Taking Risks (Book 1) [COMPLETED]

Chapter Thirty Nine

The words hang on my lips when I heard something rang. Napatalon si Jaki sa gulat ng marinig ang pag-ring ng phone sa tahimik na paligid.

We were interrupted...

May tumatawag...

Kung kailan aamin na sana ako sa nararamdaman ko kay Jaki. Kung kailan nakabuwelo na ako. Kung kailan nahanap ko na yung lakas ng loob ko.

Tangina! Gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil sa frustation na nararamdaman ko. Or better yet gusto kong sigawan yung caller. Bakit ngayon pa?! Kinapa ni Jaki ang bulsa niya.

"Wait." Jaki said, lifting a finger on me before pulling out her phone. I smiled fakely at her.

Nang tumalikod siya ay napapadyak ako. Gusto kong magbato na kung kahit na ano dahil sa inis ko. Hindi pa rin ako makapaniwalang muntik ko ng masabi pero may umistorbo pa! Grabe universe hindi mo man lang ako pinatapos sa sasabihin ko. Hindi mo man lang ako kinampihan. Wala na akong magagawa. Tinanggap ko na lang na hindi pa ngayon ang panahon para umamin ako kay Jaki. Pero hindi ko pa rin naman maiwasang mainis sa istorbo. In my mind, I'm already murdering the caller. Kung si Tita man yun, excemption siya. Kinalma ko ang sarili ko.

"Vice." Umayos ako ng tayo at humarap kay Jaki.

"Yes?" There's something in her eyes I can't quite read.

"I'm sorry but I have to go." She said somberly.

Gusto kong sumimangot ng marinig iyon pero mas nanaig ang pag-aalala dahil na rin sa tono ng boses niya.

"May nangyari ba? Sino yung tumawag?" Umiling siya.

"Hindi naman sa ganun. It's.." Bumuntong hininga siya. Nakatingin lang ako sakanya habang inaantay siyang magpatuloy. Hindi niya itinuloy ang sasabihin niya. Biglang pumasok sa isip ko kung sino ang posibleng tumawag.

"It was Tom isn't it?" I asked. I heard her sigh before nodding. Pumasok sa isip ko ang naging usapan namin ni Tom kanina. Nabuhay ang kaba at takot sa dibdib ko. I almost forgot about it. So he's really doing it. No. I can't let that happen.

"Don't go. Stay here." I said in a panic and I can almost hear the desperation in my voice.

"I can't Vice." She said softly.

"So you're really going to see him?" Itinago ko ang kabang nararamdaman ko sa boses ko.

"Yes. I need to hear his explanation."

"Ano pa bang kailangan mong eksplanasyon dun Jaki? He dumped you. Isn't it enough reason para mapatunayan na he's an asshole? Wala siyang tiwala sa'yo and you want to take him back?" Hindi ko napigilan ang bahagyang pagtaas ng boses ko. Ayaw ko lang talagang magkita sila. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Jaki scowled at me.

"Kung babalikan ko man siya, I think it's not part of your business anymore Vice."

I was startled with her words. Wow. That hurts a lot.

"So that's it? I can't be concerned and I'm not allowed to meddle with your desisions? Ganun ba Jaki?" I said in a pained voice. Para niya na ring sinasabi na wala akong karapatang maging kaibigan sakanya. Her face soften.

"Hindi naman sa ganun Vice. What I'm saying is, everyone deserves a second chance. And I'm giving it to Tom."

Mula sa klase ng boses niya ay mukhang pinal na talaga ang desisyon niya. I don't know what else to say. It's like I can't change her desision anymore. But I still tried tho. I lay out my last card.

"So mas pipiliin mo siya kesa sa akin?"

Parang naguluhan naman si Jaki sa sinabi ko. She took a deep breath before exhaling it.