Kod: 18 Deney Başarısız

Sensiz uyuyamıyorum.

Yatağın yanının boş olmasına alışık olmadığım için sürekli yatakta dönüp duruyordum.

Alec'le ne olursa olsun hiçbir zaman başka yataklarda yattığımız olmamıştı. O Raphael'de kaldığı zamanlarda bile ben rahat edememiştim ve uyurken zorlanmıştım.

Şimdi nerede uyuyor acaba?

Salondaki koltukta uyuyor olmalı.

Bu düşünce ile kafama onlarca fikir hücum etmişti.

Koltuklar rahat değildi, rahat bir şekilde uyuyor muydu acaba?

Ya Simon gelip bilmeden ışığı kaparsa ve Alec de korkarsa?

Ya salon soğuk olursa?

Alec ben olmayınca sürekli kabus görürse ve üzülürse?

Elimle başımı tuttum ve birkaç kez derin soluklar alıp verdim. Onu düşünmeden edemediğim bir saniye bile yoktu.

"Gelip bir de benim sevgimi sorguluyorsun, sonra da zihnimi okuyorsun. Resmen bana haksızlık bu yaptığın."

Sonunda dayanamayıp yataktan çıkmıştım. Hızlıca odanın kapısına ilerledim ve odadan çıkıp salona geçtim.

Salon karanlıktı ve bunun nedenini anlayamamıştım. Alec salonda olmayabilir miydi?

Acaba sinirlenip gitti mi?

Hızlıca salondaki koltuğu kontrol ettiğimde Alec'in elindeki yastığa sıkıca sarılıp gözlerini de sıkıca kapadığını görmüştüm. Bir yandan da titriyordu.

"Alec neden ışığı kapadın?" Deyip hızlıca ışığı açtım. Oda da son derece soğuktu.

"İstemedim." Deyip arkasını döndü ama hala titriyordu. "Seni üzdüm, kızdırdım, canını yaktım. Seni sevmediğimi düşünsen haklısın ama cidden seviyorum Magnus. Şu ana kadar kimseyi sevmediğim kadar çok seviyorum. Ben... benim yaşadığım şeyler normal şeyler değillerdi tamam mı? Ben de normal değilim. İçimde saldırgan bir yan var, bunu sana hiç söylemedim ama var."

Hıçkırdığını duymamla kendimi kötü hissetmeye başlamıştım.

"Bunun farkındayım zaten."

"Farkında olduğunu sanmıyorum. Deneylerin bir parçasıydı bu Magnus. Gördüğün o gözler ilk kez ortaya çıkan bir şey değildi. Sana karşı böyle bir şeyi yaptığıma inanmak istemiyorum ama çok korkmuştum. Benim hiçbir şeyim yok ki, sen de yoksan ben ne yapacağım bilmiyorum. Sen beni odadan kovunca gitmek istedim, tamamen gideyim dedim ama sonra o adamlara karşı seni savunmasız bırakacağım aklıma gelince kaldım."

"Alec..."

"Sensiz uyuyamıyorum. Soğuk ve karanlık olsun istedim, en azından uyuyamadığım her an acı da çekerim dedim."

Hızlıca onun yanına oturup elimle sırtına dokundum.

"Hadi, odamıza gidelim."

"Hayır, bana kızgınsın."

"Evet ama burada uyumak zorunda değilsin."

"Cezam bu benim ve hak ettim bunu." Deyip yastığına daha çok sarıldı. "Gece bile az önce benden kaçtı biliyor musun?"

"Onun da huysuz anına denk gelmiş olmalısın." Deyip elinde duran yastığı çektim. "Gel bakayım buraya koca bebek." Deyip kollarımı açtığımda anında oturur pozisyona geçip kollarını bana sarmıştı.