်လှဲလိုက်​တော့သည်။

တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်နေသောအခန်း
အိပ်ယာဘေးညမီးအိမ်မှ မှိန်ပြပြအလင်းတစ်ခု
လွယ်အိတ်ထဲမှစီးကရက်​တိုတချို့ ခုတင်ခြေရင်းတွင်ပျံ့ကျဲကာ
အခန်းနံရံမှဂစ်တာလေးလည်းအသက်မဲ့လျက်....

''ဟူး...............ပင်ပန်းလိုက်တာ''
မျက်စိကိုမှိတ်ကာရေရွတ်မိတော့
အလိုက်မသိစွာဗိုက်ထဲကအသံထွက်လာသည်။
ခုတင်ပေါ်မှထထိုင်ကာစိတ်မရှည်စွာ
ဆံပင်ကိုလက်ချောင်းများနှင့်ထိုးဖွလိုက်သည်။
ပြုတ်ကျနေသောစီးကရက်​တိုတစ်လိပ်ကိုယူမီးညှိလိုက်သည်။

ပြတင်းတံခါးမှကြယ်တွေကိုမော့ကြည့်ရင်း
မွန်းကြပ်လာသည်။
တစ်ယောက်ထဲရှိနေသော်လည်းအသက်ရှူ မဝဖြစ်လာသည်။
နီးလျက်နဲ့ဝေးနေတာမျိုး.....................
လက်ထဲမှစီးကရက်​တိုအားပြာ​ခြွေခွက်​ထဲသို့မီးငြိမ်းသည်​အထိဖိ​ချေလိုက်​ရင်းတဖန်အိပ်ရာထပ်သို့......
လျှမ်းဆက်​တစ်​ယောက်​နာရီကိုကြည့်​တော့ ည ၇ နာရီခွဲ​နေပြီ..စားပွဲခုံ​ပေါ်တွင်​တင်​ထား​သောphကိုယူ၍ ဒီရေ ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
ဒီ​ရေ့၏ helloထူးသံကိုမစောင့်တော့ဘဲ..