Kod: 18 Deney Başarısız

Sevgi kavramı

En güzel kapak bu oldu bence 💙

Bir de geçenki bölümlerde Alec'in siyah gözlerle bir sahnesi vardı, buraya da şöyle bir görsel bırakayım dedim.

"Magnus, Magnus kalk hadi. Alec sen de kalk. İkinize de çok güzel haberlerim var."

Gözlerimi açıp odada gezinen Raphael'e göz ucuyla bakmıştım.

"Neler oluyor? Niye deli gibi odada geziniyorsun?"

"Sabah kalkıp anında haberlere bakmıştım ve laboratuvar ile ilgili bir sürü gelişme olmuş."

"Ne gibi gelişmeler?" Dedi Alec oturur pozisyona geçerken.

"Şu an mekan denetimler yüzünden kapanmış ve çalışanların bir çoğu sorguya alınmış. Kameralar olsun, deney kısımları olsun incelemeye alınacakmış. Kısaca foyalarının ortaya çıkması an meselesi."

"Gerçekten mi?" Dedi Alec bir bana bir Raphael'e bakarak. "Yani... şimdi her şey bitti mi?"

"Sanmıyorum ama bir şeyler ortaya çıkmaya başlayacaktır. Ben araştırmalarıma devam edeceğim. Şu an koruma duvarları hassaslaşmış olmalı. Bulduğum her veri bizim için yararlı olacaktır. Ayrıca eğer silebilirsem Alec'e zarar gelebilecek verileri de sistemden temizleye çalışacağım. Eminim onlar birçok videoyu silmiştir, o yüzden bir bakıma şanslı olacağız."

"Raphael, çok teşekkür ederim. Eğer gerçekten bu olay bizim lehimize sonuçlanırsa sana minnettar olacağım."

"Bana değil de Magnus'a minnettar ol. Bu işin peşini bırakmayan oydu. Ben sadece yardım etmek için elimden geleni yaptım."

Raphael odadan çıktıktan sonra Alec doğruca bana dönmüştü.

"Böyle bir intikam istememiştim ama en normal intikam bu olacak sanırım. Onların hepsini öldüremem."

"Eğer seni vahşileştirmek istemişlerse onlara istediklerini veremezsin Alec. Bunu yaparsan onlar kazanmış olacak."

Elini tutup dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım.

"Raphael'e bu konuda güveniyorum. Eğer bir şeyler yapamazsa belki biz de olaya el atarız."

"Tek istediğim oradaki masumların kurtulup suçluların cezasını çekmesi. Ve sonrasında ben açığa çıkıp Isabelle ile konuşacağım. Ona kardeşimden söz edeceğim. Kardeşimi ne kadar sevdiğimden ve Isabelle'in ona çok benzediğinden konuşacağız. Sonra Isabelle'in annesi hakkında konuşuruz uzun uzun. Birbirimizin ailesi oluruz değil mi? Kabul eder mi sence beni Magnus? Belki de benden korkar."

Yüzü önünde düştüğünde elimle yüzünü okşamıştım.

"Senden korkması gibi bir ihtimal yok ortada. Eminim seni sevecektir."

"Haberlere çıktık. Herkes bizim hakkımızda katil diye konuşuyor. Belki o da haberleri görüp benim hakkımda böyle düşünmüştür."

"Düşünmüş olabilir ama bu fikrini değiştirmek için her şeyi yapacağız sen merak etme."

...

Hep beraber akşam yemeği için masaya oturduğumuz zaman Simon sessizce bizi izlemeye başlamıştı.

"Bir sorun mu var Simon?"

"Raphael ile her ayrıntıyı konuştuk ama yine de sizin aranızdaki şey hala çok tuhaf geliyor. Tuhaf olması yanında çok da güzel bir durum. Yani... düşünsene Magnus. Bir gün yok etmek zorunda olduğun bir bedene aşık olup onun uğrunda her şeyi yapmaya başlıyorsun. Biraz şov bence." Deyip güldüğünde ben de gülmüştüm.

"O kişi böyle güzel olunca olaylar çok hızlı gelişti işte." Deyip Alec'in yanağına bir öpücük bıraktım.

"Açık konuşayım, Camille denen o uğursuz kadınla evleneceksin diye ödüm kopuyordu. Alec seni ondan kurtardı resmen."

"Demek sen de onu sevmiyordun."

"Sevilecek gibi değildi Magnus. Asıl sen onu nasıl sevmiştin aklım hala almıyor."

Alec bana göz ucuyla baktığında küçük bir öksürük ile konuyu değiştirmeye çalıştım.

"Boşverin şu konuyu, başka muhabbet açalım."

"Bence soruyu cevapla Magnus." Dedi Alec bana bakarak.

"Ne sorusu?"

"Camille'i neden sevdiğin ile ilgili olan soru."

Bunun da dili bana hesap sorarken çok güzel dönüyor...

"Haa evet o soru."

"Bence Magnus Camille'i hiçbir zaman sevmedi." Dedi Raphael olaya dahil olarak. "Sadece... Magnus bu. Sevdiği başka şeyler vardı."

"Ne gibi şeyler?" Dedi Alec anlamayarak.

"Raphael, sus bence."

"Ben anladım." Dedi Simon gülerek.

"Ne anladın?" Dedi Alec ona dönerek. "Neler oluyor? Magnus ne seviyor ki?"

"Emme gömme." Deyip kahkaha atmaya başladı Raphael. Simon da ona katılırken Alec'in kafası daha da karışmıştı.

"O ne demek?"

"Raphael dalga geçiyor işte, takılma boşver."

"Raphael?"

Alec ona sorgu dolu bakışlar atarken ben Raphael'i elimdeki çatalı sallayarak tehdit ediyordum. Ama sonra çatal elimden uçtu ve Alec'in önüne gitti. Harika...

"Cevap bekliyorum."

"Raphael seksten söz ediyor." Dedi Simon açıklık getirerek. "Yani... erkekler böyledir Alec. Seks onlar için ilk plandadır ilişkide. Magnus da Camille'in bu yönünü sevmiş olmalı."

"Öyle mi yaptın? Benim de mi o yönümü sevdin?"

"Hayır tabii ki Alec, senin neden o yönünü seveyim?"

"Yani benimle seks yapmayı sevmiyorsun."

"Öyle bir şey demedim."

"Ne demeye çalıştın o zaman?"

Tek kaşını havaya kaldırıp beni süzmüştü.

"Ben seni nedensiz bir şekilde sevdim. Bu iki salak beni sinir etmek için bunu yapıyor. Sen... olduğun kişi olduğun için seni sevdim. Anladın değil mi?"

Başını evet dercesine sallayıp yanağıma bir öpücük bıraktı.

"Pekala, sen beni niye sevdin?" Dedim ona bakarak. "Ben cevapladım, sen de cevapla."

"Çünkü sevgi kavramını bana öğreten kişi sendin. Ben senden önce sevginin ne olduğunu bilmiyordum ki. Zaten senden başka kimseyi de sevmiyorum. Yani... seviyorum ama seni sevdiğim gibi değil. Sana bakınca içim gidiyor, hep yanımda ol istiyorum ve böyle kalbim hep çok hızlı atıyor."

"Off, çok romantik." Dedi Simon gülerek. "Raphael bana asla böyle şeyler söylemiyor ki Alec 50 sene donmuş halde kalan birisi."

"İyi bir şey mi dedin?"

"İyi bir şey dedi Alec, merak etme."

Onun elini tutup elinin üstüne bir öpücük bıraktım. Sonrasında hepimiz yemeğe devam etmiştik.

Ama ben gözlerimi bir an için bile Alec'in üstünden çekememiştim.

...