D A F N E

☆35☆

-Mmm...-ia beri Oliveri ndersa filloi ta hante me sy pjaten me petulla,qe ia serviri Nina.-Sa me kishte marre malli per gatimet e tua.

-Mire te te behet Oli. Duhet te vish me shpesh.-tha ajo.

-Perse nuk ulesh te qendrosh pak me?-i propozoi ai.

-Do doja ,por e shikon? Puna me therret ! - tha ajo duke treguar me koke nga njerezit qe po hynin brenda .

Me pas ajo u largua dhe vajti ti pershendeste dhe ti uronte mireseardhjen ashtu siç kishte bere edhe me ne. Njerezit qe hyne brenda,ne fakt duhej te ishin nje familje. Ato zune vend prane nesh. Sapo u rehatuan ne ndenjeset e tyre,burri,gruaja dhe tre femijet, zoteria iu drejtua Oliverit me ton miqesor.

-Pershendetje Oliver,gezohem t'ju shoh serisht.-tha zoteria.

-Pershendetje Harold,kenaqesi qe u takuam.-ia ktheu Oliveri.

Zoteria dhe zonja e tij pershendeten me kole ne drejtimin tim,me pas vijuan me porosine e tyre. Me ne fund ndava nje cope nga petullat e nxehta me çokollate,prej te cilave dilte nje avull i kendshem kundermues.

- A ka ndonje njeri qe nuk e njeh ketu?-e pyeta Oliverin me shaka.

-Po,ato dy zoterinjte atje ne fund ,eshte hera e pare qe i shoh !-tha ai duke ma kthyer me te njejten monedhe.

Vazhduam te hanin petullat tona,duke i shijuar deri ne kafshaten e fundit. Shume pak fjale kembyem gjate ngrenies,ama veshtrimet tona e zevendesuan mungesen e fjaleve. Ndihesha mirenjohese ta kisha Oliverin aty. Ai dhuronte dashurin e miresi,pa censure. Ajo qe ma ngrohte me shume zemren,ishte se te gjithe dukej sikur e donin Oliverin. Kete ane te tij ai ma kishte mbajtur te fshehur gjithe keto vite,e tani po e ndante me mua.

-Dafne pothuajse vajti ora dhjete . Duhet te ngrihemi. Do te te percjell deri ne shtepi,bej nje dush te ngrohte,ndersa une do kaloj nga klinika e Spencerit. Me pas do vi te te marr serisht te vemi tek atelia e zotit Sanders.-tha ai duke me shkeputur nga mendimet.

-Ah po,takimi ! Me kishte dale fare nga mendja. Shiko e bejme keshtu,takohemi atje,te mos humbasim me kohe ! -ia ktheva.

-Po mire.-tha ai me dyshim,sikur te me linte vetem do bente ndonje krim.

U ngritem nga ndenjeset tona. Oliveri vajti te paguante faturen,por Nina kembenguli qe vaktin e kishim nga ajo. Ajo i tha duke qeshur,qe kishte perfituar ngaqe kishte sjelle me vete vajzen me te bukur. Une u skuqa nga komenti i saj. E falenderuam dhe u pershendetem me Ninen,duke i premtuar qe do riktheheshim serisht se shpejti. Kur hipem ne makine dhe u nisem drejt shtepise sime,i thashe Oliverit :

-E kisha me tere mend ate qe thashe. Duhet te vemi serisht tek Nina. Gatimet e saj me ngjallen mallin per mamin tim.

-Dhe une do te te sjell serisht,ta premtoj.-tha ai.- Se dija qe mamaja jote gatuan.

-Te rriturit ne nje ferme ka benefitet e saj.-qesha.- Po vertet,mami im eshte me e mira ne gatim. Gatuan aq mire sa nuk rreziton dot. I harron te gjitha sjelljet e mira ne tryeze dhe nis ti lepish gishtat.

-Mos eshte kjo nje ftese?-pyeti ai duke bere hokatarin.

-Ti je gjithmone i mirepritur ne shtepine time.-ia ktheva me buzeqeshje.

-Gjithmone gjithmone?-pyeti ai duke zgjatur koken nga une.

Ne syte e tij, blu te erret deti,dalloje qarte deshiren e zjarrin qe i ndizej brenda. -Oliver,rruga !-ia ktheva e zene ne kurth,duke e shperqendruar mjaftueshem qe ai ti kthente serisht syte nga rruga.