Kod: 18 Deney Başarısız

Kıskançlık

"Raphael hadi yapalım şunu."

"Yakalanırsak ikimizi de sikecekler farkında mısın?" Deyip bilgisayar başına oturdu Raphael. Sonrasında hızlıca dosyaları araştırmaya başladı.

"Biliyorum ama bunu yapmam lazım."

"Umarım sana uyduğum için başıma bela açmam."

Dosyaları incelerken bir yandan da bana sövmeye devam ediyordu.

"İşte burada." Deyip kırmızı olarak işaretlenmiş dosyayı açtı. "Yalnız bu dosya tarihi yaklaşık 60 sene öncesine ait."

"Aç hadi şunu."

Dosyayı açtığında ekranda siyah beyaz bir video görüntüsü oluşmuştu. Videoda 10 yaşlarında bir çocuk vardı ve bunun Alec olduğuna emindim.

Önünde duran oyuncaklarla oynarken odaya bir adam giriyor ve Alec'in yanına oturuyor. Sonra ona bir şeyler söylüyor ama videoda ses yok.

"Sanırım ondan bir şey yapmasını istedi."

Alec'in önüne oyuncakları diziyor ve ortada duran oyuncağı işaret ediyor. Alec o andan sonra sadece oyuncağa odaklanıyor.

Saniyeler sonra oyuncak yerden birkaç santim havaya kalkıyor ama yalnızca bu kadar. Sonrasında oyuncak tekrar yeri boyluyor.

"O zamandan başlamış bir şeyleri hareket ettirmeye."

"Çok küçükmüş." Dedim ekrana elimi dokundurarak. "Bu yaşlarda bir çocuğun o dönemler çizgi film izlemesi, arkadaşları ile oynaması gerekirken o öylece... deneylere maruz kalmış."

"Bu zor bir durum olmalı." Dedi Raphael biraz hüzünlü bir ses tonuyla. "Bir aralar normal birisiymiş, hayatın onu bir katile çevirmesi ne acı."

"Ona katil demeyi bırakman lazım artık, o da diğerleri gibi yalnızca bir kurban."

Elimi ekrandan çekip videoyu izlemeye devam ettim.

Video birkaç saat sonrasına geçiş yaparken Alec'i alıp odadan çıkarmışlardı. Sonrasında oda birkaç saat boş kalıyor ve Alec getirildiğinde oldukça yorgun olduğu belli oluyor. Onu yatağa yatırıyorlar ve sonrasında odadan çıkıyorlar. Video da tam bu kısımda bitiyor.

"Eve gidince ona sıkıca sarılacağım." Dedim arkama yaslanırken. "Ama şimdi işe dönmemiz lazım yoksa bir şeylerden şüphe duymaya başlarlar."

"Bence de, hadi dönelim artık."

...

İşler bittikten sonra eve dönüş yolunda aklımda sürekli o video dönüyordu. Belki de Alec gibi bir sürü çocuğa aynısını yapmışlardı ve dayanabilen tek kişi Alec'ti.

Bu düşünce tüylerimi diken diken yapmaya yetmişti.

Kapı şifremi yazıp eve girdiğim zaman Alec'i koltukta uyurken bulmuştum.

Uyurken ne kadar mükemmel olduğunu söylememe gerek yoktur umarım.

Normalde de mükemmel zaten.

Onun mükemmel olmadığı bir an yok.

Hızlıca yanına ilerleyip başının ucuna çöküp oturdum. Geceyi de kucağına almış öylece uyuyordu.

"Alec uyan hadi, bir şeyler yiyelim."

Gözlerini yavaşça açarken birkaç kez bana öylece bakıp gülümsemişti.

"Yemek yapamadım bugün." Dedi sanki yaptığı suçmuş gibi konuşarak.

"Sorun değil, dışarıdan söyleriz."

"Evi düzenledim ondan. Bir de Underhill geldi bugün. Onunla oturduk biraz."