Aslında bugün birkaç bölüm atıp sizi mutlu etmeyi planlıyordum ama kendi mutluluğuma o kadar odaklandım ki sizi unuttum. Tercih sonuçları açıklandı ve psikoloji bölümüne yerleşmeyi başardım.
Alırım bir hayırlı olsun dşfmşsmfşd
▪
"Arşın abi tiyatro oyuncusu."
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Pratik zekâya sahiptim. Yalan söylemem gerektiğinde bunu yapardım ve şu an o anlardan birindeydik ama gözlerimi abimin sesini duyunca ona doğru çevrilen gök mavisi gözlerden ayırmayı reddetmekten başka bir şey yapmıyordum.
"Yüsra," dedi abim sert sesiyle. Maviş gözlerine baksam artık o kadar da tatlı görünmeyecekti, bakmadım da bu yüzden. "Sana mı dedi o lafları?" diye sordu tekrardan sabırla. Arkadaşlarımın önünde rezalet çıkarmak istemediği için hemen saldırmak yerine cevap vermemi bekliyordu.
Şaşırtıcıydı, birilerini pataklamayı bu kadar çok seven bir adamdan beklenmeyecek bir hareketti.
Yavaşça yutkundum ve Arşın'ın kaşlarını çatıp konuşmak için ağzını açtığını gördüğümde fazla yüksek bir sesle "Abi," diyerek kolumu abiminkine doladım. Arşın duruşunu dikleştirdi ve açtığı ağzını yavaşça kapattı, benim az önce yaptığım gibi yavaşça yutkundu.
"Cevap verecek misin yoksa ben kendi bildiğimi yapayım mı?" Abimin kol kasları gerilmişti, kendini tutmaya çalışmasına başka zaman olsa kahkahalarla gülerdim ama durum ciddiydi. Arşın'ın yüzü ciddi hasar görebilirdi.
Bunu istemiyordum. Yani söyledikleri için dayak yemeliydi, beni utandırmıştı. Abim burada olmasaydı bile dayaklıktı ama onu pataklayan kişi ben olmalıydım.
"Abi," dedim bir daha ama bu sefer bağırmamış ve söyledikten hemen sonra gerginlikle gülmüştüm. Nihayet gözlerimi gök mavilerden çekebildim. Abim başını eğmiş bana bakarken, ben de kafamı kaldırıp ona baktım. "Biraz mantıklı düşünelim," dedim zaman kazanmak için. "Bu sözleri bana söylese bile sence yanımda sen varken o anlamda söyler mi?"
"Yalan uydurmak için zaman vermiyorum sana," dedi beni çok iyi tanıyan abim. Kaşlarını daha çok çattı.
Kimseden ses çıkmıyordu.
Zihnimde tamamen senaryoyu hazırlayamadan bir yalan söyledim gitti: "Arşın abi tiyatro oyuncusu."
"Tiyatro oyuncusu mu?" diye sordu Talha saf saf. "Nisan Arşın abinin tıp okuduğunu söylemişti."
Ulan Talha!
Bu çocuğun benden daha zeki olduğuna kim inanabilirdi Allah aşkına? Çok salaktı. İnsan zeki olunca kurnazlık da hediye olarak geliyordu bence, Talha kargodaki hediyeyi fark etmeden paketi çöpe atmış ve kurnazlıktan nasibini alamamıştı. Üstüne bir de yanlış bir paket gelmişti kendisine. İçinde saflık olan, ağır bir paket. Saftiriğin tekiydi.
Nisan usulca abisinin kolunun altından çıktı ve Talha'nın yanına gidip sarı kafasına bir tane yapıştırdı. Talha kafasını ovup şaşkın şaşkın ona baktı.
"Yüsra," dedi abim dişlerinin arasından. "Abiciğim beni deli etmek mi istiyorsun sen?"
"Ya ama sen beni dinlemiyorsun ki!" diyerek timsah gözyaşlarımı devreye sokmak için kendime birkaç saniye verdim. Gözlerim aniden dolarken abimin çattığı kaşları çok az düzeldi. "Arşın abi doktor adayı zaten. Hastanede yatan çocuklar için hazırladığımız tiyatroda bize yardım etmek istedi. Abi gerçekten ayıp ediyorsun, Arşın abi çocuklar mutlu olsun diye derslerden kalan tüm zamanını harcıyor ama sen tiyatroda söyleyeceği bir replik yüzünden adamı dövmek için benden bir söz bekliyorsun!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOY HIRSIZI
Humor"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek iç...
