Kod: 18 Deney Başarısız

Sophia

"Alec yanıma gel hadi, sana bir şey söylemem lazım."

Alec yanıma gelip oturduğunda uzanıp elini tuttum ve bedenimi ona çevirdim.

"Alec biz Raphael ile bir araştırma yapmıştık ailen hakkında. Ve bir akraban olduğunu öğrendik. Isabelle Sophia Lightwood." Dediğimde birkaç saniye bana öylece bakıp başını önüne eğdi.

"Kız kardeşimin ismi Sophia'ydı."

"Kız kardeşin birkaç sene önce ölmüş Alec. Izzy de onun torunu."

"Hayır... kız kardeşim ben küçükken ölmüştü. Onlar bana ailemin öldüğünü söylemişlerdi."

"Annen ve baban sen küçükken ölmüşler evet, ama Sophia yaşıyormuş. Onu yetimhaneye vermişler."

Alec tepkisiz bir halde bana bakarken içimden ona sarılmak geldiği için kollarımı kocaman açıp ona sarıldım.

"Onun yanında olabilirdim. Ailemiz öldüğünde onun yanında olabilirdim."

"Biliyorum ama bunu telafi edebilirsin. Isabelle'in annesi onları terk etmiş ve babası vefat etmiş. Kısaca şu an tek başına. Kardeşinin torununun yanında olmak ister misin?"

"İsterim hem de çok." Deyip benden uzaklaştı ve gözleri parladı. "Lütfen onu benimle tanıştır. Lütfen... onu tanımak istiyorum."

"Yapacağım zaten. Ama kesinlikle senin kim olduğunu bilmemesi gerekiyor anlaştık değil mi? Bunu öğrenirse hem sen hem de o tehlikeye girer Alec."

"Söz veriyorum öğrenmeyecek. Sadece onu tanımak ve yanında olmak istiyorum."

"Şu an üniversitede ve Clary adında bir arkadaşıyla aynı evde kalıyor. Simon ile aynı üniversitede okuyorlar ve Simon'dan rica edip onunla arkadaş olmasını söylemiştik o da bunu yapmış. Biz bir şekilde bahane ile hep beraber olacağımız bir görüşme ayarlayacağız anlaştık değil mi? Ama... güçlerini kullanmak yok, kendinden bahsetmek yok. Deneyler hakkında konuşmak da yok."

"Anlaştık." Deyip hızlıca kafasını salladı. Sonrasında bana tekrar sarıldı. "Çok teşekkür ederim, çok mutlu oldum Magnus."

"Önemli değil, seni mutlu etmek beni de mutlu ediyor. Umarım... umarım her zaman ikimiz de mutlu oluruz."

(Yazar benken zor amk)

...

Alec'e verdiğim sözü tutmuştum ve pazar günü Simon kızları kendi evine çağırmıştı.

Bir de Jace denen bir çocuk varmış, Clary'nin sevgilisi. O da gelecekmiş ama sorun değil. Bizim için önemli olan Isabelle ile görüşmek.

Ve Alec şu an aşırı heyecanlı.

"Hangisini giysem sence Magnus? Hangisi daha iyi durur? Saçımı sence nasıl yapmalıyım ve onlara giderken hediye almalı mıyız?"

"Alec sakin ol biraz." Deyip onun yanına ilerledim ve yüzünü okşadım. "Şimdi, bence siyah ceket ve mavi gömlek sende çok iyi duracak. Saçlarını da bana bırak, ben hallederim. Giderken kurabiye filan alırız ki dikkat çekmesin. Tamam mı?"

"Tamam." Deyip gülümsedi ve yanda duran kıyafetleri üstüne alıp hızlıca üstünü değiştirdi. Sonrasında aynalı masama oturup beni beklemeye başladı.

"Yapacak mısın?" Dediğinde gülerek yanına gittim ve yanda duran saç spreyini elime alıp birazını saçına sıktım.

Onun dağınık saç şekline bayılsam da saçına daha düzgün bir şekil vermiştim. Hemen sonra eğilip boynuna uzun bir öpücük bıraktım.